20 listopada 2013
Thuja occidentalis 'Globosa'
Thuja occidentalis ‘Globosa’
żywotnik zachodni 'Globosa'
Szybko rosnąca odmiana żywotnika zachodniego ‘Globosa’ należy do grupy krzewów iglastych o pokroju kulistym. Swoją formę roślina zawdzięcza temu, że nie tworzy przewodnika, a wszystkie jej pędy rosną równorzędnie i w podobnym tempie. ‘Globosa’ jest bardzo starą odmianą żywotnika, notowaną w uprawie już w 1874 roku. Fakt, że odmiana ta przez dziesięciolecia była i nadal jest popularna wcale nie dziwi, bo kulę uznaje się za formę doskonałą. Krzewy o kulistych koronach był chętnie stosowana w ogrodach historycznych, do dziś zresztą przywołują na myśl urok klasycznych ogrodów włoskich i francuskich XVIII i XIX wieku. W nowoczesnej stylistyce ogrodowej pozostaje elementem wprowadzającym elegancję i harmonię.
Żywotnik zachodni ‘Globosa’ to odmiana silnie rosnąca, po 10 latach uprawy osiąga około 1 metr średnicy. Gałązki wyrastają promieniście ze środka krzewu, rozgałęziają się i delikatnie zachodzą na siebie tworząc zielone kule. Rolę liści u żywotników pełnią krótkie, łuskowate i tempo zakończone igły przylegające do silnie spłaszczonych gałązek. Igły na młodych przyrostach są jasnozielone, później ciemnozielone, a w okresie zimowym nabierają odcień koloru miedzi. Na krótkich rozgałęzieniach bocznych u starszych okazów pojawiają się małe szyszeczki, zbudowane z 4-5 par zielonych łusek. W miarę dojrzewania szyszki brązowieją i powoli wysychają. Gdy już całkiem dojrzeją, łuski się rozchylają i uwalniają drobne nasiona – zimowy przysmak małych ptaków.
Odmiana ‘Globosa’ najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych, preferuje klimat chłodny i wilgotny. Krzewy żywotników tworzą dosyć słaby i płytki system korzeniowy. Dlatego uprawiane w na glebach lekkich oraz w miejscach narażonych na okresowy brak wody reagują ograniczeniem wzrostu i szybko zawiązują szyszki. Krzewy należy sadzić na stanowisku słonecznym, ewentualnie tylko w lekkim ocienieniu, bo są to rośliny światłolubne. Zwykle rosną zdrowo, są wolne od szkodników i chorób grzybowych. Krzewy doskonale znoszą niskie temperatury występujące zimą w naszym klimacie, natomiast niejednokrotnie cierpią z powodu suszy. Pomimo, że żywotniki są tolerancyjne na zanieczyszczenie powietrza, lepiej nie sadzić ich w bezpośrednim sąsiedztwie ruchliwych ulic. Główną barierą wzrostu roślin w terenach zurbanizowanych, oprócz niedostatku wilgoci, jest oczywiście wysokie zasolenie podłoża, które szybko przekłada się na osłabienie wzrostu, a nawet może powodować zasychanie pędów. Późną jesienią krzewy warto zabezpieczyć przed zdeformowaniem na skutek intensywnych opadów śniegu. Ciężka okiść śniegowa może uszkodzić kuliste, bezprzewodnikowe odmiany ogrodowych iglaków. W celu ochrony wystarczy nasze rośliny otoczyć po obwodzie szeroką opaską z cieniówki lub agrowłókniny, którą zdejmiemy wraz z nadejściem wiosny.
Thuja occidentalis ‘Globosa’ nadaje się do stosowania zarówno w ogrodach przydomowych, jak i terenach zieleni publicznej. Najefektowniej prezentuje się sadzona po obu stronach podjazdów, ścieżek lub alejek parkowych. Doskonale nadaje się do sadzenia przy kościołach, na cmentarzach, w kompozycjach z roślinami iglastymi. Wyjątkowo malowniczo prezentują się starsze okazy w okresie Bożego Narodzenia, przybrane kolorowymi lampkami lub świątecznymi ozdobami.