Szukasz:




x
Login:

Hasło:

x

Miesiąc: luty 2021

Irga ‘Ursynów’

Posted on by Urszula Pilaszek

Cotoneaster 'Ursynów'
irga 'Ursynów'

Irgi to grupa cennych krzewów okrywowych, wykorzystywanych w ogrodach przydomowych, zieleni miejskiej i osiedlowej. Ścielące się po ziemi pędy, błyszczące liście, białe kwiaty oraz kuliste, czerwone owoce to cechy charakterystyczne wielu gatunków irg.

Odmiana ‘Ursynów’ jest jedną z nielicznych polskich odmian mieszańcowych irgi. Charakteryzuje się obfitym kwitnieniem i owocowaniem. Pochodzi od irgi szwedzkiej (C. ×suecicus), została wyselekcjonowana przez Włodzimierza Senetę i wprowadzonych do sprzedaży w latach 60. XX wieku.

‘Ursynów’ jest jedną z najczęściej sadzonych w kraju, zimozielonych odmian irgi. Krzew dorasta do 0,5 m wysokości, tworzy łukowato wygięte, ścielące się po ziemi pędy pokryte brunatnopurpurową korą. Zimotrwałe liście mają od 1 do 2 cm długości, są eliptyczne, zaokrąglone na wierzchołkach, ciemnozielone, skórzaste, z wierzchu nagie i błyszczące, od spodu niebieskawozielone. Krzewy zakwitają w maju lub na początku czerwca, tworzą w kątach liści niewielkie, białe kwiaty. Kwiaty maja około 10 mm średnicy, są zbudowane z 5 białych, okrągłych płatków otaczających pręciki i słupki. W czasie kwitnienia wabią liczne owady zapylające. Kuliste owoce mają od 7 do 10 mm średnicy, dojrzewają w sierpniu przyjmując jaskrawą pomarańczowoczerwoną barwę. Długo utrzymują się  na gałązkach, zdobiąc je do wiosny.

Irga ‘Ursynów’ ma niewielkie wymagania glebowe. Dobrze rośnie na większości przepuszczalnych gleb ogrodowych, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, ciepłych i osłoniętych zimą od wiatru. W mroźne bezśnieżne zimy część liści od strony południowej, najbardziej eksponowanej na słońce, może przemarzać, dlatego w chłodniejszych, wschodnich rejonach kraju wymaga lekkiego okrycia stroiszem. Krzewy rosną zdrowo, rzadko są atakowane przez szkodniki. Choroby porażają rośliny sporadycznie, zwykle tylko wtedy, gdy krzewy są sadzone na miejscach podmokłych lub okresowo zalewanych wodą.

Pełzające po ziemi pędy irgi łatwo zakorzeniają się, chroniąc glebę przed erozją. Stąd odmiana ‘Ursynów’ może byś stosowana do obsadzania skarp i nasypów. Sadzona w grupach szybko tworzy gęste, zielone dywany. Dobrze prezentuje się w ogrodach skalnych, sadzona nad brzegami stawów, oraz wszędzie tam, gdzie jej pędy mogą swobodnie ścielić się, zwieszać lub opuszczać.

PRODUCENCI

Renesans cisa

Posted on by Weronika Gajkowska

Cisy (Taxus) to cenione w ogrodnictwie, zimozielone rośliny iglaste. Na świecie występuje osiem gatunków cisa. Tylko jeden z nich, cis pospolity (Taxus baccata), rośnie naturalnie na terenie Europy, także w Polsce, pozostałe trzy gatunki pochodzą z Azji, a kolejne cztery z Ameryki Północnej.

Cisy to zimozielone drzewa lub krzewy o nieregularnym pokroju. Tworzą spłaszczone, niekłujące igły, zwykle ciemnozielone i błyszczące, ułożone na pędach dwustronnie, grzebieniasto. Cisty są roślinami dwupiennymi, na jednych osobnikach tworzą wyłącznie kwiaty żeńskie (niepozorne, osadzone w kątach igieł), na innych tylko kwiaty męskie (w postaci pylących wiosną, drobnych szyszek). Nasiona cisów otoczone są mięsistą, czerwoną osnówką – jest to jedyna część rośliny, która nie zawiera trującego dla ludzi alkaloidu taksyny.

Występujący u nas cis pospolity to gatunek długowieczny, zaliczany do najwolniej rosnących i najdłużej żyjących w kraju drzew iglastych. Wiek najstarszego cisa, rosnącego w Henrykowie Lubańskim na Dolnym Śląsku, oszacowano na 1300 lat. Informacja, że cis jest najstarszym drzewem w Polsce, często budzi zaskoczenie i zdziwienie, bo powszechnie uważa się, że najdłużej żyjącymi u nas drzewami są majestatyczne dęby. Tymczasem cis Henrykowski, jak się go potocznie nazywa, jest raczej niepozornym drzewem, ma zaledwie 13 m wysokości. W 1989 roku został  uderzony przez piorun, który wypalił część pnia, ale drzewo wciąż żyje i ma się całkiem dobrze jak na „tysiąclatka”. Władze gminy Lubań wskazują cis Henrykowski jako swoją największą atrakcję turystyczną.

Cisowi pospolitemu od stuleci przypisywano różne, nierzadko magiczne, właściwości. Drzewo już w starożytności wzbudzało respekt, a nawet strach. Toksyczne właściwości zawartej w roślinie taksyny wykorzystywali Gallowie do zatruwania strzał. W średniowieczu uważano, że samo przebywanie w cieniu cisa jest szkodliwe, a zaśnięcie pod drzewem może przynieść śmierć. W starożytnej Grecji, ale także wśród Słowian, cis kojarzony był z obrzędami związanymi ze śmiercią i pogrzebem. Noszone w żałobie wianki, uplecione z jego gałęzi, miał chronić przed duchami i diabłem. Średniowieczny strach przed rośliną nieco ustąpił, gdy odkryto cenne właściwości cisowego drewna, jednego z najtrwalszych, bardzo twardego, ale jednocześnie elastycznego, które wykorzystywano do wyrobu mebli, łuków i kusz. Cis pospolity był pierwszym gatunkiem drzewiastym objętym w Polce ochroną. W trosce o zachowanie gatunku, w 1423 roku, na mocy statutu warckiego, wydanego przez króla Władysława Jagiełłę, ograniczono pozyskiwanie drewna cisa, które jako cenny surowiec do wyrobu broni eksportowano do Anglii, Niderlandów i państwa zakonnego. Dzisiaj naturalne stanowiska cisa pospolitego można podziwiać w nielicznych miejscach w kraju, m. in. na terenie Borów Tucholskich, w okolicach Częstochowy, Radomska i Szczecinka.

Cis wykazuje wysokie zdolności regeneracyjne, może być silnie przycinany oraz formowany. Cięcie indukuje rozwój nowych pędów, dzięki czemu rośliny szybko się zagęszczają. Dlatego cisy zaczęto wykorzystywać w XVIII wieku do tworzenia ogrodów francuskich, w których dominują formy strzyżone, a roślinom nadaje się różnorodne kształty brył geometrycznych i figur. Obok cisa podstawowym gatunkiem sadzonym w ogrodach francuskich, równie dobrze poddający się formowaniu, był bukszpan wieczniezielony. Obecnie, na skutek rozprzestrzeniania się ćmy bukszpanowej oraz chorób grzybowych atakujących bukszpany, dochodzi do masowego zamierania tych roślin na terenie Europy. W ich miejsce najczęściej wprowadza się cisy. 

Rośliny te są tolerancyjne w stosunku do światła. Jako jedne z niewielu z grupy roślin iglastych mogą być sadzone na stanowiskach słonecznych lub w cieniu. Dobrze rosną na glebach wapiennych, o pH obojętnym lub zasadowym, z którym mamy często do czynienia w przestrzeni zurbanizowanej. Wymienione cechy sprawiają, że projektanci i twórcy ogrodów coraz chętniej sięgają po cisy. Moda na te rośliny wynika także z obserwowanego przesycenia i „zmęczenia” nadmiernym stosowaniem żywotnika zachodniego (zwłaszcza odmiany ‘Smaragd’) i poszukiwania roślin alternatywnych.

Niedocenianą zaletą cisów jest ich udział w oczyszczaniu powietrza z substancji gazowych i zapylenia, zwłaszcza poza okresem wegetacyjnym.  W Polsce okres wegetacji jest krótki, wynosi około 6 miesięcy, natomiast problem smogu najbardziej narasta w miesiącach jesiennych i zimowych, gdy drzewa liściaste są pozbawione liści. Wśród gatunków aktywnie pochłaniających zanieczyszczenia w tym okresie naukowcy wskazują na cis. Rośliny usuwają nadmiar szkodliwych gazów z powietrza (takich jak SO2, CO, NO2, O3) głównie poprzez ich absorbcję aparatami szparkowymi i neutralizację w procesach biochemicznych. Z kolei zanieczyszczenia stałe, w postaci pyłu zawieszonego, osadzają się na igłach i są zmywane przez opady. Cisowe żywopłoty mogą więc obok funkcji estetycznej pełnić rolę całorocznych biologicznych filtrów powietrza.,00

Cis pośredni i jego odmiany

Najpopularniejszym gatunkiem cisa, oferowanym w licznych odmianach przez większość krajowych szkółek i centrów ogrodnicznych, jest cis pośredni (Taxus ×media) – mieszaniec cisa pospolitego i cisa japońskiego, wyhodowany około 1900 roku w USA. Istotną cechą użytkową cisa pośredniego, odziedziczoną po japońskim rodzicu, jest jego wysoka mrozoodporność, wyższa od rodzimego gatunku, który ma w Polsce swoją wschodnią granicę występowania i w ostre zimy może przemarzać. Ciś pośredni znosi spadki temperatury do -30 st. C.  W wyniku selekcji uzyskano szereg cennych odmian żywopłotowych, o wzniesionym pokroju, takich jak męska ‘Hillii’ czy żeńska ‘Hicksii', zawiązująca obficie nasiona otoczone ozdobnymi, czerwonymi osnówkami. Obie odmiany cieszą się wysokim popytem i zajmują czołową pozycję pod względem produkcji oraz dostępności w handlu. Przydatne do tworzenia zielonych ogrodzeń są też odmiany ‘Farmen’ (forma rozłożysta, wolno rosnąca, polecana na niższe żywopłoty) oraz ‘Hatfieldii’ i ‘Viridis’ (formy kolumnowe).

Niebagatelny udział w hodowli odmian cisa pośredniego mają polscy szkółkarze. Uzyskane w kraju odmiany sprawdzają się w naszym klimacie, warto zacząć je częściej wykorzystywać do miejskich nasadzeń osiedlowych i parkowych. Na uznanie zasługują osiągnięcia hodowlane Joanny i Jana Widaj, którzy w podwarszawskiej szkółce Acrocona uzyskali kilka cennych odmian cisa pośredniego różniących się pokrojem, wielkością i ułożeniem igieł oraz tempem wzrostu. Są to m. in.: ‘Chudy’ – selekt żeński o kolumnowym pokroju, dający liczne nasiona, ‘Kris’ – żeńska odmiana kolumnowa, ‘Książę’ – męska odmiana o jasnozielonych przyrostach i igłach z lekko żółtawym paskiem, ‘Masa’ – szerokokolumnowa odmiana żeńska, zawiązuje nieliczne nasiona, ‘Mecenas’ – żeńska odmiana kolumnowa, ‘Oliwka’ – selekt żeński o kolumnowym pokroju, zawiązuje liczne nasiona otoczone koralową osnówką.

Uznanym hodowcą cisów jest także Lucjan Kurowski, który w wyniku krzyżowania cisa pośredniego z cisem pospolitym uzyskał i wprowadził do sprzedaży cztery kultywary o barwnych igłach. Wyselekcjonowane w szkółce w Końskowoli odmiany to: ‘Katyń’ – silnie rosnący selekt o szerokokolumnowym pokroju i żółtych igłach, ‘Prof. Bolesław Sękowski’ – wolno rosnący krzew o jasnożółtych igłach z szerokim, ciemnozielonym paskiem na środku, ‘Stefania’ – odmiana o kolumnowym pokroju i żółto-zielonych igłach, ‘Tymon’ – kultywar o bardziej rozłożystym pokroju, żółtych młodych igłach zmieniających barwę na kremową, z zielonym paskiem pośrodku. Wśród wymienionych odmian jedynie ‘Stefania’ zawiązuje nieliczne nasiona.

Na uwagę i popularyzację zasługuje także odmiana ‘Krzysztof’ uzyskany przez Bolesława Wituszyńskiego – wolno rosnący, jajowaty i zwarty krzew o żółto-zielonych igłach, a także trzy inne męskie odmiany o zielonych igłach: szerokokolumnowy ‘Kazio’ hodowli ‘Kazimierza Komsty, wąskokolumnowy ‘Krakus’ selekcji Marii i Janusza Szewczyków oraz rosnący w formie strzelistego słupa ‘Wojtek’ uzyskany przez Włodzimierza Senetę.

Cis pospolity i jego odmiany

Pomimo niższej odporności mrozowej na przeważającym obszarze kraju (poza Suwalszczyzną i rejonami podgórskimi) bez większych obaw można stosować krajowy gatunek i jego odmian. Znanych jest ponad 150 odmian cisa pospolitego, ale na większą skalę produkuje się około 20-30. Spośród form kolumnowych są to: ‘David’ – wyróżniająca się wysoką odpornością mrozową odmiana o żółtych igłach, powolnym tempie wzrostu, polecana do tworzenia kompozycji z innymi roślinami iglastymi, ‘Fastigiata’, ‘Fastigiata Robusta’, ‘Overeynderi’ – odmiany kolumnowe o zielonych igłach, ‘Semperaurea’ – silnie rosnąca odmiana o szerokim, wzniesionym pokroju i żółtych igłach.

Odmiany rozrastające się szeroko, które można wykorzystać do obsadzania większych powierzchni lub tworzenia niskich, ale szerokich żywopłotów, to m. in.: ‘Brzeg’ – cis zaliczany do grupy okrywowych, o płasko rozrastających się gałęziach i żółtych igłach, uzyskana przez polskiego szkółkarza Kazimierza Kulasa, ‘Elegantissima’ o żółtych igłach i wazonowym pokroju (w kształcie litery V), ‘Repandens’ – niska odmiana okrywowa o płożących się gałęziach i zielonych igłach, ‘Summergold’ – złocisty krzew dorastający do 1 m wysokości i 3 m szerokości.

Do dekoracji miejsc reprezentacyjnych, jako niewysokie drzewa soliterowe, warto polecić dwie malownicze odmiany drzewiaste cisa pospolitego - ‘Dovastoniana’ o igłach zielonych i ‘Dovastoniana Aurea’ o igłach żółtych. Rośliny tworzą pień z bardzo szeroko rozpostartymi gałęziami bocznymi.

Grzegorz Falkowski
Związek Szkółkarzy Polskich

Jaśminowiec 'Biały Karzeł'

Posted on by Urszula Pilaszek

Philadelphus 'Biały Karzeł'
jaśminowiec 'Biały Karzeł'

Znany z wiejskich ogrodów jaśminowiec wonny (Ph. coronarius) jest coraz częściej zastępowany przez mniejsze, ale bardzo dekoracyjne odmiany mieszańcowe, choćby pochodzącego z polskiej hodowli 'Białego Karła'. Podobnie jak gatunek, z którego się wywodzi, także i on oznajmia swoim obfitym kwitnieniem, że właśnie nadeszło upragnione lato. Na tle innych odmian wyróżnia się niezwykle oryginalnymi, pofalowanymi liśćmi.

Ta wartościowa i dekoracyjna odmiana wyhodowana została przez Antoniego Wróblewskiego w Szkółkach Kórnickich w latach. 30. XX wieku, ale weszła do sprzedaży dopiero w roku 1982. Spośród kilku odmian jaśminowców wyselekcjonowanych przez tego zasłużonego polskiego dendrologa  'Biały Karzeł' wyróżnia się niskim wzrostem i karbowanymi liśćmi. Rzeczywiście, krzew jest niewielki, wręcz karłowy, osiąga bowiem niewiele ponad metr wysokości i szerokości. Zwarty pokrój tworzą sztywne i grube pędy, na których osadzone są ciemnozielone, eliptyczne, delikatnie ząbkowane liście. Blaszka liściowa tej odmiany wyróżnia się niespotykaną u jaśminowców cechą - jest faliście powyginana. Oprócz niewątpliwie bardzo dekoracyjnych i oryginalnych liści ozdobą krzewu są kwiaty - białe i delikatnie pachnące. Pojawiają się późno, bo pod koniec czerwca i na początku lipca, obficie oblepiając końcowe odcinki pędów. Są pojedyncze, zbudowane z 4 nierównomiernie ząbkowanych płatków oraz licznych żółtych pręcików. Mają po 5 cm średnicy i zebrane są w kiście po 7 sztuk. Warunkiem niezbędny do utrzymania ładnego pokroju tej odmiany oraz gęstego ulistnienia jest wykonanie raz na 2-3 lata cięcia formującego.

Odmiany jaśminowca pochodzenia mieszańcowego, takie jak m.in. 'Biały Karzeł' popularność zyskały dzięki odporności na trudne warunki i łatwości w uprawie. Krzew można posadzić na stanowisku nasłonecznionym lub półcienistym, w przeciętnej glebie ogrodowej, wapiennej lub obojętnej, choć najlepiej będzie rósł na glebie żyznej, cięższej, umiarkowanie wilgotnej i dobrze zdrenowanej. Jest całkowicie odporny na mróz (strefa 5b), więc może być bez obaw sadzony w najzimniejszych zakątkach Polski bez potrzeby osłaniania. Dobrze znosi suszę, zanieczyszczenie powietrza i trudy warunków miejskich.

Z powodu niewielkich rozmiarów jaśminowiec 'Biały Karzeł' polecany jest do małych ogrodów, choć sprawdzi się także w większych oraz w zieleni publicznej. Ładnie wygląda, gdy rośnie pojedynczo, w grupach lub nawet formowanych szpalerach.

PRODUCENCI

Ruszyły zapisy na wiosenną edycję Certyfikatu ZSzP - w wersji hybrydowej

Posted on by Urszula Pilaszek

Dobrej jakości i właściwie dobrany materiał roślinny to podstawa zielonych realizacji zarówno w prywatnych, jak i w większych, miejskich projektach.

W procesie inwestycyjnym kluczową kwestię stanowi dobór odpowiednich gatunków i odmian, a także ocena otrzymanych od producenta roślin. Istotne jest także obchodzenie się z roślinami w sposób umiejętny - zarówno na poziomie planowania, transportu, jak i sadzenia.

Zagadnienia te omawiane są podczas 6-dniowego szkolenia  podnoszącego kwalifikacje osób zakładających ogrody i tereny zieleni oraz odbierających gotowe realizacje.

KIEDY?

4-5, 11-12 marca 2021 - spotkania
25-26 marca 2021- zajęcia terenowe

*termin do potwierdzenia

GDZIE?

- WYKŁADY - w czasie rzeczywistym na platformie ZOOM
- ZAJĘCIA TERENOWE - Jasieniec, Olszany (k. Grójca), dojazd z Warszawy zapewnia organizator

Program sesji wykładowych:

- weryfikacja planów i specyfikacja projektowa (wykrywanie błędów i nieścisłości),
- planowanie i organizacja pracy zespołu w terenie,
- przegląd asortymentu roślin ozdobnych w polskich szkółkach (w tym nowości),
- analiza procesu prawidłowego sadzenia oraz pielęgnacji w zależności od grupy roślin,
- przegląd chorób i szkodników – profilaktyka i działanie, i wiele więcej.

Zajęcia terenowe:

Warsztatowy charakter szkolenia (w tym dwa dni zajęć praktycznych w szkółkach) pomaga w wypracowaniu dobrych i sprawdzonych praktyk.

Wydarzenie jest doskonałą platformą do dyskusji. Jest to również czas na analizę dotychczasowych działań, co w rezultacie umożliwia weryfikację obszarów do korekty i poprawę efektywności pracy.

Szkolenie zakończone jest egzaminem sprawdzającym wiedzę uczestników, a sam Certyfikat uwiarygadnia firmę i kompetencje zawodowe pracowników.

więcej informacji i zgłoszenia na: www.szkolenia-zielen.pl

Szkolenie zgodne jest z Zaleceniami jakościowymi Związku Szkółkarzy Polskich, które otrzymały rekomendacje Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, a także Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.

Zalecenia stosowane są jako wytyczne do przetargów i zamówień publicznych.

przeczytaj Zalecenia Jakościowe

Kontakt:
ewa.luczak@zszp.pl
+48 501 713 593

Materiały dodatkowe:

  • Zalecenia jakościowe dla ozdobnego materiału szkółkarskiego
  • Katalog Roślin, drzewa, krzewy, byliny polecany przez Związek Szkółkarzy Polskich
  • Zielone miasto ZIELEŃ PRZY ULICACH 
  • Skrypt pdf na podstawie prezentacji przygotowanych przez prowadzących

Żywotnik olbrzymi 'Kager’s Beauty’

Posted on by Urszula Pilaszek

Thuja plicata ‘Kager’s Beauty’
Żywotnik olbrzymi ‘Kager’s Beauty’

Wśród nowych odmian żywotnika olbrzymiego, które pojawiły się ostatnio w krajowych szkółkach, warto zwrócić uwagę na ciekawą, polską odmianę ‘Kager’s Beauty’. W przeciwieństwie do gatunku, który w naturze osiąga bardzo duże rozmiary, jest to roślina karłowa o niezwykle oryginalnych gałązkach, nadająca się do uprawy w niewielkich ogródkach przydomowych oraz w pojemnikach ustawianych na balkonach i tarasach. Odmiana ta została wyhodowana przez Polkę, Annę Kager. Roślina trafiła do handlu w 2011 r. w Holandii. W 2015 r. Szkółka Krzewów Ozdobnych Jana i Jolanty Nowaczyk z Wyganowa zgłosiła tę odmianę do konkursu roślin nowości organizowanego podczas wystawy „Zieleń to Życie”. Dzięki temu odmiana zyskała na popularności i jest już dostępna w szerokiej sprzedaży.

Żywotnik olbrzymi ‘Kager’s Beauty’ jest krzewem o kopiastym pokroju i wolnym tempie wzrostu, osiąga 0,5-1 m wysokości oraz podobną szerokość. W handlu roślina jest oferowana jako tradycyjny krzew lub w formie piennej, zaszczepiona na niewysokiej podkładce, tworzy wtedy małe drzewko o parasolowatej koronie. Pędy i gałązki rośliny są drobne, lekko spłaszczone, ułożone horyzontalnie, wyrastają ze środka krzewu i od razu łukowato przewieszają się lub zwisają. Młode pędy są zielone, starsze jasnobrązowe. Gałązki są pokryte płaskimi, zielonymi łuskami oraz grubszymi igłami. Zimą krzewy brunatnieją. Rośliny w pierwszych latach uprawy tworzą formy płaskie, później wykształcają przewodnik i się wypiętrzają.

Żywotnik olbrzymi ‘Kager’s Beauty’ należy do roślin łatwych w uprawie. Wprawdzie krzew najlepiej rośnie w klimacie umiarkowanym, o łagodnych zimach i chłodnych, wilgotnych latach, ale jest odporne na mróz i może być uprawiany na terenie całego kraju. Rośliny preferują gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne, stanowiska słoneczne lub tylko lekko ocienionych. Należy unikać sadzenia na  glebach zbyt lekkich, piaszczystych lub narażonych na szybkie wysychanie.

Ze względu na nieduże rozmiary żywotnik olbrzymi ‘Kager’s Beauty’ jest polecany przede wszystkim do uprawy w niewielkich ogrodach przydomowych, na skalnikach i w alpinariach, na rabatach wraz z innymi, wolno rosnącymi roślinami iglastymi. Odmiana ta może pełnić rolę rośliny okrywowej, która z wiekiem zyskuje na atrakcyjności i stają się punktem przyciągającym uwagę. Szczególnie ciekawie komponuje się  z elementami skalnymi w ogrodach japońskich i orientalnych, gdzie jako ściółkę wykorzystano kamienie. Na ich tle uwidacznia się piękna faktura gałęzi i pędów. Krzewy, zarówno w formie piennej, ale też tradycyjnej, bardzo efektownie prezentują się uprawiane w ozdobnych pojemnikach stanowiących całoroczną ozdobą balkonu lub tarasu.

PRODUCENCI

Poznajmy bliżej członków zarządu ZSzP

Posted on by Urszula Pilaszek

Dr inż. Wiesław Szydło wstąpił do Związku Szkółkarzy Polskich w 2007 r. i od samego początku zaangażował się w pracę społeczną na rzecz stowarzyszenia. W 2009 roku po raz pierwszy został wybrany na członka zarządu, w którym pracuje nieprzerwanie od 11 lat, a przez 8 lat pełnił funkcję wiceprezesa. W dniu 25 stycznia 2021 r. walne zgromadzenie członków powierzyło mu pełnienie funkcji prezesa zarządu Związku Szkółkarzy Polskich.

Dr Szydło jest założycielem i właścicielem Szkółki Roślin Ozdobnych Wiesław Szydło zlokalizowanej w Niewierzu k. Brodnicy (woj. kujawsko-pomorskie). Od 30 lat prowadzi produkcję roślin iglastych, liściastych oraz bylin. Przy szkółce znajduje się ogród kolekcjonerski.

Nowy prezes ZSzP jest absolwentem Wydziału Ogrodniczego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Przez 25 lat pracował naukowo i kształcił studentów Wydziału Ogrodniczego SGGW. Jest znanym i cenionym w kraju i za granicą ekspertem w zakresie produkcji szkółkarskiej – zakładania i prowadzenia szkółki, uprawy i rozmnażania roślin, ochrony przed chorobami i szkodnikami, zwalczania chwastów i nawożenia. Swoją wiedzą chętnie dzieli się ze wszystkimi, którzy interesują się roślinami i szkółkarstwem, m. in. w ramach wykładów prowadzonych podczas konferencji, szkoleń i seminariów.

Wiesław Szydło jest autorem licznych publikacji naukowych, podręczników i książek poświęconych szkółkarstwu oraz popularyzujących rośliny, m.in. „Szkółkarstwo ozdobne wybrane zagadnienia”, „Rozmnażamy iglaki”. Jest współautorem i/lub redaktorem „Katalogu roślin – drzewa, krzewy, byliny”, „Roślin do każdego ogrodu”, „Katalogu 1000 polskich odmian roślin”, materiałów konferencyjnych, a także setek artykułów publikowanych na łamach krajowych czasopism ogrodniczych. Jest autorem opisów i zdjęć zamieszczonych na stronach e-katalogroslin.pl. Wielokrotnie występował w programach popularyzujących ogrodnictwo – „Roku w ogrodzie” i „Mai w Ogrodzie”, gdzie w ciekawy sposób przybliża wiedzę o świecie roślin ozdobnych.

Od 10 lat kieruje pracami jury Konkursu Roślin Nowości Międzynarodowej Wystawy „Zieleń to Życie”. Jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego. Przez 20 lat działał na rzecz lokalnej społeczności jako radny Gminy Brodnica. W uznaniu za jego zaangażowanie społeczne został odznaczony przez prezydenta RP Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność́ samorządową oraz odznaką ministra rolnictwa Zasłużony dla Rolnictwa. W 2018 roku otrzymał Srebrną Odznakę Honorową Związku Szkółkarzy Polskich za wkład w rozwój stowarzyszenia oraz polskiego szkółkarstwa.

Andrzej Kujawa jest członkiem ZSzP od 2007 roku. W swojej szkółce „Bąblin” położonej w miejscowości Bąblin koło Obornik (woj. wielkopolskie) rozmnaża i uprawia rośliny rzadko spotykane, kolekcjonerskie. Z wykształcenia jest leśnikiem, a jego hobby to szkółkarstwo i dendrologia.

Andrzej Kujawa jest autorem licznych artykułów popularyzujących rośliny, w tym autorem opisów i zdjęć prezentowanych na stronach internetowych e-katalogroslin.pl. Jest członkiem wspierającym Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego. W 2012 roku otrzymał Srebrną Odznakę Honorową Związku Szkółkarzy Polskich. Jego zainteresowania pozazawodowe to literatura i kolarstwo górskie.

Łukasz Pełka jest członkiem Związku Szkółkarzy Polskich od 2017 roku, po raz pierwszy zdecydował się kandydować do władz stowarzyszenia. Jest przedstawicielem kolejnego pokolenia szkółki Duet s.j. Konopka, Pełka, zlokalizowanej w podwarszawskim Emilianowie (woj. mazowieckie), związanej z ZSzP od 2003 roku.

Łukasz Pełka jest absolwentem Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych, w której studiował informatykę. Ukończył też podyplomowe studia menedżerskie warszawskiej Szkoły Głównej Handlowej. Niedługo uzyska kolejny - trzeci dyplom ukończenia uczelni wyższej – studiów na Wydziale Ogrodnictwa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Interesuje się nowoczesnymi technologiami i ich wykorzystaniem w szkółkarstwie.

Łukasz Pełka pełni funkcję skarbnika ZSzP.

Tomasz Dębski przystąpił do Związku Szkółkarzy Polskich w 2015, jako kolejna osoba z Gospodarstwa Szkółkarskiego Jolanty i Andrzeja Dębskich z Młynek k. Końskowoli (woj. lubelskie), związanego z naszym stowarzyszeniem od 30 lat. Po śmierci w zeszłym roku śp. Andrzeja Dębskiego obecnie szkółka nosi nazwę Gospodarstwo Szkółkarskie Jolanta Dębska, Tomasz Dębski.

Tomasz Dębski ma wykształcenie ekonomiczne, jest absolwentem Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego oraz studiów magisterskich na kierunku finanse i rachunkowość Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. W ubiegłym roku otrzymał prestiżową nagrodę Młodego Inżyniera 2019 r. przyznaną w konkursie Przeglądu Technicznego. Jego hobby to szkółkarstwo i rozwijanie firmy. Interesuje się także sportem i polityką.

Mateusz Milczyński w gronie członków nowego zarządu ma najdłuższy staż jako członek ZSzP - do Związku należy od 15 lat, ale jego firma - Szkółka Krzewów Ozdobnych Maciej i Mateusz Milczyński z Dankowic (woj. śląskie) związana jest ze stowarzyszeniem od 29 lat. Jest absolwentem Akademii Rolniczej w Krakowie, gdzie ukończył Wydział Ogrodnictwa, Genetyki i Biotechnologii.

Mateusz Milczyński od wielu lat angażuje się w pracę na rzecz stowarzyszenia. W 2009 r. został członkiem rady nadzorczej należącej do ZSzP spółki prawa handlowego Agencji Promocji Zieleni, organizatora targów „Zieleń to Życie”, szkoleń i wydawnictw, a od 2012 r. jest jej przewodniczącym.  

Także od 2012 r. reprezentuje interesy krajowej branży szkółkarskiej na forum European Nurserystock Association (ENA). Koordynuje program GREEN CITY 2021-2023, na który Związek pozyskał finansowanie z funduszy europejskich w ramach wspólnego projektu ENA. Prowadzi wykłady na temat jakości materiału szkółkarskiego. Od kilku lat jest zaangażowany w organizację wystawy szkółkarskiej w ramach Daisy Days w Pszczynie, koordynuje działania, dzięki którym rośliny i szkółki z regionu południowego są najważniejszym punktem tej imprezy. Za działalność na rzecz stowarzyszenia w 2012 roku otrzymał Srebrną Odznakę Honorową Związku Szkółkarzy Polskich. Jego zainteresowania pozazawodowe to muzyka i sporty górskie.

Nowe władze Związku Szkółkarzy Polskich

Posted on by Urszula Pilaszek

25 stycznia 2021 r. podczas przeprowadzonego online XXX Sprawozdawczo-Wyborczego Walnego Zgromadzenia Członków Związku Szkółkarzy Polskich dokonano wyboru nowych władz stowarzyszenia.

Do zarządu Związku Szkółkarzy Polskich zostali powołani:

Walne Zgromadzenie wybrało także pozostałe władze stowarzyszenia.

 SKŁAD KOMISJI REWIZYJNEJ:

SKŁAD SĄDU KOLEŻEŃSKIEGO:

Na pierwszym posiedzeniu nowy zarząd dokonał wyboru Przedstawicieli Zarządu w Regionach.

  • Artur Maj - Region Lubelski (województwo: lubelskie)
  • Anna Ciepłucha-Kowalska - Region Łódzki (województwo łódzkie)
  • Katarzyna Łazucka-Cegłowska - Region Mazowiecki (województwo: mazowieckie, podlaskie, pomorskie, warmińsko-mazurskie)
  • Wojciech Wróblewski - Region Południowy (województwo: dolnośląskie, opolskie, śląskie, małopolskie, podkarpackie, świętokrzyskie)
  • Krzysztof Nowacki - Region Wielkopolski (województwo: lubuskie, kujawsko-pomorskie, wielkopolskie, zachodniopomorskie)

Bluszcz pospolity ‘Profesor Seneta’

Posted on by Urszula Pilaszek

Hedera helix ‘Profesor Seneta’
Bluszcz pospolity ‘Profesor Seneta’

Bluszcz pospolity to ozdobne, zimozielone pnącze wykorzystywane w ogrodach do sadzenia w miejscach cienistych, przy murach lub pniach drzew, a także stosowane jako roślina okrywowa. Krajowe szkółki oferują od kilku do kilkunastu kultywarów bluszczu pospolitego, wśród których warto zwrócić na polską odmianę o marmurkowych liściach, wyselekcjonowaną przez Dariusza Wyrwickiego, nazwaną dla upamiętnienia polskiego dendrologa, prof. Włodzimierza Senetę.

Bluszcz pospolity ‘Profesor Seneta’ tworzy duże, skórzaste, najczęściej pięcioklapowe liście z charakterystycznymi, białymi lub kremowymi plamkami, nieregularnie rozmieszczonymi na całej powierzchni blaszek liściowych. Roślina płoży się po ziemi lub wspina się na mury albo pnie drzew za pomocą korzeni przybyszowych. Korzenie przybyszowe wrastają w drobne szpary lub zagłębienia powierzchni murów lub kory drzew, a następnie korkowacieją. Dzięki temu łodygi zostają silnie i trwale przymocowane do powierzchni, po których się wspinają. Część pędów, szczególnie w wyższych partiach rośliny, swobodnie zwisa. W sprzyjających warunkach bluszcze ten dorasta nawet do 20 m wysokości, przyrastając około 1 m rocznie. Jeśli pędy nie napotkają na swojej drodze podpór do wspinania się, płożą się po ziemi tworząc wzorzysty, zimozielony dywan. Odmiana jest łatwa w uprawie, dobrze rośnie na większości przeciętnych gleb w Polsce, zwłaszcza w cieniu lub półcieniu. Wykazuje dużą tolerancję na zalegające jesienią i zimą opadłe liście. Rośliny sadzone na stanowiskach słonecznych wymagają bardziej wilgotnego podłoża, a w okresie silnych mrozów osłaniania cieniówką.

Bluszcz pospolity ‘Profesor Seneta’ jedną z najładniejszych okrywowych odmian bluszczu pospolitego. Tworzy zwarte kobierce w miejscach zacienionych, pod koronami drzew, rozjaśniając je i ożywiając swoimi pstrymi liśćmi. Nadaje się do zakrywania północnych fasad budynków, murów, ogrodzeń, różnorakich konstrukcji ogrodowych oraz pni drzew. Sadzony przy ścianach domów osusza fundamenty, zabezpieczając pomieszczenia piwniczne przed wilgocią. Odporny na zanieczyszczenia powietrza i gleby jest idealną rośliną do sadzenia w miastach, zarówno w gruncie, jak i we wszelkiego rodzaju pojemnikach. Wyjątkowo pięknie prezentuje się jako tło posągów lub rzeźb ogrodowych. Gęste pędy bluszczu stanowią schronienie oraz miejsce lęgowe wielu gatunków ptaków.

Bluszcz pospolity ‘Profesor Seneta’ otrzymał srebrny medal w Konkursie Roślin Nowości międzynarodowej wystawy „Zieleń to Życie” w 2007 roku.

 

PRODUCENCI