Pieris japoński ‘Cupido’

Pieris japonica ‘Cupido’
Pieris japoński ‘Cupido’

Wczesną wiosną zwraca na siebie uwagę obfitym kwitnieniem, a przez pozostałą część roku dekoracyjnymi, skórzastymi liśćmi. Pieris japoński bo o nim mowa, to pochodzący z dalekiej Azji zimozielony krzew, wykorzystywany w europejskich ogrodach jako roślina ozdobna.

Pieris jest przedstawicielem rodziny wrzosowatych, doskonale sprawdza się więc sadzony na wrzosowiskach, w kompozycjach z niskimi azaliami, różanecznikami i kalmiami. Wśród licznych kultywarów pierisów wartym polecenia, sprawdzonym w uprawie w Polsce, jest odmiana ‘Cupido’, uzyskana pod koniec XX wieku w Holandii. Roślina ta jest łatwo dostępna w krajowych szkółkach i centrach ogrodniczych.

‘Cupido’ to wolno rosnący, karłowy krzewem o szerokim, zwartym pokroju. Po wielu latach uprawy osiąga około 1 m wysokości i 2 m średnicy. Jego młode pędy są zielone i nagie. Liście lancetowate, skórzaste, ciemnozielone, matowe, skupione głównie w wierzchołkowej części pędów. Pąki kwiatowe zawiązują się pod koniec lata na wierzchołkach gałązek, są zebrane w wiechy i w tej postaci zimują. Dzwoneczkowate kwiaty w kolorze czystej bieli otwierają się od końca marca do końca kwietnia, w zależności o temperatury, i mogą kwitnąć do połowy maja. Kwiaty są drobne, ich korona ma do 8-10 cm długości, kielich przybiera odcień od żółtobiałego po różowopomarańczowy, co sprawia wrażenie, że kwiatostany są kremowe. W przeciwieństwie do większości innych odmian pierisa japońskiego wiechy są wzniesione, stojące, mogą mieć do 12 cm długości. W trakcie kwitnienia, przy słonecznej i ciepłej pogodzie, nad krzewami unosi się przyjemny harmider uwijających się pszczół i trzmieli.

Pieris japoński ‘Cupido’ najlepiej rośnie sadzony na glebach kwaśnych, próchnicznych, umiarkowanie wilgotnych, na stanowisk osłoniętych i zacisznych, półcienistych lub o wystawie wschodniej albo zachodniej. W cieplejszych, zachodnich rejonach kraju zimuje bez zastrzeżeń, na pozostałym obszarze Polski krzewy warto okrywać na zimę stroiszem lub agrowłókniną, a glebę wokół roślin ściółkować przekompostowaną korą sosnową. Zabieg ten zabezpiecza płytki system korzeniowy przed przemarzaniem oraz dodatkowo sprzyja utrzymaniu kwaśnego odczynu podłoża. Pielęgnacja w trakcie okresu wegetacyjnego ogranicza się do podlewania i ewentualnego nawożenia specjalnymi nawozami do roślin kwasolubnych. Krzew są zdrowe, ozdobne przez cały rok. Dobrze prezentuje się sadzony w towarzystwie innych krzewów z rodziny wrzosowatych oraz wśród drzew i krzewów iglastych.