Szukasz:




x
Login:

Hasło:

x

Cis pospolity ‘Repandens’

Taxus baccata ‘Repandens’
Cis pospolity ‘Repandens’

To stara, ale ciągle popularna odmiana, wprowadzona do uprawy w USA w 1887 roku. Rośnie silnie, tworzy szeroko rozrastające się krzewy osiągające po 10 latach uprawy około 0,6 m wysokości przy prawie 2 m średnicy. Stare egzemplarze osiągają 0,9 m wysokości i nawet 4 m szerokości. Pędy główne są sztywne, ułożone prawie poziomo przy ziemi, natomiast boczne gałązki lekko przewieszają się. Młode pędy są zielone, starsze gałęzie i pnie pokrywa brązowa kora. Igły podobne jak u gatunku są płaskie, ułożone grzebieniowato, ciemnozielone, mają do 3 cm długości i do 3 mm szerokości, w dotyku są miękkie, nie kłują. Jest to odmiana żeńska, ale nasiona zawiązuje nieliczne. Pojedynczo pojawiające się nasiona są otoczone czerwoną jadalną osnówką – jedyną częścią rośliny pozbawioną trującej taksyny i efedryny.

Cis do uprawy wymaga gleb dosyć żyznych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych, o pH zbliżonym do obojętnego lub zasadowym. Toleruje niezbyt długie okresy suszy. Nie rośnie na glebach zimnych, kwaśnych i podmokłych oraz na podłożach skrajnie suchych i piaszczystych. W czasie ostrych zim, ostatnio bardzo rzadko występujących w kraju, może przemarzać lub wysychać, szczególnie od strony południowej, dlatego do jego uprawy lepiej wybierać stanowiska półcieniste lub nawet cieniste, ewentualnie cieniować w okresie mroźnej i słonecznej pogody. Dobrze reaguje się po cięciu, nadaje się na obwódki ścieżek lub rabat oraz niskie żywopłoty. Kupując rośliny warto sprawdzić, czy nie są porażone przez miseczniki, które chętnie opanowują rośliny (kryją się pod brązowymi tarczkami osadzonymi na pędach i liściach) wysysając sok i wydzielając spadź oraz czy igły nie noszą śladów uszkodzeń (wygryzień), spowodowanych przez przez opuchlaki – szkodniki w ostatnich latach masowo pojawiające się w ogrodach, zwłaszcza miejskich i osiedlowych.

Krzewy odmiany ‘Repandens‘ są polecane do dużych ogrodów i parków, gdzie dobrze prezentują się sadzone pojedynczo lub w większych grupach, jako rośliny okrywowe. Krzewy sadzone w grupach szybko tworzą zwartą okrywę. Nadają się do sadzenia na skarpach, ale z dala od dróg, bo igły są wrażliwe na aerozol solny oraz pod koronami drzew. Cięte gałązki nadają się do tworzenia świątecznych stroików. Odmiana ‘Repandens’ została wyróżniona prestiżową nagrodą Award of Garden Merit w 1993 roku.

Sosna czarna Spielberg’

Pinus nigra ‘Spielberg’
Sosna czarna Spielberg’

Sosna czarna pochodzi z terenów górskich Europy Środkowej i Wschodniej oraz Azji Mniejszej. W uprawie znajduje się zarówno sam gatunek, który stanowi cenne, szybko rosnące drzewo, oraz liczne ozdobne odmiany ogrodowe, o bardzo zróżnicowanym pokroju i sile wzrostu. Jedną z nich jest ‘Spielberg’ – miniaturowe drzewo o zwartym pokroju i kulistej koronie, wyselekcjonowane w Niemczech w latach 80-tych XX wieku. W pierwszych latach uprawy roślina przyjmuje postać kuli o licznych i gęsto ułożonych, pędach. Po 10 latach dorasta do około 1,5 m średnicy. Później korony mogą być bardziej jajowate. Starsze okazy są zwykle wielopniowe. Igły ciemnozielone, zebrane po 2 w pęczkach mają od 10 do 15 cm długości, są grube, ostro zakończone. W drugiej połowie lata pojawiają się drugie przyrosty z krótkimi igłami, które tworzą dekoracyjne rozetki na końcach pędów. Gęste korony starszych drzew stanowią dobre schronienie oraz bezpieczne miejsce lęgowe ptaków.

Sosna czarna ma niewielkie wymagania glebowe i wilgotnościowe. Dobrze rośnie na niemal wszystkich przepuszczalnych glebach ogrodowych, w tym jałowych i suchych, na stanowiskach słonecznych. Sadząc rośliny w ogrodzie należy jedynie unikać miejsc wilgotnych i cienistych, bowiem warunki te sprzyjają porażeniu roślin przez choroby grzybowe. W pierwszych latach uprawy zaleca się czyszczenie karłowych odmian sosen, polegające na delikatnym usuwaniu z wnętrza korony starych, zasuszonych igieł, które same nie są w stanie opaść. Zabieg poprawia cyrkulację powietrza w obrębie korony i sprzyja lepszej zdrowotności, zwłaszcza przy mokrej i deszczowej pogodzie. Czyszczenie najlepiej przeprowadzać wiosną. Starsze rośliny same się oczyszczają.

Sosna czarna i jej odmiany w warunkach klimatycznych Polski są w pełni mrozoodporne, rzadko atakowana przez szkodniki. Wytrzymują suszę oraz zanieczyszczenie powietrza. Odmiana ‘Spielberg’ znajduje zastosowanie w niedużych ogrodach przydomowych, osiedlowych, jest polecane do sadzenia na wrzosowiskach, w alpinariach oraz na cmentarzach. W okresie Bożego Narodzenia może służyć jako ogrodowa choinka.

 

Juka karolińska ‘Color Guard’

Yucca filamentosa ‘Color Guard’
Juka karolińska ‘Color Guard’

Juka karolińska pochodzi z suchych i ciepłych rejonów Ameryki Północnej - południowo-wschodniej część Stanów Zjednoczonych. W Polsce nazywana jest kręplą lub szpilecznicą karolińską Uprawia się ją ze względu na zimozielone, ozdobne ulistnienie oraz efektowne kwitnienie w okresie lata. Roślina ta doskonale sprawdza się w niewielkich ogrodach przydomowych. U niektórych odmian szablaste liście mogą być kolorowe. Tak jest w przypadku odmiany ‘Color Guard’.

Liście wyrastają ze skróconej, częściowo ukrytej pod ziemią łodygi, są sztywne, grube, mieczowate, równowąskie, ostro zakończone ułożone spiralnie wokół wierzchołka wzrostu. Końce starszych liści często bywają nitkowato postrzępione, co trafnie opisuje łaciński epitet ‘filamentosa’. U odmiany ‘Color Guard’ środek liści jest żółtokremowy a brzegi zielononiebieskawe, w odcieniu stali. Wierzchołki najstarszych liści, szczególnie jesienią i zimą, różowieją lub czerwienieją. Rozety liści dorastają do 70 cm wysokości. Na przełomie czerwca i lipca z ich środków wyłaniają się grube pędy kwiatostanowe. Kwiatostany są bardzo efektowne, w sprzyjających warunkach osiąga nawet 1,5-2 m wysokości, są silnie rozgałęzione i całe obsypane kremowymi kwiatami. Kwiaty są duże, dzwonkowate, zwieszone w dół, zbudowane z 6 działek okwiatu. Po zapyleniu zawiązują owoce w postaci suchych torebek wypełnionych nasionami. Juka karolińska należy do roślin monokarpicznych - po wydaniu kwiatostanu rośliny mateczne zamierają, zaś ich miejsce zajmują pojawiające się u podstawy pędu rośliny następcze. Dlatego po przekwitnieniu zaschnięte pędy kwiatostanowe można usuwać, robiąc miejsce dla młodych odrostów.

Krępla karolińska wymaga stanowisk wybitnie słonecznych, gleb przepuszczalnych, umiarkowanie zasobnych w składniki pokarmowe do ubogich, najlepiej wapiennych. Rośliny nie tolerują miejsc stale wilgotnych, zalewanych lub podmokłych, natomiast są doskonale przystosowane do długich okresów suszy. Odpowiednio niska wilgotność podłoża szczególni istotnie wpływa na przezimowanie roślin. Pomimo dobrej odporności na mróz w  miejscach słabo odwodnionych rośliny często gniją i mogą przemarzać. Dlatego zaleca się sadzić rośliny w miejscach lekko wzniesionych, na podniesionych rabatach lub skalniakach. Jednym ze skutecznych sposobów ochrony liści przed uszkodzeniami słonecznymi w mroźne, zimowe dni, jest zebranie rozety i związanie jej luźno na szczycie za pomocą sznurka. W ten sposób wierzchołek wzrostu jest dodatkowo zabezpieczony przed mrozem i wilgocią, bowiem liście tworzą swego rodzaju namiot chroniący środek rozety przed słońcem, deszczem i śniegiem. Po ustąpieniu mrozu, zwykle na przełomie marca i kwietnia, rozety rozwiązujemy. Juka jest rośliną długowieczną, rośnie zdrowo, prawie w ogóle nie jest atakowana przez szkodniki. Z pewnością można polecić jej uprawę początkującym amatorom ogrodnictwa.

Yucca filamentosa doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji ogrodowych w typie śródziemnomorskim lub pustynnym. Oczywiście doskonale sprawdza się w alpinariach oraz miejscach trudnych dla innych roślin, np. na cmentarzach. Wymaga niewiele miejsca, jest przy tym dekoracyjna przez cały rok.

Miskant chiński ‘Kleine Silberspinne’

Miscanthus sinensis ‘Kleine Silberspinne’
Miskant chiński ‘Kleine Silberspinne’

Trawy nadają ogrodom lekkości, tworzą przyjazną atmosferę i wyjątkowy charakter. Szelest liści i kołysanie źdźbeł wywołane podmuchem wiatru wprowadzają do ogrodu naturalny spokój i harmonię. Wśród najładniejszych traw prym wiodą miskanty, zwłaszcza miskant chiński. Bogactwo dostępnych na rynku odmian tego gatunku może zawrócić w głowie.

Miskant chiński ‘Kleine Silberspinne’ to jedna z niższych, obficie kwitnących odmian, tworzących gęste, zaokrąglone kępy dorastające do 1 m wysokości. Odmianę tę wyselekcjonował słynny niemiecki hodowca traw Ernst Pagels. Cechą charakterystyczną tej trawy są długie, smukłe, zwężające się ku wierzchołkom liście, łukowato wygięte, zielone. Przez środek każdej blaszki liściowej przebiega wyraźny, srebrzysty nerw głównym. Źdźbła są wewnątrz wypełnione gąbczastym rdzeniem. Pod koniec lata spośród fontanny liści wyłaniają się strzeliste, wiechowate kwiatostany. Nie są one bardzo wyniesione ponad liście, dzięki czemu kępy zachowują ciekawy półkulisty pokrój. Wiechy są liczne, początkowo zwarte, później otwierają się i stają puszyste, w odcieniu srebrzyste - przepięknie lśnią i mienią się w promieniach jesiennego słońca. Późnym latem i jesienią kępy przebarwiają się w ciepłych, rudawych odcieniach. Następnie barwa ta przechodzi w  kolor słomkowy a liście powoli zasychają. Pozostawione na zimę zdobią ogród niemal do samej wiosny. Przepięknie poruszają się przy lekkich podmuchach wiatru. Są przy tym odporne na wyleganie.

Miskant chiński preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne o lekko kwaśnym lub obojętnym odczynie. Utrzymywanie stałej wilgotności podłoża sprzyja bujnemu wzrostowi i tworzeniu okazałych kęp. Natomiast ciepłe i słoneczne stanowisko stymuluje rośliny do obfitego kwitnienia. Rośliny są odporne na mróz, ale w pierwszym roku uprawy warto je zabezpieczyć na zimę. Najprościej jest obsypać kępy traw u podstawy korą, trocinami, suchymi liśćmi lub słomą. Wiosną trzeba kopczyki usunąć, a zeszłoroczne, zaschnięte pędy obciąć nisko przy ziemi. Wokół roślin można rozsypać uniwersalny nawóz wieloskładnikowy. Miskant chiński wykazuje znaczną tolerancję na zanieczyszczenie gleby i powietrza oraz wysokie zasolenie podłoża. Jest przy tym zdrowy, trwały i przez wiele lat zachowuje ładny pokrój. W odróżnieniu od wielu innych gatunków traw nie jest ekspansywny.

Zwarte kępy odmiany ‘Klaine Silberspinne’ dobrze prezentują się sadzone pojedynczo oraz w kompozycjach z innymi gatunkami traw, bylin i krzewów. Roślina ta znajduje zastosowanie we wszelkiego rodzaju ogrodach. Można je z powodzeniem sadzić w romantycznych ogrodach angielskich na bylinowych rabatach, w pobliżu zbiorników wodnych oraz w otoczeniu nowoczesnej architektury.

Materiały z konferencji „Szkółkarstwo – szanse i wyzwania” 2022

Konferencja „Szkółkarstwo – szanse i wyzwania” została zainicjowana przez Związek Szkółkarzy Polskich i zorganizowana przez Agencję Promocji Zieleni. W wydarzeniu, które miało miejsce w Katowicach, w dniach 28-29.XI udział wzięło 190 uczestników.

TEMATYKA KONFERENCJI

Problematyka poruszana podczas spotkania formuje się  w trzy bloki tematyczne:

  • roślinnydotyczący nowości asortymentowych oraz zasługujących na popularyzację taksonów;
  • produkcyjnymówiący o arkanach uprawy, zwłaszcza w kontekście następujących zmian związanych z ochroną środowiska i produkcją zrównoważoną;
  • ekonomiczny i marketingowo-sprzedażowy, skupiający się na aspektach rentowności oraz działaniach wspierających sprzedaż.

CELE KONFERENCJI:

  • Przekazanie nowoczesnej, fachowej i aktualnej wiedzy do wszystkich firm szkółkarskich planujących dalszy rozwój.
  • Przedstawienie rozwiązań z zakresu: organizacji, technologii, dostosowania szkółek do wymogów prawnych i ochrony środowiska oraz możliwości i kierunków rozwoju szkółkarstwa
  • Propagowanie dobrych praktyk i rozwiązań.
  • Przedstawienie roślinnych nowości, wiedzy z zakresu produkcji i optymalizacji biznesu szkółkarskiego.

Sosna kosodrzewina 'Varella'

Pinus mugo 'Varella'
Sosna kosodrzewina 'Varella'

Wolno rosnąca odmiana sosny górskiej o zwartym, kulistym pokroju. Po 10 latach dorasta do około 0,7 m średnicy. Starsze rośliny stają się bardziej jajowate i nieco luźniejsze. Igły są ciemnozielone, zebrane po 2 w pęczkach, mają do 10 cm długości, są grube, ostro zakończone. Latem pojawia się kolejny krótki przyrost, na którym gęsto osadzone igły tworzących charakterystyczne rozetki na wierzchołkach pędów. Czyszczenie najlepiej przeprowadzać wiosną. Starsze rośliny same się oczyszczają. Odmiana polecana do sadzenia w niewielkich ogrodach przydomowych, osiedlowych, na wrzosowiskach, w alpinariach oraz na cmentarzach.

Sosna górska ‘Varella’ należy do roślin łatwych w uprawie. Wymaga jednak zdecydowanie  słonecznych stanowisk i przepuszczalnych, mineralnych gleb. Jest to odmiana odporna na porażenia przez choroby grzybowe i szkodniki. Nie wymaga także nawadniania nawet w okresie letniej suszy. Odmiana ‘Varella’ jest bardzo mrozoodporna i można ją uprawiać na terenie całego kraju. Jak większość roślin iglastych igły tej sosny wykazują dużą wrażliwość na psi mocz – a więc rośliny muszą być odizolowane od naszych czworonożnych pupili! Raz w roku, późną jesienią albo wczesną wiosną rośliny warto czyścić z zaschniętych igieł, które gromadzą się wewnątrz korony i nie mogą samoistnie opaść. Zabieg ten poprawia cyrkulację powietrza, zwłaszcza przy mokrej i deszczowej pogodzie, co wpływa na zdrowotność roślin.    

Odmiana ‘Varella’ jest polecana przede wszystkim do uprawy w ogrodach przydomowych, na rabatach, wrzosowiskach i na skalniakach. Krzewy sadzone w gruncie najpiękniej prezentują się na tle niebieskich lub złocistych jałowców o pędach pełzających po ziemi, np. jałowca pospolitego  (Juniperus communis) ‘Goldschatz’ lub płożącego (J. horizontalis) ‘Golden Carpet’ a także niskich okrywowych bylin, np. tojeści rozesłanej (Lysimachia nummularia) ‘Aurea’. Odmiana ta nadaje się także do sadzenia w formie obwódek wzdłuż brzegów rabat lub ścieżek. Dobrze sprawdza się też w uprawie pojemnikowej, do ozdoby różnego rodzaju balkonów i tarasów. Tego typu kompozycje pozostają atrakcyjne przez cały rok.