6 marca 2014

Thuja occidentalis 'Hoseri'

Podziel się!

Thuja occidentalis 'Hoseri'
żywotnik zachodni 'Hoseri'

Wolno rosnąca, polska odmiana żywotnika zachodniego ‘Hoseri’ należy do grupy krzewów iglastych o pokroju kulistym. Brak przewodnika sprawia, że wszystkie gałązki rosną równorzędnie, dlatego krzewy w sposób naturalny przyjmują formę kuli. Odmianę ‘Hoseri’ wyselekcjonowano w 1927 roku w Kórniku spośród siewek odmiany ‘Globosa’. Nazwa rośliny upamiętnia nazwisko rodziny Hoserów – znanych w XIX wieku warszawskich ogrodników i szkółkarzy. Krzewy o kulistych koronach były chętnie stosowana w ogrodach historycznych, do dziś zresztą przywołują na myśl urok klasycznych ogrodów włoskich i francuskich okresu baroku i renesansu. W nowoczesnej stylistyce ogrodowej formy kuliste są nadal cenione, stanowią symbol elegancji i harmonii. 

Żywotnik zachodni ‘Hoseri’ to odmiana karłowa, rocznie przyrastająca od 4 do 8 cm. Po 10 latach uprawy krzewy osiągają około 0,4 metra średnicy. Wachlarzykowate gałązki ukształtowane na wzór małych lejków wyrastają promieniście ze środka krzewu, rozgałęziają się i delikatnie zachodzą na siebie tworząc zielone kule. Rolę liści pełnią krótkie, łuskowate i tempo zakończone igły przylegające do silnie spłaszczonych gałązek. Gałązki są ciemnozielone, zimą dodatkowo matowe. Na krótkich rozgałęzieniach bocznych u starszych okazów pojawiają się małe szyszeczki, zbudowane z 4-5 par zielonych łusek. W miarę dojrzewania szyszki brązowieją i powoli wysychają. Gdy już całkiem dojrzeją, łuski się rozchylają i uwalniają drobne nasiona – zimowy przysmak małych ptaków.

Odmiana ‘Hoseri’ najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych, preferuje klimat chłodny i wilgotny. Krzewy żywotników tworzą dosyć słaby i płytki system korzeniowy. Dlatego uprawiane w na glebach lekkich oraz w miejscach narażonych na okresowy brak wody reagują ograniczeniem wzrostu i szybko zawiązują szyszki. Krzewy należy sadzić na stanowisku słonecznym, ewentualnie tylko w lekkim ocienieniu, bo są to rośliny światłolubne. Zwykle rosną zdrowo, są wolne od szkodników i chorób grzybowych. Krzewy doskonale znoszą niskie temperatury występujące zimą w naszym klimacie, natomiast niejednokrotnie cierpią z powodu suszy. Pomimo, że żywotniki są tolerancyjne na zanieczyszczenie powietrza, lepiej nie sadzić ich w bezpośrednim sąsiedztwie ruchliwych ulic. Główną barierą wzrostu roślin w terenach zurbanizowanych, oprócz niedostatku wilgoci, jest oczywiście wysokie zasolenie podłoża, które szybko przekłada się na osłabienie wzrostu, a nawet może powodować zasychanie pędów. Późną jesienią krzewy warto zabezpieczyć przed zdeformowaniem na skutek intensywnych opadów śniegu. Ciężka okiść śniegowa może łatwo uszkodzić kule, dlatego jesienią krzewy warto lekko związać opaską z cieniówki lub agrowłókniny, którą po nadejściu wiosny ściągamy. Stare okazy mają jednak naturalną tendencję do rozpadania.

Thuja occidentalis
‘Hoseri’ nadaje się do stosowania zarówno w ogrodach przydomowych, jak i terenach zieleni publicznej. Najefektowniej prezentuje się sadzona po obu stronach podjazdów, ścieżek lub alejek parkowych. Doskonale nadaje się do sadzenia przy kościołach, na cmentarzach, w kompozycjach z roślinami iglastymi.