15 stycznia 2013
Picea glauca 'Sander's Blue'
Picea glauca 'Sander's Blue'
świerk biały 'Sander's Blue'
Odmiany i formy niektórych roślin ozdobnych w zupełności nie przypominają swoich rodziców, różnią się tempem wzrostu, pokrojem i barwą liści. Wśród roślin iglastych przykładem może być świerk biały – gatunek w Polsce praktycznie nieznany i bardzo rzadko spotykany w ogrodach. Jest to szybko rosnące drzewo o szarych, stalowych igłach, obficie rodzące szyszki w młodym wieku. Doskonale znane są za to odmiany świerka białego, na czele z najpopularniejszą ‘Conica’. Podobny pokrój, ale zupełnie inną, niebieskawą barwę igieł ma odmiana ‘Sander’s Blue’. Krzew ten doskonale rośnie w ogrodach przydomowych, a przystrojony lampkami w okresie bożonarodzeniowym jest po prostu uroczy.
Picea glauca ‘Sander’s Blue’ to karłowa, bardzo wolno rosnąca forma świerka, tworząca gęste, regularne stożki, uzyskana w amerykańskiej szkółce Iseli w 1978 roku jako mutacja odmiany ‘Conica’. Rocznie przyrasta zaledwie o 5-6 cm, osiągając po 10 latach uprawy około 1 m wysokości. Cechą charakterystyczną rośliny są stalowoniebieskie igły, niezwykle atrakcyjne zwłaszcza w okresie wiosny, bowiem młode przyrosty są intensywnie niebieskie i już z daleka zwracają na siebie uwagę. Igły są krótkie, osadzone wokół pędów. Same pędy są stosunkowo cienkie, wałeczkowate, zakończone wyraźnym pąkiem szczytowym. Zabarwienie igieł nie zawsze jest jednolite i czasami niektóre z gałązek stają się zielone. Są to tak zwane rewersje, czyli fragmenty roślin, które powtarzają cechy rośliny matecznej – w tym przypadku odmiany ‘Conica’. Tego typu rewersje nie są szkodliwe. Wręcz przeciwnie, sprawiają, że roślina staje się dwubarwna, a przez to jeszcze bardziej atrakcyjna. Natomiast jeśli w koronie pojawią się silnie rosnące, długie pędy należy je usuwać, bowiem tego typu rewersje mogą spowodować zagłuszenie odmiany i z czasem jej zanikanie.
Świerk biały ‘Sander’s Blue’ jest mało wymagający, oczywiście najlepiej rośnie na glebach zasobnych w składniki pokarmowe i stale wilgotnych, ale całkiem nieźle radzi sobie także na większości przeciętnych gleb ogrodowych. Wprawdzie jest wystarczająco mrozoodporny i może być uprawiany na terenie całego kraju, to jednak w pierwszych latach uprawy zaleca się cieniowanie roślin od strony południowej. Cieniowanie za pomocą cieniówki szkółkarskiej ma na celu zabezpieczenie igieł przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorków pod koniec wiosny lub latem. Gdy tylko zauważymy objawy żółknięcia igieł krzewy należy opryskać jednym z akarycydów – środków służących do zwalczania przędziorków. Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika.
Świerk biały ‘Sander’s Blue’ doskonale nadaje się do tworzenia barwnych kompozycji ogrodowych wraz z innymi, wolno rosnącymi roślinami iglastymi. Bardzo dobrze prezentuje się na wrzosowisku, w ogrodzie skalnym a także w pojemniku. W okresie bożego narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.