Miesiąc: czerwiec 2024

Od wielu już lat obserwujemy w Polsce powrót do korzeni, odkrywanie historii swojej miejscowości, poznawanie na nowo lokalnych bohaterów, czy najmniejszych wydarzeń, które dla lokalnej społeczności były ważne. Są one podkreślane, choćby tablicą upamiętniającą lub nawet obchodzone jako święto i pielęgnowane, by nie zapomnieć.

To duża zmiana na lepsze. To objaw rosnącej kultury, dumy, patriotyzmu i ciekawości swojej historii. Ze względu na swój wiek pamiętam i takie czasy, gdy ta historia była zmieniana lub pomijana, aby kulturę wyrugować, zamienić na parówkę na tacce, balonik, chorągiewkę i świecidełko. Jeszcze dawniej były plastikowe koraliki dla tubylców.

O Pszczynie już kiedyś słyszałem, intrygowała mnie w opowieści, ale i z przeczytanej historii przyciągała uwagę. Wątek mój osobisty miał tu też pewne znaczenie, by pojechać dla spotkania z kulturą wyższą. Taką jest niewątpliwie organizowany przez samorząd tego śląskiego miasteczka wydarzenie Daisy Days. Nie można na pewno nazywać tego festynem, który bardziej kojarzy się z popularnymi i niewyszukanym gustom schlebiającymi imprezami plenerowymi. To już jedenasty rok jak Koleżanki i Koledzy szkółkarze uczestniczą w współorganizowaniu i budowie ogrodów pokazowych na malow­niczym, otoczonym zabytkami rynku pszczyńskim. Widać tam było duże zaangażowanie, włożone pomysły projektowe i wykonanie tych ogrodów. To nie jakieś tam ustawienie roślin, ale prawdziwa sztuka w wersji ogrodniczej. Pszczyna na kilka dni w roku zamienia się w kwitnący i kolorowy ogród. Zapewne jest on inspiracją dla odwiedzjących i poszukujących nowych pomysłów i interesujących roślin. Takie dostarczają członkowie ZSZP regionu południowego, którym należy podziękować za kontynuację tej wyjątkowej w skali kraju imprezy inspirowanej damą Daisy, księżnej pszczyńskiej, ale też na zamku w Książu pod Wałbrzychem. Postać to niebanalna, inspirująca pisarzy (Joanna Bator), przenosząca kulturę ogrod­niczą, na ówczesne wschodnie rubieże Prus. Czasami ludzie pytają: Czym jest ta kultura ogrodnicza, o której tyle mówicie? Oczywiście, najbardziej widocznym przejawem jest zawsze żywy ogród i to co w ludzkim umyśle i duszy pozostaje. Jednak inną formą tej kultury są „Daisy Days”, będące swego rodzaju konglomeratem historii, sztuki, piękna natury roślinami wyrażonego. To święto dla nas, lokalne szkółkarskie dożynki. Bez udziału i poniesionych kosztów naszych Koleżanek i Kolegów nie można byłoby tego w takiej jakości zapewnić. Podkreślić należy, że to nie targowe zdoby­wanie klientów. To niekomercyjne święto. Warto je kontynuować. To wydarzenie dla popularyzowania ogrodnictwa jako wyższej wartości, jest ono atrakcyjne dla zwiedzających okazjonalnie, jak i dla ogrodniczych koneserów. Pszczyna posiada niezwykły pałac, o wielkiej wartości historycznej i zabytkowej. Nie został zniszczony podczas wojny, przetrwał też czasy słusznie minione poprzedniej epoki, a różnie z innymi tego typu obiektami bywało. To praw­dziwa perła, turystyczny i edukacyjny rarytas dla każdego. Należał do znanej rodziny Hochbergów, książąt niemieckich. W Wielko­polsce syn Jana Henryka XI, księcia pszczyńskiego, Wilhelm Bolko Emanuel von Hochberg wybudował zamek w Goraju koło Czarn­kowa. Po wojnie zastał zaadaptowany najpierw na szkołę, później na internat szkoły leśnej. To mój wątek osobisty, bo mieszkańcem tegoż internatu w obowiązku i dyscyplinie uczestniczyć miałem okazję, charakter męski rzeźbić. Dziś to raczej tylko w jednostkach wojskowych tak się rzeźbi.

Pszczyna posiada niezwykle rozległy park w stylu angielskim. Imponujący jest starodrzew. Niektóre dorodne dęby swymi gaba­rytami już bliskie są pomników przyrody. Majowy, poranny spacer po parku to jak balsam dla płuc, jak wkroczenie do tajemniczej otchłani, łączności z przyrodą, do środowiska człowiekowi przy­pisanego. Może park wymaga trochę większego udziału ogrod­ników, ale dla mnie ta naturalność jest bardzo piękną, nawet a tymi dzikimi fragmentami łąk i leśnymi enklawami. Park wymaga czasu na zwiedzenie, ale to jest właśnie największą radością miłośnika przyrody i ogrodnictwa. Nie spieszymy się, zwiedzajmy, kontem­plujemy i duszy ślad trwały zostawmy.

Każdemu polecam odwiedziny tego miasteczka na Śląsku, oczy­wiście najlepiej podczas Dni Pani na Pszczynie. Przy czym jeden dzień, na pewno nie wystarczy by wszystkich dóbr: kultury, przy­rody, sztuki i smaków zaznać. Sam na pewno tu wrócę, rodzinie pokazując zielony Śląsk, trochę przemysłem stygmatyzowany.

Dziękuję lokalnemu samorządowi, Panu Burmistrzowi Dariuszowi Skrobolowi, Pani Marcie Wesołowskiej za ogrodniczą kulturę i wysiłek organizacyjny. Dziękuję Mateuszowi Milczyńskiemu za opowieść, oprowadzenie i pokazanie miejsc, do których warto było zajść i poznać. Na pewno tam wrócę.