29 czerwca 2018
Róża 'Aïcha'
Róża (Rosa) to niezwykle bogaty rodzaj botaniczny reprezentowany we wszystkich strefach klimatycznych półkuli północnej, za wyjątkiem skrajnie gorących i zimnych. Krzewy róż już od czasów starożytnych uchodzą za najpiękniejsze rośliny ogrodowe, ich uprawa wymaga jednak pewnego doświadczenia ogrodniczego. Dlatego hodowcy nieustannie pracują nad uzyskaniem odmian znoszących trudne warunki, odpornych na mróz i choroby, ale jednocześnie zachowujących bogate walory ozdobne, o długimi i obfitym kwitnieniu.
Różą spełniająca wymienione kryteria, polecaną zwłaszcza początkującym ogrodnikom i osobom, które nie mogą poświęcić zbyt dużo czasu na pielęgnację roślin, jest odmiana ‘Aïcha’. Roślina ta została wyselekcjonowana w 1966 roku w Danii, pochodzi od róży gęstokolczastej (R. pimpinellifolia), zwanej też różą szkocką i jest jedną z najwcześniej zakwitających u nas odmian róż.
Róża ‘Aïcha’ to szybko i silnie rosnący krzew osiągający do 2 m wysokości i 1,5 m szerokości. Roślina tworzy mocne, kolczaste pędy rozrastające się lub wyginające na boki. Młode kolce są drobne, czerwonobrunatne, potem stają się dłuższe, szpileczkowate i przybierają ciemniejsze zabarwienie. Liście są nieduże, złożone z 7 listków, ciemnozielone, matowe, nie przebarwiają się jesienią, długo utrzymują się na krzewach. Kwiaty rozwijają się w maju, mają około 9 cm średnicy, są podwójne, siarkowożółte, z licznymi, złotoczerwonymi pręcikami. Kwiaty są dosyć regularnie ułożone wzdłuż starszych pędów, wyrastają po kilka w kwiatostanach na szczytach krótkich pędów bocznych. Krzew kwitnie bardzo obficie przez około 3-4 tygodnie, przekwita czysto, nie wymaga oczyszczania i nie zawiązuje owoców. W drugiej połowie lata tworzy pojedyncze kwiaty.
‘Aïcha’ to róża tolerująca niekorzystne warunki glebowe i suszę. Nadaje się do sadzenia na większości przeciętnych gleb ogrodowych. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, ale toleruje także miejscach lekko zacienione. Jest w pełni odporna na mróz i nie wymaga okrywania na zimę. Wykazuje dobrą odporność na choroby, ale w wilgotne lata zdarza się, że może wykazywać objawy porażenia czarną plamistością róż, które jednak nie są tak silne, jak u odmian bardziej podatnych na tę chorobę. W przeciwieństwie do róż rabatowych roślin nie przycina się, bo kwitną na pędach dwuletnich i starszych. Co kilka lat wskazane jest przeprowadzenie cięcia odmładzającego krzewy. Polega ono na usunięciu najstarszych, zasychających i słabo kwitnących pędów.
Doskonała odmiana do parków i ogrodów, gdzie zastępują trudniejsze w uprawie i wymagające większego nakładu prac pielęgnacyjnych róże rabatowe. Świetnie nadaje się do sadzenia w miejscach trudnodostępnych, na skarpach, w ciągach komunikacyjnych. W mniejszych ogrodach może być sadzona pojedynczo. Bardzo ładnie wygląda w kompozycjach w stylu nawiązującym do naturalistycznego.
