Szukasz:




x
Login:

Hasło:

x

W sierpniowym numerze ZIELEŃ TO ŻYCIE

W sierpniowym numerze ZIELEŃ TO ŻYCIE:

Sierpień pod lupą. Symbole lata zwiastujące jesień 
Ogród marzeń. Żywioły ujarzmione. Lawa pod Krakowem 
Zielone abc. Wydarzenia; co warto kupić. 
Ogród marzeń. Na skalnym podłożu. Skały kwitną w Zakopanem 
Kalendarz prac. Barwy i aromaty lata. Porady Marka Jezierskiego

Mądrość ogrodu. Zielona wizytówka. Firma w otoczeniu roślin
Roślina miesiąca. Słodka jak miód. Pysznogłówka w kilku odsłonach 

Inspiracje. Wyspiarska gościnność. Angielski warzywnik nad Wisłą
Nowości rynkowe. Nasiona traw 
Świat roślin. Puszyste trawy. Malarskie miskanty 
Przydatny sprzęt. Wakacyjne podlewanie ogrodu. Jak nawadniać rabaty i trawnik
W powiększeniu. Niedoceniane piękności. Róże okrywowe

Ogród marzeń. Nie ma jak w rodzinie. Wrzosowe łany w Końskowoli
Ogród z pomysłem. Moda w wodzie. Oczko wodne na fali
W powiększeniu. Kwietne kule. Hortensje rządzą
Zielono wkoło. Ogródki, ale czy ogrody. Uliczne kawiarnie
Rekomendacje. Szkółkarze polecają 
Rośliny na zdrowie. Borówka bez recepty. Przepisy na lato
Kolekcjoner. Nowe odmiany kosaćców
Warto zobaczyć. Wiedeński Wersal. Ogrody Schönbrunn
Felieton. Maja Popielarska

Astilbe 'Fanal'

tawułka 'Fanal'

Należące do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae) tawułki to rośliny znane i cieszące się od dawna dużym zainteresowaniem. Ogrodnicy wyhodowali bardzo wiele odmian różniących się pomiędzy sobą barwą kwiatów, budową kwiatostanów oraz wysokością roślin. Jedną z ciekawszych, przyciągających uwagę płomienną czerwienią kwiatów, jest odmiana ‘Fanal’, czasami opisywana i sprzedawana jako tawułka Arendsa (Astilbe ×arendsii) ‘Fanal’. Jest to bylina o umiarkowanym tempie wzrostu, tworząca kępy o średnicy około 40 cm i wysokości do 60 cm. Podwójnie pierzaste, ażurowe liście wyrastają z krótkiego kłącza. Wczesną wiosną są czerwonobrązowe, później ciemnozielone, dość sztywne. Największą ozdobą i atrakcją odmiany są kwiaty, drobne ale zebrane w stosunkowo duże i gęste wiechy o długości do 30 cm, wyniesione na pędach kwiatostanowych ponad liście. Purpurowoczerwone kwiaty mają najciemniejszą barwę ze wszystkich odmian, rozwijają się w końcu czerwca lub na początku lipca i kwitną dość długo, bo przez okres 3-4 tygodni, oczywiście w zależności od stanowiska i temperatury. Kwiatostany możemy używać do zasuszania.
 

Tawułka ‘Fanal’ jest całkowicie odporna na mróz (strefa 5a). Niekiedy późne wiosenne przymrozki mogą uszkadzać wyrastające liście. Roślina jednak bardzo szybko regeneruje i praktycznie nie wpływa to na obfitość kwitnienia.

Tawułki należą do bylin stosunkowo łatwych w uprawie. Wymagają podłoża żyznego, bogatego w próchnicę, ziemi wilgotnej, a nawet bagnistej, ale nie znoszą zalewania karp przez wodę. W suche lata konieczne obfite podlewanie roślin. Podłoże powinno mieć odczyn kwaśny lub słabo kwaśny. Tawułki nie tolerują wapnia w podłożu. Najlepiej czują się w miejscach lekko zacienionych lub półcienistych, niezbyt nagrzewających się. Pełne nasłonecznienie wytrzymują jedynie wtedy, jeśli podłoże pozostaje cały czas mokre. Nie znoszą suszy i przy niedoborze wody rośliny szybko więdną. Wskazane jest aby starsze rośliny, których kłącza wystają ponad ziemię obsypywać na zimę ziemią kompostową lub przekompostowaną korą. Rośliny łatwo znoszą przesadzanie, pod warunkiem, że wykonujemy to z bryłą ziemi. Rośliny nie powinny pozostawać w jednym miejscu dłużej niż 4-5 lat. Podczas wiosennego przesadzania możemy podzielić rośliny.

Odmiana ‘Fanal’ została wyhodowana 80 lat temu przez Georga Arendsa i do dziś pozostaje jedną z najładniejszych odmian tawułek. Nadaje się do sadzenia w ogrodach przydomowych i parkach, gdzie najefektowniej prezentuje się w grupach liczących kilka – kilkanaście sztuk na rabacie. Ciekawie wygląda sadzona nad brzegami zbiorników wodnych, ale pamiętać należy aby korzenie nie były zalewne przez wodę.
 

Złoty Laur Agroligi

Złoty Laur Agroligi

Dnia 18 i 19 maja 2013 roku w Ośrodku Przygotowań Olimpijskich w Spale odbyły się uroczystości wieńczące dwudziestolecie istnienia Konkursu Agroliga - jednego z największych konkursów dla środowiska rolniczego w kraju.

Podczas Gali kilkudziesięciu laureatów ogólnopolskiego konkursu Agroliga z lat 1993-2012 otrzymało z rąk ministra rolnictwa Stanisława Kalemby Złote Laury 20-lecia Agroligi. Wśród laureatów znalazły się Szkółki KUROWSCY z Końskowoli, z których Lucjan, Grzegorz i Jakub Kurowscy są członkami naszego stowarzyszenia.

Gratulujemy!
 

Podkreślając wysoką rangę i wyjątkową rolę konkursu dla dynamicznego rozwoju tysięcy gospodarstw rolnych i agrofirm, minister rolnictwa określił laureatów mianem rzeczywistej agroelity polskiego rolnictwa i agrobiznesu.
W liście gratulacyjnym do pp. Kurowskich Wiceprezes Rady Ministrów Janusz Piechociński napisał między innymi: „Swoją ciężką pracą, odwaga i wysiłkiem budujecie Państwo nowoczesne oblicze polskiego rolnictwa, które ma wysokie notowania w Unii Europejskiej i na świecie.”
 

 

Clematis 'Polish Spirit'

Clematis 'Polish Spirit'
powojnik 'Polish Spirit'
Grupa Viticella
 
Powojniki uznawane są za najpiękniejsze pnącza ogrodowe, ich liczne odmiany potrafią przyprawić o zawrót głowy. Kwiaty odmian późno kwitnących zawiązują się na pędach jednorocznych, dlatego ich kwitnienie jest niezawodne. Grupa Viticella skupia odmiany pochodzące od powojnika włoskiego lub z nim spokrewnione. Rośliny te są przystosowane zarówno do gorącego klimatu Europy Południowej, jak i chłodniejszych rejonów północnych, kwitną niezwykle obficie latem lub jesienią. Jedną z najatrakcyjniejszych odmian w tej grupie jest polska odmiana ‘Polish Spirit’, popularna nie tylko w Polsce, ale także na świecie.
 
Powojnik ‘Polish Spirit’ to odporne, silnie rosnące pnącze dorastające do 3-4 metrów wysokości. Liście drobne, pierzastozłożone z 5-7 listków, sezonowe, zielone, zachowujące świeżość do jesieni. Ogonki liściowe mają zdolność do owijania się wokół podpór, dzięki czemu roślina szybko wspina się po słupka, kratkach lub innych konstrukcjach wspierających lub sąsiednich roślinach. Pojedyncze, ciemne kwiaty rozwijają się od końca czerwca do października, mają 8-10 cm średnicy. Są zbudowane z 4-6 fioletowopurpurowych działek, na zewnątrz jasnofioletowych z szarawą pręgą. W centrum kwiatu znajdują się fioletowoczerwone pylniki zawieszonych na zielonkawych nitkach. Kwitnienie jest bardzo obfite i długotrwałe. Owoce ciekawe, dekoracyjne, choć nie w takiej mierze puszyste jak u powojników z Grupy Tangutica.
 
Powojnik ‘Polish Spirit’ najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych, wilgotnych, ale zdrenowanych i przepuszczalnych, o odczynie od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Jeśli gleba w miejscu, gdzie planujemy posadzić pnącze jest uboga, warto ją użyźnić, zaś gleby zwięzłe, gliniaste należy koniecznie rozluźnić. Rośliny najlepiej sadzić na wystawie południowej, chociaż mogą rosnąć również w półcieniu, w odległości co najmniej 30 cm od murów lub około metra od większych roślin, stanowiących ich naturalną podporę do wspinania. Odmiana odporna na mróz. Dosyć silne cięcie przeprowadza się wiosną na wysokości około 50 cm od ziemi.
 
Clematis ‘Polish Spirit’ łatwo porasta wszelkiego rodzaju siatki, słupki, kratki, płoty, ażurowe ścianki altan oraz pergol.Wygląda ciekawie, gdy wspina się po naturalnych podporach, niedużych drzewach, większych krzewach liściastych oraz iglastych o jasnym ulistnieniu. Dobrze sprawdza się w roli pnącza okrywowego lub osłonowego. Odmiana wyhodowana przez Stefana Franczaka, wprowadzona na rynek w 1990 roku. Odznaczona nagrodą Award of Garden Merit (AGM) przyznawaną przez Brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS).
 

 

Geranium ×cantabrigiense 'Cambridge'

Geranium ×cantabrigiense 'Cambridge'
bodziszek kantabryjski 'Cambridge'

Bodziszek to ciekawy rodzaj botaniczny obejmujący około 450 gatunków bylin oraz roślin jednorocznych występujących na półkuli północnej. W Polsce naturalnie rośnie około 15 gatunków zaliczanych do rodzaju Geranium. Odmiany ogrodowe bodziszków są cenione ze względu na dekoracyjne ulistnienie oraz obfite kwitnienie. Są to w przeważającej większości byliny, które dosyć szybko zarastają przeznaczone im zagony czy rabaty. Wiele z dostępnych odmian doskonale nadaje się nie tylko do uprawy w ogrodach przydomowych, ale również na miejskich kwietnikach, w zieleni osiedlowej oraz jako runo w widnych parkach miejskich. Jednym z ciekawszych gatunków wykorzystywanych jako roślina okrywowa i zadarniająca jest bodziszek kantabryjski, gatunek uzyskany ze skrzyżowania bodziszka dalmackiego (G. dalmaticum) z bodziszkiem korzeniastym (G. macrorhizum).

Bodziszek kantabryjski ‘Cambridge’ to niska bylina o szerokokępiastym pokroju, dorastająca do 30 cm wysokości i tworząca zwarte okrywy z jasnozielonych liści. Rośliny rozrastają się na boki za pomocą krótkich, podziemnych rozłogów. Okrągłe w zarysie i głęboko powcinane, z 5-7 klapami, blaszki liściowe są osadzone na długich, owłosionych ogonkach liściowych wyrastających z rozet położonych tuż przy ziemi. Liście z wierzchu są pokryte delikatnym kutnerem, od spodu matowe, aromatyczne. Jesienią pięknie przebarwiają się w ciepłych kolorach czerwieni, pomarańczu i purpury. Od czerwca do lipca spomiędzy liści wyrastają gęsto owłosione pędy kwiatostanowe, rozgałęziające się na wysokości liści i wynoszące ponad nie od kilku do kilkunastu pąków kwiatowych. Z pąków kwiatowych rozwijają się różowe kwiaty zbudowane z 5 stosunkowo dużych, okrągłych i zachodzących na siebie brzegami płatków, pięciu pręcików i długiego słupka. W trakcie kwitnienia rośliny wabią motyle oraz inne owady zapylające. Po przekwitnieniu płatki korony opadają, ale ozdobne pozostają zrośnięte ze sobą na kształt żebrowanej beczułki działki kielicha, osłaniające część kwiatu, w której zawiązują się nasiona. Różowa barwa kwiatów jest podkreślona przez jasnozielone tło, jakie tworzą znajdujące się nieco niżej liście.

Bodziszek kantabryjski ‘Cambridge’ jest byliną łatwą w uprawie, niewymagającą, zdrową, odporną na mróz i krótkotrwałe okresy suszy. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych, na glebach przeciętnych, wilgotnych, ale przepuszczalnych. Roślina najpiękniej prezentuje się w grupach, wówczas sadzi się od 3 do 7 sztuk na 1 m2. Nadaje się do zadarniania gleby pod świetlistymi koronami drzew, sadzenia wzdłuż ścieżek i alejek spacerowych, tworzenia kwiatowych dywanów i rabat zarówno w ogrodach przydomowych, zieleni miejskiej oraz osiedlowej.

 

W lipcowym numerze ZIELEŃ TO ŻYCIE

W lipcowym numerze ZIELEŃ TO ŻYCIE:

Lipiec pod lupą. Lato w pełni
Ogród marzeń. Trawnik był zbędny. Oaza ciszy i spokoju pod Poznaniem
Warto zobaczyć. Ogrody świata. Niezwykły park w Berlinie
Zielone abc. Wydarzenia; co warto kupić
Ogród marzeń. Szukając pnączy doskonałych. Ogród niczym poligon doświadczalny

Kalendarz prac. Lipiec też jest kolorowy. Porady Marka Jezierskiego
Mądrość ogrodu. Kunsztowne krajobrazy
Roślina miesiąca. Płomyk wiechowaty. Kolorowe kępy w ogrodzie
Inspiracje. Liczy się każda kropla. Jak latem oszczędzać wodę
Przydatny sprzęt. Kosy i podkaszarki
Nowości rynkowe. Bionawozy i biostymulatory
Ogród z pomysłem. 100 lat nieustających inspiracji. Chelsea Flower Show 2013
W powiększeniu. Szlachetnie urodzony. Odmiany i zastosowanie buków

Świat roślin. Dzieci słońca. Zalety róż pnących
Zielono wkoło. Bitwa na zieleń. Partyzantka ogrodowa
Rekomendacje. Szkółkarze polecają
Rośliny na zdrowie. Smaczne kwiaty. Niecodzienne doznania smakowe
Ogród marzeń. Z bramą w tle. Romantyczny porządek
Kolekcjoner. Rarytasy do ogrodu
Prosto z natury. Inne oblicze Teneryfy. Wakacje dla miłośników roślin
Felieton. Maja Popielarska

http://www.zielentozycie-czasopismo.pl/

 

Carpinus betulus 'Fastigiata'

Carpinus betulus 'Fastigiata'
grab pospolity 'Fastigiata'
 

Grab pospolity jest gatunkiem europejskim, który za wyjątkiem pasm Sudetów i Karpat naturalnie występującym na terenie prawie całego kraju. To średnich rozmiarów drzewo rośnie w lasach mieszanych, często w towarzystwie dębów, gdzie tworzy zbiorowiska zwane grądami. Obok buka pospolitego grab jest jednym z najbardziej tolerancyjnych na zacienienie rodzimych drzew liściastych. Do tego doskonale znosi cięcie i formowanie, stąd już od dawna był i nadal jest stosowany do tworzenia żywopłotów oraz szpalerów, zwłaszcza w rozległych ogrodach dworskich i pałacowych. Drewno grabu jest twarde i ciężkie, dlatego określenie „zgrabiały” oznacza tyle co „stwardniały”.

Liczne odmiany uprawne grabu pospolitego są wykorzystywane do ozdoby ogrodów prywatnych oraz terenów zieleni publicznej. Szczególnie cenną odmianą jest ‘Fastigiata’ – drzewo o wąskostożkowym pokroju i regularnej koronie, początkowo strzelistej i smukłej, a po latach stopniowo rozszerzającej się i grubiejącej, zwłaszcza w dolnej części. Docelowo drzewo dorasta do 15 m wysokości i 4 m szerokości. W przeciwieństwie do gatunku odmiana ‘Fastigiata’ wykształca i utrzymuje prosty przewodnik, z którego wyrastają wzniesione do góry, liczne i regularnie ułożone pędy. Dzięki temu drzewo nie potrzebuje formowania, a wygląda, jakby było regularnie przycinane. Wiosną na pędach pojawiają się wąskojajowate liście, u nasady zaokrąglone, brzegiem piłkowane, na wierzchołku zaostrzone, zielone, jesienią przebarwiają się na żółto. Po zaschnięciu część liści jeszcze bardzo długo utrzymują się na gałązkach, podobnie jak u dębu. Liście te ostatecznie opadają dopiero na przedwiośniu. Kwiaty ukazują się wraz z rozwojem liści na wiosnę, ale są pozbawione okwiatu i nie mają znaczenia ozdobnego. Owoce grabu to małe orzeszki zaopatrzone w trójklapowe skrzydełka. Są one zebrane w zwisających, ładnych owocostanach. Po dojrzeniu i wyschnięciu owoce opadają, a dzięki skrzydełkom wirują w powietrzu i niesione przez wiatr mogą „wędrować” na niewielkie odległości.

Grab ‘Fastigiata’ znajduje się w powszechnej uprawie od drugiej połowy XIX wieku, a wywodzi się z Niemiec. Do dziś nie stracił na popularności z kilku względów: jest efektowny, w pełni mrozoodporny, nie wymaga nakładów na pielęgnację, a przy tym charakteryzuje się szerokimi możliwościami zastosowania. Drzewo dobrze rośnie na większości przeciętnych gleb ogrodowych, należy jedynie unikać sadzenia roślin w miejscach suchych lub podmokłych. ‘Fastigiata’ to odmiana ceniona nie tylko przez właścicieli niewielkich ogrodów przydomowych, gdzie ze względu na brak miejsca uprawa dużych drzew jest ograniczona, ale jest także chętnie wykorzystywana w zieleni miejskiej. Formy kolumnowe drzew są polecane do obsadzania ciągów komunikacyjnych, skwerów oraz parkingów. Przy ulicach i miejscach parkowania stosuje się rośliny szczepione wysoko na podkładce, po to aby dolne gałęzie nie utrudniały ruchu i widoczności. Natomiast w ogrodach i parkach najpiękniej wyglądają rośliny zaszczepione nisko, tworzące efektowne korony od samej ziemi. zwłaszcza gdy są wyeksponowane na tle wypielęgnowanego trawnika. Grab pospolity ‘Fastigiata’ doskonale spełnia rolę rośliny skupiającej uwagę i nadającej się do sadzenia w miejscach reprezentacyjnych, np. przy bramach wjazdowych na posesje, po obu stronach głównego wejścia do domów, urzędów, biurowców czy wszelkiego rodzaju instytucji. Dzięki strzelistej koronie stanowi centralny punkt kompozycji roślinnych. Ponadto doskonale sprawdza się w roli eleganckiego drzewa alejowego, które można z powodzeniem sadzić wzdłuż ogrodzeń i na granicy działki.

 

Rosa LOVELY FAIRY 'Spevu'

Rosa Lovely Fairy 'Spevu'
róża Lovely Fairy 'Spevu'

Róże to rośliny, które nieustannie cieszą się dużą popularnością, a olbrzymia ilość odmian spotykana w handlu powoduje, że mamy kłopoty z wybraniem tej najciekawszej.

Godną polecenia jest odmiana ‘Spevu’ częściej spotykana i bardziej znana pod handlową nazwą Lovely Fairy. Odmiana ta należy do róż wielokwiatowych i jednocześnie okrywowych. Jest niskim krzewem osiągającym 0,5-1 m wysokości i o podobnej średnicy. Rośnie średnio intensywnie. Jej pędy są zielone, cienkie, przewisające i  pokładające się na boki, z dużą ilością dużych i małych kolców. Krzewy są gęste, silnie rozkrzewione. Liście średniej wielkości, pierzaste, złożone z 5-9 listków. Listki owalne, długości do 4-5 cm, drobno piłkowane, błyszczące i ciemnozielone od góry. Ulistnienie bardzo obfite. Jesienią liście przebarwiają się na ciemnowiśniowo. Długo utrzymują się na krzewie. Kwiaty o bardzo słabym zapachu, pełne, drobne, średnicy 2-3 cm skupione w duże kwiatostany niejednokrotnie składające się z kilkudziesięciu kwiatów. Zabarwienie ciemnoróżowe. Zakwita w połowie czerwca i kwitnie obficie aż do późnej jesieni.

Odmiana ta jest  sportem odmiany ‘Fairy’, otrzymana przez H. Speka w Holandii w 1990 roku. Dość mrozoodporna (strefa 6a), pędy przemarzają tylko w mroźne i bezśnieżne zimy. Najlepiej rośnie na  stanowiskach słonecznych, w miejscach osłoniętych od wiatru i łatwo nagrzewających się. Wymaga gleby żyznej, wilgotnej, dobrze przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym.

Róża ‘Spevu’ polecana jest szczególnie do nasadzeń w ogrodach przydomowych, parkach i zieleni osiedlowej, a także przy ulicach. Ze względu na charakter wzrostu jest zaliczana do grupy róż okrywowych. Najlepiej wygląda posadzona w grupach złożonych z kilku-kilkunastu egzemplarzy, ale też w kompozycjach z innymi odmianami o podobnej wysokości. Może być także sadzona w większych pojemnikach, które na zimę należy dobrze zabezpieczyć lub przenieść do nieogrzewanych pomieszczeń. Wymaga tradycyjnego okrywania na zimę. Wiosną należy przyciąć wierzchołki pędów i o ile zajdzie potrzeba wycina się pędy przemarznięte. Czasami odmiana ta jest produkowana w formie piennej i sprzedawana w pojemnikach. Dość tolerancyjna na choroby, ale w wilgotne lata często porażana przez mączniaka prawdziwego i czarną plamistość liści.