4 kwietnia 2011

Pulmonaria saccharata

Podziel się!

Pulmonaria saccharata– miodunka pstra

Miodunka pstra, zwana także płucnicą lub płucnikiem, należy do grupy bylin okrywowych wykorzystywanych do obsadzania stanowisk półcienistych lub zacienionych. Ozdobna przede wszystkim z podługowatych, nakrapianych liści. W okresie wiosennym przyciąga uwagę drobnymi, lecz intensywnie wybarwionymi kwiatami.

Pulmonaria saccharata należy do rodziny ogórecznikowatych, w stanie dzikim występuje w Europie Południowej, w runie leśnym. Bylina ta charakteryzuje się krótkim, pełzającym kłączem, z którego wyrastają zwarte kępy liści. W przeciwieństwie do wielu innych roślin okrywowych, miodunka pstra nie jest ekspansywna i nie zagraża rosnącym w sąsiedztwie gatunkom. Wiosną tworzy gęste rozety liści odziomkowych, osadzonych na długich ogonkach. Blaszki liściowe miodunki są dosyć duże, w zarysie jajowato-lancetowate, na końcach zaostrzone, w dotyku lekko szorstkie. Górną powierzchnię zielonych liści pokrywają oryginalne, srebrzyste plamki, od spodu liście są jasnozielone, owłosione. W kwietniu ze środka rozet wyrastają ulistnione, mięsiste i kanciaste pędy, do 30 cm wysokości, zakończone na szczycie gęstymi kwiatostanami. Listki łodygowe, w odróżnieniu od odziomkowych, są siedzące. W okresie kwitnienia kępy miodunki wydają się dwubarwne, a to z tego względu, że kwiaty tuż po rozwinięciu są czerwone, później zaś stają się fioletowe. Kwiaty stanowią pożytek dla pszczół oraz wielu innych owadów, szukających pokarmu po wiosennym przebudzeniu z zimowego odrętwienia. Miodunki kwitną nieprzerwanie od kwietnia do maja, później zdobią ogród aż do zimy mozaiką nakrapianych liści. Z zawiązanych nasion wokół roślin matecznych kiełkują i wyrastają rośliny potomne, które można łatwo wykopać i wykorzystać do założenia kolejnych, wabiących owady rabat.
 
Aby dobrze rosły miodunki potrzebują żyznej gleby, zasobnej w próchnice i stale wilgotnej, stanowisk półcienistych lub cienistych. W celu uzyskania efektu kobierca należy sadzić je w rozstawie 30 x 30 cm. Glebę wokół roślin warto ściółkować przekompostowaną korą sosnową, co zapobiega szybkiemu przesychaniu powierzchni podłoża w upalne dni, a jednocześnie ogranicza rozwój chwastów. Miodunka pstra jest całkowicie odporna na mróz. W przypadku pojawienia się na liściach w okresie letnim mączystego nalotu, rośliny należy opryskać preparatem przeznaczonym do zwalczania mączniaków. Zabiegiem odmładzającym i poprawiającym kondycję wielu bylin, w tym też miodunki, jest przesadzanie co kilka lat na nowe miejsce.
 
Pulmonaria saccharata służy przede wszystkim do zadarniania miejsc cienistych, tworzenia obwódek rabat, barwnych plam w ogrodach naturalistycznych. Miodunka dobrze komponują się z paprociami, funkiami i tawułkami. Doskonale nadają się do sadzenia pod świetlistymi koronami drzew i krzewów liściastych oraz do obsadzania północnych stoków alpinariów.
Ciekawy efekt można uzyskać sadząc pomiędzy kępami miodunki rośliny cebulowe kwitnące wiosną, np. cebulice, kosaćce, narcyzy czy odmiany botaniczne tulipanów.