27 maja 2014
Rhododendron 'Nova Zembla'
Rhododendron 'Nova Zembla'
różanecznik 'Nova Zembla'
Różaneczniki zimozielone naturalnie występują w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Australii. Są to krzewy o wyjątkowo bogatych walorach ozdobnych, dlatego cieszą się ogromną popularnością niemal na całym świecie. Spośród tysięcy form hodowlanych różaneczników najefektowniej prezentują się odmiany z grupy wielkokwiatowych, powstałe najczęściej z krzyżowania różaneczników: katawbijskiego (R. catawbiense), kaukaskiego (R. caucasicum), Smirnowa (R. smirnowii), Warda (R. wardii). Wybierając krzewy różaneczników z przeznaczeniem do sadzenia w przydomowym ogrodzie oprócz walorów ozdobnych warto zwrócić szczególną uwagę na ich mrozoodporność. Jedną z lepszych pod tym względem jest odmiana ‘Nova Zembla’, wyhodowany około 1920 roku w holenderskiej szkółce Koster & Sons.
Różanecznik ‘Nova Zembla’ to rozłożysty, obficie kwitnący krzew o wzniesionym pokroju, atrakcyjnym, błyszczącym ulistnieniu i szybkim tempie wzrostu. Po 10 latach uprawy dorasta do 1,5 m wysokości i podobnej szerokości. Rośliny przez cały rok utrzymują ciemnozielone, skórzaste liście. Blaszki liściowe są okazałe, podłużne, w zarysie eliptyczne, na brzegach lekko pofalowane. W sprzyjających warunkach termicznych (łagodne zimy) i wilgotnościowych liście mogą żyć nawet kilka lat. Krzewy zakwitają w drugiej połowie maja tworząc na szczytach pędów kuliste, okazałe kwiatostany zbudowane z 13-17 rubinowoczerwonych, lejkowatych kwiatów. Górny płatek każdego kwiatu jest ozdobiony brązowoczerwonym, cętkowanym rysunkiem. Dodatkową ozdobą wnętrza rubinowych kielichów są złociste woreczki pyłkowe zawieszone na łukowato wygiętych pręcikach. Krzewy kwitną długo i obficie. Po kwitnieniu nie tracą na urodzie - pozostają ozdobne z liści, dzięki którym zachowują wspaniałe walory dekoracyjne przez cały rok.
Ogromną zaletą różanecznika ‘Nova Zembla’ jest duża wytrzymałość na niskie temperatury. Krzewy tej odmiany są z powodzeniem uprawiane nawet na Alasce. Rośliny można sadzić zarówno w półcieniu, pod koronami drzew o głębokim, palowym systemie korzeniowym, jak i w miejscach słonecznych, ale osłoniętych od wiatru. W pełnym słońcu rośliny zawiązują więcej pąków kwiatowych, a krzewy są bardziej zwarte i gęste. Sadzone w cieniu mają luźniejszy pokrój i kwitną mniej obficie, ale lepiej znoszą okresy silnego mrozu. Różaneczniki najczęściej cierpią w naszym klimacie nie z powodu przemarzania, lecz wysuszenia liści i pędów w czasie zimy. Zjawisko to nosi nazwę suszy fizjologicznej i ma miejsce w czasie mroźnej, słonecznej i wietrznej pogody.
Do prawidłowego rozwoju różaneczniki wymagają kwaśnego odczynu podłoża (pH poniżej 5,5). Jeśli odczyn podłoża w miejscu sadzenia jest wyższy, najlepiej przekopać górną warstwę gleby z mieszaniną kwaśnego torfu oraz przekompostowanej kory sosnowej. Zastosowanie kory sosnowej jako ściółki oraz kwaśnych nawozów (np. siarczan amonu) sprzyja utrzymaniu odpowiedniego pH podłoża. Krzewów nie trzeba przycinać. Usuwać należy jedynie pędy uszkodzone lub wykazujące objawy chorobowe. Warto jednak wiedzieć, że różaneczniki mają wysoką zdolność do regeneracji pędów.
Rhododendron ‘Nova Zembla’ podobnie jak inne różaneczniki najlepiej czuje się w ogrodach z ustalonym już mikroklimatem, w towarzystwie lub zaciszu drzew iglastych, na wrzosowiskach, w pobliżu zbiorników wodnych. Drzewa i krzewy osłaniają różaneczniki przed wiatrem. Parowanie wody powoduje zwiększenie wilgotności powietrza, co z kolei bardzo korzystnie wpływa na wzrost roślin. Niezwykle efektownie prezentują się krzewy sadzone w dużych grupach jednogatunkowych, szczególnie w ogrodach o urozmaiconej rzeźbie terenu. Miejsca takie w okresie kwitnienia są po prostu bajkowe.