Pieris japoński ‘Flaming Silver’

Pieris japonica ‘Flaming Silver’
Pieris japoński ‘Flaming Silver’

Odmiana ta nieustannie zdobi ogród kolorowymi liśćmi – wiosną w barwach czerwono-różowych – przez pozostałą część roku świeżą zielenią z wyraźnym, białym akcentem. Pieris ten przepięknie prezentuje się sadzony w ogrodach wrzosowych oraz wśród niewielkich krzewów iglastych. Może być uprawiany w pojemnikach na balkonach i tarasach.

Pieris japoński ‘Flaming Silver’ to niewielki krzew o wzniesionym, zwartym pokroju i umiarkowanym tempie wzrostu. Po 10 latach uprawy roślina osiąga niewiele ponad 0,5 m wysokości i szerokości. Młode, rozwijające się wiosną liście są karminowe i różowe, potem ceglaste, z odcieniami różu i miedzi. W pełni dojrzałe blaszki liściowe są lancetowate, skórzaste, soczyście zielone i błyszczące, na brzegach z charakterystyczną, ozdobną, białą obwódką. Liście nie rozwijają się równomiernie, dlatego na jednym krzewie widać ich różne kolory, są zebrane w środkowej i wierzchołkowej części pędów. Pąki kwiatowe zawiązują się pod koniec lata na wierzchołkach pędów, rozwijają się w kwietniu. Białokremowe, dzwoneczkowate kwiaty są zebrane w zwisające, wiechowate kwiatostany, chętnie odwiedzane przez pszczoły i trzmiele. Kwitnienie nie jest tak spektakularne, jak innych odmian pierisów, jednak kolorowe, młode liście sprawiają, że nie da się przejść obojętnie obok tych roślin.

Roślina do prawidłowego wzrostu wymaga gleb kwaśnych, próchnicznych i stale umiarkowanie wilgotnych, stanowisk osłoniętych i zacisznych, półcienistych, najlepiej o wystawie wschodniej lub zachodnie, gdzie słońce operuje z rana lub wieczorem, a w południe rośliny są ocienione. Ponieważ krzew nie jest w pełni odporny na mróz w najchłodniejszych, północno-wschodnich rejonach kraju wymaga dobrego zabezpieczania na zimę – okrywania stroiszem lub agrowłókniną. Glebę wokół krzewów warto ściółkować przekompostowaną korą sosnową. Zabieg ten zabezpiecza płytki system korzeniowy przed przemarzaniem oraz dodatkowo sprzyja utrzymaniu kwaśnego odczynu podłoża. Pielęgnacja w trakcie okresu wegetacyjnego ogranicza się do podlewania i ewentualnego nawożenia specjalnymi nawozami do roślin kwasolubnych, w dawkach stosowanych zgodnie z zaleceniami producentów.