Calluna vulgaris ‘Annemarie’
Wrzos pospolity ‘Annemarie’
Jesień to czas kwitnienia wrzosów. Chłodne noce i mgliste poranki sprawiają, że kwiaty wrzosów nabierają wyjątkowo intensywnej barwy. Wrzos pospolity jest jedynym gatunkiem reprezentującym rodzaj Calluna, ale za to występuje naturalnie na terenie prawie całej Europy. Najczęściej rośnie w gęstym zwarciu w świetlistych lasach sosnowych, tworząc wrzosowiska, które w szczególny sposób urzekają w okresie kwitnienia. Bogactwo odmian różniących się wzrostem, pokrojem, a przede wszystkim barwą kwiatów lub pąków sprawia, że trudno zdecydować się na wybór tylko jednej z nich. Mimo tak wielkiej różnorodności, niektóre odmiany zasługuje na szczególną uwagę.
Calluna vulgaris ‘Annemarie’ wyróżnia się intensywnie ciemnoróżowymi kwiatami. Jest to wolno rosnąca, zawsze zielona, bogato ugałęziona krzewinka o cienkich, twardych pędach i wyprostowanym pokroju. Dorasta do około 40 cm wysokości i podobnej szerokości. U starszych egzemplarzy pędy pokładają się lekko na ziemi i z czasem zakorzeniają. W ten sposób powstają zielone poduchy okrywające podłoże, przy czym pokrój rośliny pozostaje wzniesiony i zwarty. Liście wrzosu pospolitego są miniaturowe, łuskowate, długości zaledwie 1-2 mm, bardzo gęsto, dachówkowato ułożone na pędzie. W przypadku odmiany ‘Annamerie’ listki są intensywnie zielone. We wrześniu na jednorocznych pędach pojawiają się liczne, purpurowo-fioletowe pąki kwiatowe, zebrane w obfite, wąskie, wyprostowane kwiatostany. Pierwsze rozkwitają pączki znajdujące się u dołu pędu. Po rozwinięciu kwiaty są pełne, ciemnoróżowe, kształtem przypominają dzwoneczki o delikatnej, pergaminowej fakturze. Kwitnienie trwa do połowy listopada.
Wrzos pospolity i jego odmiany dobrze rosną na glebach ubogich w składniki pokarmowe, ale o kwaśnym odczynie (pH 4 – 5,5). Krzewinki lubią miejsca słoneczne, zaciszne, osłonięte od wiatru. Wrzosy źle rosną na stanowiskach stale wilgotnych. Zbyt częste i obfite podlewanie może doprowadzić do pojawienia się chorób, a nawet zamierania roślin. Niemniej jednak, w przeciwieństwie do wrzosów naturalnie porastających rodzime lasy, odmiany ogrodowe mają większe zapotrzebowanie na wodę i w pierwszych latach uprawy wymagają umiarkowanego podlewania, szczególnie w okresach suszy. Zabiegiem poprawiającym wzrost wrzosów jest ściółkowanie gleby przekompostowaną korą sosnową. Ściółkowanie ogranicza zachwaszczenia, zapewnia utrzymanie stałej wilgotności podłoża, zwiększa aktywność biologiczną pożytecznych mikroorganizmów glebowych, zabezpiecza system korzeniowy przed przemarzaniem, a także wpływa na utrzymanie odpowiedniego dla wrzosów, kwaśnego pH podłoża. Wrzos pospolity jest gatunkiem odpornym na mróz, ale w bezśnieżne zimy, przy słonecznej i wietrznej pogodzie, może lekko podmarzać, dlatego, zwłaszcza we wschodnich rejonach kraju, zaleca się lekkie okrywanie roślin stroiszem. Do ważnych zabiegów pielęgnacyjnych w uprawie wrzosów zalicza się cięcie. Zabieg należy przeprowadzić wiosną i wykonywać na takiej wysokości, aby usunąć wszystkie zeszłoroczne kwiatostany. Dzięki przycinaniu krzewinki zachowują zwarty pokrój i tworzą wiele pędów, co gwarantuje obfite kwitnienie.
Wrzos pospolity ‘Annamarie’ poleca się przede wszystkim do tworzenia wyrazistych akcentów kolorystycznych na wrzosowisku. Intensywna, różowa barwa kwiatów z daleka przyciąga uwagę, zwłaszcza jeśli rośliny są sadzone w grupach i zaaranżowane np. w postaci wijącej się ścieżki. Krzewinki sadzone na rabatach pomiędzy drzewami i krzewami iglastymi stanowią ich ciekawe uzupełnienie. Wrzosy doskonale nadają się do tworzenia kompozycji doniczkowych, ozdoby ogródków kawiarnianych, tarasów, balkonów oraz wnętrz.
