Miesiąc: maj 2009

Różaneczniki zawsze zielone należą do najpiękniejszych krzewów ogrodowych. Spośród kilkuset odmian dostępnych na naszym rynku szczególną uwagę miłośników i kolekcjonerów tej grupy roślin zwracają mieszańce o żółtych kwiatach. Jedną z nich jest odmiana ?Belkanto?.

Rhododendron (różanecznik) ?Belkanto? został wyhodowany w 1988 roku w słynnej niemieckiej szkółce Hachmann?a. Jest mieszańcem wywodzącym się od Rhododendron wardii (różanecznika Warda). Większość żółto kwitnących, wielkokwiatowych odmian różaneczników jest w naszym klimacie wrażliwa na niskie temperatury, a ich uprawa niekiedy okazuje się zawodna. W przeciwieństwie do nich różanecznik ?Belkanto? cechuje się dobrą mrozoodpornością i znosi spadki temperatury do -24?C. Krzew po 10 latach uprawy osiąga około 1 metr wysokości oraz 1,4 metra szerokości, jest gęsto rozgałęziony i zachowuje zwarty pokrój. Liście w zarysie są jajowate, zielone, skórzaste i błyszczące. W korzystnych warunkach cieplnych i wilgotnościowych pojedynczy liść może żyć nawet kilka lat. Rhododendron ?Belkanto? kwitnie na przełomie maja i czerwca. Pąki kwiatowe mają złocisto-żółtą barwę z pomarańczowym odcieniem. Średnica pojedynczych kwiatów wynosi od 6 do 8 cm. Są one zebrane po 14-17 w baldachogroniaste, okazałe kwiatostany (11 cm wysokości i 13 cm szerokości). Po rozwinięciu kwiaty są żółte u podstawy, natomiast lekko faliste brzegi płatków zabarwiają się na pomarańczowo. Gardziel górnego, środkowego płatka jest delikatnie nakrapiana brązowymi plamkami. Również woreczki pyłkowe są brązowe i ładnie kontrastują na żółtym tle pozostałych płatków. Odmiana ?Belkanto? stanowi ozdobę ogrodu przez cały rok. W czasie kwitnienia przyciąga uwagę rzadko spotykaną barwą kwiatów, a później ładnym, trwałym ulistnieniem. Najpiękniej prezentuje się w ogrodach naturalistycznych, na tle roślin iglastych lub w dużych grupach wraz z innymi różanecznikami.

Planując sadzenie różanecznika ?Belkanto? należy szczególnie starannie wybrać i przygotować odpowiednie dla niego miejsce. A więc przede wszystkim krzewy należy sadzić na stanowiskach półcienistych i osłoniętych od wiatrów, w szczególności tych północnych i wschodnich. Najlepiej jeśli różanecznik posadzimy w zaciszu większych drzew iglastych ? świerków, jodeł czy sosen. Osłona przed wiatrem i słońcem ma szczególne znaczenie w mroźne dni, gdy liście transpirują, a ubytek wody nie może być uzupełniony, bo gleba jest zamarznięta. Wówczas najczęściej dochodzi do poważnych uszkodzeń (usychanie i przemarzanie). W przypadku sadzenia krzewów wokół budynków należy wybrać jedynie miejsca zaciszne, o wystawie zachodniej lub północnej. Kolejnym, niezwykle istotnym czynnikiem, jest zapewnienie prawidłowego ? kwaśnego odczynu gleby (pH poniżej 5,5). Jeśli odczyn podłoża jest wyższy, należy zastosować kwaśny torf oraz przekompostowaną korę sosnową i przekopać je z górną warstwą gleby. Dobrze jest sadzić różaneczniki w pobliżu zbiorników wodnych, gdzie tworzy się odpowiedni dla nich, wilgotny mikroklimat. Po posadzeniu roślin powierzchnię gleby należy ściółkować korą sosnową. Ściółkowanie ogranicza parowanie wody z gleby, ogranicza zachwaszczenie, zabezpiecza system korzeniowy przed przemarzaniem, zwiększa zawartość substancji organicznej w glebie i powoduje jej zakwaszenie. Wczesną wiosną można stosować nawożenie mineralne w dawce 50 g/m2 posypowo lub nawóz rozpuścić w wodzie i podlać nim rośliny. Nawożenie azotowe można uzupełnić w późniejszym terminie stosując siarczan amonu (15-20 g/m2) Nie należy roślin nawozić później niż do połowy czerwca, tak aby krzewy mogły zakończyć wzrost, zawiązać pąki kwiatowe i wejść w okres spoczynku przed nastaniem zimy. Różanecznik ?Belkanto? ma zwarty pokrój i nie wymaga cięcia. Usuwać należy tylko pędy chore lub uszkodzone. Młode krzewy należy zabezpieczać na zimę stroiszem lub agrowłókniną.

fot. Magdalena Tomżyńska 

Pochodząca z Chin glicynia należy do pnączy, które podczas kwitnienia stają się niezwykle atrakcyjne. Malowniczo zwisające, długie, pachnące, lila-niebieskie kwiatostany przyciągają uwagę, zachęcają do zatrzymania się i podziwiania tej pięknej rośliny.

Wisteria sinensis (glicynia chińska) ?Prolific? została wyhodowana w Holandii. Jest pnączem, które rocznie przyrasta o około 1-2 metry, a dorasta do 6 metrów wysokości. Młode, silne pędy owijają się wokół podpór w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, co odróżnia ten gatunek od glicynii kwiecistej. Pierzastozłożone, zielone liście glicynii chińskiej (do 25-30 cm długości) składają się zwykle z 11 owalnych, całobrzegich listków. Młode listki mogą być brązowo-zielone i lekko owłosione. Na początku maja, jeszcze przed lub wraz z rozwojem liści, na pędach pojawiają się licznie jasnofioletowo-niebieskie, pachnące kwiaty. Pojedyncze, motylkowate kwiaty mają około 2,5 cm długości i są zebrane w długie, groniaste kwiatostany mierzące do 30 cm. Nieliczne kwiaty mogą pojawić się ponownie w sierpniu. Niekiedy rośliny zawiązują owoce ? grube, zwisające strąki, w których znajdują się nasiona. System korzeniowy jest silny i dobrze rozbudowany, stąd po przyjęciu się i rozrośnięciu rośliny praktycznie nie trzeba jej podlewać, poza wyjątkowo długimi okresami suszy. Stanowisko dla glicynii powinno być osłonięte, ciepłe i słoneczne, gleba przepuszczalna, umiarkowanie żyzna i średnio wilgotna. Przy zakupie roślin najlepiej wybierać egzemplarze rozmnażane przez sadzonkowanie ? wówczas wszystkie pojawiające się odrosty należą do tej samej odmiany. Odrosty wyrastające z  podkładek roślin rozmnażanych przez szczepienie mogą łatwo zagłuszyć odmianę szlachetną. Należy unikać także zakupu pnączy uzyskanych z siewu, gdyż zakwitają one  nieraz dopiero po 8-12 lat uprawy.

W pierwszych 2 latach po posadzeniu glicynii należy zapewnić staranną opiekę, trzeba ją regularnie podlewać, wiosną nawozić oraz osłaniać na zimę. W ostre zimy pędy mogą przemarzać, jednak roślina łatwo odbija z korzeni.  Po 2-3 latach od posadzenia, na przełomie lipca i sierpnia warto pnącze silnie przyciąć nad czwartym liściem tegorocznych przyrostów, co pozwoli przyspieszyć zawiązywanie się pąków kwiatowych. Wisteria sinensis ?Prolific? jest jedną z najszybciej zakwitających glicynii, pierwsze kwiaty mogą pojawić się już w 2-3 roku od posadzenia. Dosyć zwarty wzrost odmiany sprawia, że nadaje się do sadzenia w małych ogrodach. Najlepiej przygotować dla niej specjalne, mocne podpory, po których będzie się pięła. Mogą to być drewniane kratownice przykręcane do ścian budynków od strony południowej lub pergole, trejaże, altany czy metalowe konstrukcje w formie bramek. Zbyt słabe podpory mogą ulec uszkodzeniom pod wpływem dużego ciężaru roślin lub zostać zgniecione przez owijające się pędy. Cierpliwi ogrodnicy mogą spróbować prowadzić glicynie w formie drzewka. Wymaga to systematycznego przycinania pojawiających się, długich pędów, ale uzyskany efekt jest wart tego wysiłku.     

Rodzaj Heuchera liczy około 50 gatunków zawsze lub częściowo zimozielonych bylin pochodzących z lasów i gór Ameryki Północnej. Miłośnicy tych roślin nie wyobrażają sobie ogrodu bez żurawek. Te niezwykle dekoracyjne byliny zawdzięczają swoją urodę pięknym liściom i delikatnym, zwiewnym kwiatom. Za królową wśród żurawek uchodzi Heuchera micrantha (żurawka drobnokwiatowa) ?Palace Purple?. Odmiana ta ma zdrewniały, palowy korzeń i tworzy kępy długoogonkowych liści o wysokości 30 cm i średnicy 25?55 cm, które wyrastają rozetowo z krótkiego kłącza. Sercowate liście mają 5?7 klap i przypominają w zarysie liście klonu. Są one mocno błyszczące, prawie metaliczne, purpurowo lub wiśniowo-czerwone. Najmłodsze listki są marmurkowate i żyłkowane, starsze błyszczące, intensywnie wybarwione, długości do 14 cm.

Roślina kwitnie od maja do sierpnia. Wytwarza smukłe, wiechowate kwiatostany o wysokości 45 cm, na których znajdują się pojedynczo osadzone, drobniutkie, beżowe kwiaty o długości zaledwie kilku milimetrów (stąd nazwa gatunku ? drobnokwiatowa). Kwiatuszki mają czerwone pylniki. Roślina w czasie kwitnienia wygląda bardzo subtelne, lekko i zwiewne.

Ciekawostką jest to, że odmianę ?Palace Purple? można rozmnażać poprzez wysiew nasion, gdyż uzyskane siewki w wysokim stopniu powtarzają cechy rośliny matecznej. Zarówno liście jak i kwiaty można ścinać i wykorzystywać do tworzenia bukietów. Ze względu na ciekawe, delikatne kwiatostany oraz intensywnie wybarwione liście, żurawkę drobnokwiatową ?Palace Purple? coraz częściej uprawia się z przeznaczeniem na tak zwaną zieleń ciętą, służącą głównie do tworzenia wiązanek ślubnych, bukietów oraz kompozycji w naczyniach. W ogrodach odmiana wykorzystywana jest do tworzenia obwódek na rabatach bylinowych oraz barwnych okryw, a także do sadzenia w ogrodach skalnych. Rośliny najlepiej prezentują się w dużych grupach liczących po 10-20 roślin. Żurawka jest ostatnio chętnie stosowana w kompozycjach bylinowych zakładanych w miastach. W celu uzyskania szybkiego efektu zaleca się sadzić 12 sztuk na metr kwadratowy. Odmiana ?Palace Purple? doskonale nadaje się do tworzenia wielogatunkowych kompozycji tarasowych, w których do pojemników sadzi się rośliny sezonowe, jednoroczne wraz z bylinami i niekiedy drzewkami lub krzewami, szczególnie prowadzonymi w formie piennej. Jeśli chodzi o warunki uprawy, to Heuchera micrantha ?Palace Purple? najlepiej czuje się na stanowiskach lekko ocienionych lub półcienistych, wówczas liście mają intensywną, nasyconą barwę. W miejscach cienistych liście mogą być mniej wybarwione i bardziej matowe. Rośliny mają dosyć wysokie wymagania wodne, stąd gleby przeznaczone pod uprawę żurawki powinny być wilgotne, żyzne i zasobne w próchnicę. W rejonach o dużych spadkach temperatur żurawkę drobnokwiatową warto lekko przykryć na zimę, szczególnie przy braku pokrywy śnieżnej.