Turzyce (Carex) to wieloletnie rośliny zielne na pierwszy rzut oka bardzo przypominające trawy, różnią się jednak od nich kilkoma istotnymi szczegółami morfologicznymi, m. in. ułożeniem liści i budową kwiatostanów. U większości turzyc liście wyrastają w 3 prostnicach, stąd ich łodygi na przekroju mają kształt trójkąta i są wypełnione, podczas gdy u traw liście wyrastają w 2 prostnicach, a puste w środku źdźbła są okrągłe. U traw kwiaty są zwykle obupłciowe, u turzyc najczęściej są rozdzielnopłciowe, czyli oddzielnie tworzą się męskie kwiaty z pręcikami, oddzielnie żeńskie kwiaty ze słupkami. Na świecie występuje około 1,8 tys. gatunków turzyc, w Polsce rośnie około 100 gatunków. W środowisku naturalnym turzyce najczęściej zasiedlają tereny wilgotne - łąki, brzegi rzek, jezior, stawów i rowów melioracyjnych, rosną w lasach oraz w górach. Do pospolitych krajowych turzyc należy oczeret jeziorny porastający brzegi zbiorników wodnych, ponikło błotne, z kolei na wydmach nadmorskich można znaleźć turzycę piaskową, która przystosowała się do zasiedlania miejsc suchych, ubogich w składniki pokarmowe.
Krajowe szkółki i centra ogrodnicze oferują dziesiątki gatunków turzyc, a na rynku co roku pojawiają się ich nowe odmiany. Efektowymi turzycami są gatunki pochodzące z Nowej Zelandii o długich, cienkich liściach, często sprawiających wrażenie zaschniętych. Jedną z nich jest turzyca włosista (C. comans) ‘Frosted Curls’. Jest to zimozielona turzyca, która nie rozrasta się za pomocą rozłogów lecz tworzy zwarte gęste kępy o wysokości do około 30 cm. Jej liście są bardzo wąskie, nitkowate, długie, z białym nerwem głównym, przez co wydają się jaśniejsze – w okresie wegetacyjnym są jasnozielone, zimą srebrzysto-zielone, sprawiają wrażenie, jakby były pokryte szronem. Liście łukowato przewieszają się na wszystkie strony i częściowo pokładają się na ziemi, dzięki czemu turzycę tę można stosować jako roślinę okrywową. Jej kwiaty są niepozorne i nie przedstawiają wartości dekoracyjnej.
Turzyca włosista preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych, miejsca osłonięte od wiatru, gleby próchniczne, stale wilgotne w sezonie wegetacyjnym ale nie zatrzymujące wody zimą, dobrze zdrenowane. Nadmiar wody w okresie zimowym jest dla tej rośliny bardzo szkodliwy, podobnie jak silny mróz przy braku pokrywy śnieżnej. Nowozelandzkie gatunki turzyc nie są w pełni odporne na mróz i w czasie silnego mrozu mogą u nas przemarzać. Turzyce rosną zdrowo, są raczej wolne od szkodników i chorób, nie sprawiają problemu w utrzymaniu.
Turzyca włosista ‘Frosted Curls’ nadaje się do zazieleniania miejsc pod drzewami, nad brzegami oczek wodnych, wzdłuż ścieżek, zarówno w ogrodach przydomowych, jak i w parkach. Ciekawie prezentuje się posadzona w ogrodach skalnych. Jest doskonałą byliną do obsadzania donic i komponowania z innymi roślinami, wiosennymi gatunkami cebulowymi, czy np. kwitnącymi jesienią wrzosami.