Jaśminowce są bliskimi krewnymi żylistków i hortensji, botanicy zaliczają je do rodziny hortensjowatych. Na świecie znanych jest około 60-70 gatunków jaśminowców. Krzewy te występują naturalnie w Ameryce Północnej i Środkowej, Azji oraz południowo-wschodniej Europie, głównie w strefie klimatu umiarkowanego.
Jaśminowce uprawiane w Polsce są krzewami o sezonowym ulistnieniu. W zależności od odmiany dorastają od niespełna metra do kilku metrów wysokości. Ich największą ozdobą są białe kwiaty występujące w różnych odcieniach, od śnieżnobiałych po kremowe, kształtach, rozmiarach i liczbie płatków. Całkiem spora grupa odmian tworzy dekoracyjne liście: zielone, żółte, biało obrzeżone lub nakrapiane.
Do końca XIX wieku w europejskich ogrodach sadzono wyłącznie jaśminowiec wonny Philadelphus coronarius. Gatunek ten szybko stał się jednym z podstawowych krzewów ogrodów wiejskich. Hodowlę jaśminowców na przełomie XIX i XX wieku prowadził słynny francuski ogrodnik Victor Lemoine, krzyżując jaśminowca wonnego z gatunkami północnoamerykańskimi. Jednym z najpiękniejszych mieszańcowych odmian uzyskanych przez Lemoina w latach 30 XX wieku w Nancy jest jaśminowiec ‘Belle Etoile’. Nazwa ta oznacza w języku francuskim „piękną gwiazdę”, co w metaforyczny sposób opisuje urodę kwiatów tej rośliny.
Jaśminowiec ‘Belle Etoile’ jest gęstym krzewem o wyprostowanych, sztywnych pędach i zwartym pokroju. Dorasta do 1,5 m wysokości. Tworzy zielone, jajowate, ostro zakończone, na brzegach piłkowane liście. W czerwcu gałęzie pokrywają się licznymi, dzwonkowatymi, szeroko otwierającymi się kwiatami. Kwiaty są zbudowane z 4 białych płatków o purpurowo zabarwionych nasadach, otaczających centralnie ułożone pylniki. Kwiaty po rozwinięciu mają 4-5 cm średnicy, są osadzone pojedynczo lub zebrane po kilka w kwiatostanach. W trakcie kwitnienia wydzielają przyjemny, słodki, truskawkowy zapach wabiący owady zapylające.
Jaśminowce nadają się do sadzenia w ogrodach przydomowych, parkach, zieleni publicznej i osiedlowej. Są jednymi z najważniejszych krzewów kwitnących pod koniec wiosny i na początku lata. Wiele gatunków i odmian ma bardzo przyjemnie pachnące kwiaty.
Jaśminowce najlepiej rosną na glebach gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, o odczynie od lekko zasadowego, do lekko kwaśnego. Dobrze czują się na stanowiskach słonecznych, znoszą również zacienienie, ale kwitną wówczas mniej obficie. Odmiany o żółtych lub biało obrzeżonych liściach w upalne, suche lata mogą cierpieć od silnego nasłonecznienia, dlatego najlepiej rosną sadzone w lekkim ocienieniu. Podczas kwitnienia rośliny potrzebują dużo wilgoci. Gdy jest sucho kwiaty szybko przekwitają. Krzewy dobrze znoszą przycinanie i przesadzanie, są odporne na mróz.
Warto wspomnieć, że istotny wkład w hodowlę jaśminowców wniósł polski dendrolog Antoni Wróbleski, który w latach trzydziestych XX wieku uzyskał szereg cennych odmian, m.in.: ‘Alabaster’, ‘Apollo’, ‘Biały Karzeł’, ‘Biały Sopel’, ‘Justynka’, ‘Kalinka’, ‘Karolinka’, ‘Kasia’, ‘Rusałka’ i ‘Świtezianka’. Nie wszystkie z wymienionych krzewów są łatwo dostępne w sprzedaży, ale warto ich poszukać, bo stanowią część naszego ogrodniczego dziedzictwa.
