Kwitnące rośliny okrywowe to niezbyt liczna grupa gatunków, które można wykorzystywać do zadarniania gleby w ogrodach przydomowych i na działkach, ale też w parkach oraz na terenach osiedli i zabudowy wielorodzinnej. Rolę roślin okrywowych mogą pełnić krzewy, krzewinki, pnącza oraz bylin. Przedstawicielem ostatniej z wymienionych grup jest pragnia syberyjska – niepozorna, niska roślina, tworząca wiosną żółto-zielony kobierzec utkany z kwiatów i liści.
Pragnia syberyjska naturalnie występuje w środkowo-wschodniej i południowej Europie, wschodniej Syberii, Chinach i Japonii, porastając wilgotne lasy. Jest to bylina tworząca liczne pełzające kłącza, łatwo zakorzeniające się w glebie i wytwarzająca rozety zielonych liści. Dorasta w czasie kwitnienia do 20 cm wysokości, tworzy trójlistkowe, rombowojajowate liście, spośród których w maju wyrastają nagie pędy kwiatostanowe zwieńczone 3-7 żółtymi kwiatami. Kwiaty są zbudowane z 5 zaokrąglonych, złocistożółtych płatków oraz licznych, długich pręcików. Rozwinięte kwiaty mają do 1,5 cm średnicy. Roślina kwitnie do czerwca.
Pragnia syberyjska jest gatunkiem nietrudnym w utrzymaniu, wyjątkowo odpornym na oddziaływanie niekorzystnych czynników klimatycznych lub środowiskowych, polecanym osobom nie mogącym poświęcić zbyt dużo czasu na prace w ogrodzie. Chociaż preferuje gleby dosyć żyzne i wilgotne, to radzi sobie także w miejscach okresowo suchych. Stanowisko do jej uprawy powinno być półcieniste lub cieniste. Bylina ta doskonale radzi sobie sadzona pod koronami drzew, jest gatunkiem odpornym na mróz i może być uprawiana na terenie całego kraju. Warto ją stosować w ogrodach naturalistycznych, na cienistych rabatach bylinowych, na północnych skłonach ogrodów skalnych. Obok gatunku szkółki oferują w sprzedaży odmianę ‘Variegata’ z kremowymi smugami i jasnymi plamkami na liściach.