Miesiąc: wrzesień 2011

Calluna vulgaris ‘Silver Knight’ 
wrzos pospolity ‘Silver Knight’

Wrzos pospolity to gatunek europejski występujący na terenie prawie całego kontynentu, tworzący gęste skupienia zwane wrzosowiskami. W kraju wrzosy najczęściej porastają świetliste lasy sosnowe lub sosnowo-brzozowe, dobrze radzą sobie na glebach bielicowych, ubogich w składniki pokarmowe oraz wodę. Założenie wrzosowiska w przydomowym ogrodzie nie jest skomplikowane, a uzyskany efekt z pewnością wynagrodzi starania. Niełatwym zadaniem może być wybór odpowiedniej odmiany, bowiem szkółki oferują dziesiątki wrzosów różniących się pokrojem, tempem wzrostu, barwą liści i przede wszystkim barwą kwiatów, które u jednych odmian rozkwitają, a u innych, tzw. pąkowych, pozostają nierozwinięte. ‘Silver Knight’ należy do odmian ozdobnych ze względu na srebrzyste liście oraz klasyczne, fioletowe kwiaty, które razem tworzą interesujące zestawienie barwne. 

Calluna vulgaris ‘Silver Knight’ to wolno rosnąca, bogato ugałęziona krzewinka o cienkich, twardych pędach i wzniesionym, zwartym pokroju. Dorasta do wysokości 25-35 cm. Starsze gałązki w miarę wzrostu pokładają się na ziemi i zakorzeniają. W ten sposób powstają poduchowate kępy okrywające podłoże. Cechą charakterystyczną odmiany ‘Silver Knight’ są srebrzysto owłosione, zimotrwałe liście. U wrzosu pospolitego mają one zaledwie 1-2 mm długości, są łuskowate i ułożone dachówkowato na pędach. Pod koniec sierpnia i we wrześniu na krzewinkach pojawiają się fioletowe kwiaty. Liczne pąki kwiatowe są zebrane w wąskie, groniaste, wyprostowane kwiatostany. Pierwsze rozkwitają pączki znajdujące się u dołu pędu. Kształtem przypominają dzwoneczki o delikatnej, pergaminowej fakturze. Kwiaty utrzymują się na roślinie jeszcze długo po przekwitnieniu.

Wymagania uprawowe wrzosów są praktycznie minimalne. Dobrze rosną na glebach ubogich w składniki pokarmowe, o kwaśnym odczynie (pH 4 – 5,5). Lubią miejsca słoneczne ale osłonięte od wiatru. Wrzosy źle rosną na stanowiskach zbyt wilgotnych i nie lubią intensywnego podlewania. Bardzo częste i obfite podlewanie może doprowadzić do pojawienia się chorób, a nawet zamierania roślin. Niemniej jednak, w przeciwieństwie do wrzosów naturalnie porastających lasy, odmiany ogrodowe mają większe zapotrzebowanie na wodę i w pierwszych latach uprawy wymagają umiarkowanego podlewania, szczególnie w okresach suszy. Zabiegiem poprawiającym wzrost wrzosów jest ściółkowanie gleby przekompostowaną korą sosnową. Ściółkowanie przynosi wiele korzyści roślinom: ograniczenie zachwaszczenia, utrzymanie stałej wilgotności podłoża, zwiększenie aktywności mikrobiologicznej pożytecznych organizmów glebowych, zabezpieczenie systemu korzeniowego przed przemarzaniem oraz wzbogacenie gleby w próchnicę i obniżenie pH podłoża. Wrzos pospolity jest gatunkiem odpornym na mróz, ale w bezśnieżne zimy, przy słonecznej i wietrznej pogodzie, może lekko podmarzać. Ewentualne przemarznięcie wierzchołków pędów nie ma większego znaczenia, bowiem wiosną wrzosy wymagają przycinania. Coroczne cięcie gwarantuje utrzymania prawidłowego, ładnego i zwartego pokroju roślin oraz obfite kwitnienie. Zabieg należy przeprowadzić wiosną na wysokości zeszłorocznych kwiatostanów.

Wrzos pospolity ‘Silver Knight’ jest polecany przede wszystkim do tworzenia barwnych plam i ciekawych zestawień kolorystycznych na wrzosowisku. Szaro-srebrzysta barwa liści oraz filetowe kwiaty przyciągają uwagę, szczególnie jeśli rośliny są zaaranżowane np. w postaci wijącej się ścieżki. Sadzony na rabatach pomiędzy drzewami i krzewami iglastymi stanowi ich ciekawe uzupełnienie. Doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji doniczkowych, ozdoby ogródków kawiarnianych, tarasów, balkonów oraz wnętrz. Zasuszony w doniczce może zdobić mieszkanie nawet kilka lat.  

Rhus typhina ‘Dissecta’

Płaskie, zaokrąglone korony sumaka octowca wprowadzają do ogrodu powiew egzotyki, z daleka przypominają bowiem afrykańskie akacje. Brązowe, włochate pędy, ciekawe, amarantowe owocostany i bajecznie kolorowe jesienią liście to cechy, dla których z pewnością warto uprawiać sumaki.

Rhus typhina ‘Dissecta’ to niskie drzewo o rozłożystej, ażurowej koronie, często wielopniowe, dorastające maksymalnie do 3-4 metrów wysokości i znacznie większej szerokości, 5-6 metrów. Grube pędy, w młodości gęsto okryte brązowymi włoskami, rozgałęziają się widlasto na kształt poroża jeleni, często rosną horyzontalnie lub nawet pokładają się po ziemi. Wewnątrz pędów znajduje się biały, lepki sok. Liście pierzastozłożone, dorastające do 50 cm długości, składają się z 20-30 głęboko powcinanych listków, wydają się bardzo delikatne, wręcz koronkowe, przypominają liście paproci. Blaszki liściowe zielone, od spodu owłosione. Jesienią wcześnie przebarwiają się w jaskrawych odcieniach dojrzałych pomarańczy lub cytryn. Ozdobą krzewów żeńskich są amarantowe owocostany, pojawiające się w lipcu na szczytach pędów. Odmiana ‘Dissecta’ jest klonem żeńskim, tworzy wzniesione, zbite, pałkowate owocostany, utrzymujące się na drzewach aż do wiosny. To właśnie od kwaśnego, przypominającego ocet, smaku owoców pochodzi nazwa gatunkowa roślin. Sumaki rozrastają się za pomocą podziemnych rozłogów. W związku z tym dosyć wokół roślin matecznych pojawiają się odrosty.

Sumak octowiec ma niewielkie wymagania uprawowe, dobrze rośnie nawet na glebach ubogich, piaszczystych czy kamienistych, na stanowiskach słonecznych. Sadząc sumaki należy unikać miejsc okresowo zalewanych lub bardzo wilgotnych. Rośliny bardzo dobrze znoszą suszę, zanieczyszczenie powietrza, zasolenie gleby, są w pełni mrozoodporne. Problem w uprawie mogą stanowić odrosty korzeniowe. Jeśli pojawiają się w miejscach niepożądanych, należy je szybko usuwać. Jednak z drugiej strony, tworzenie podziemnych rozłogów sprzyja umacnianiu podłoża i przeciwdziała erozji gleby na skarpach, nasypach czy zboczach, w takich miejscach sumaki spełniają rolę roślin zadarniających. Rośliny można łatwo „zachęcić” do tworzenia odrostów poprzez uszkodzenie korzeni. Wystarczy w obrębie korony drzewek wbić w kilku miejscach szpadel. W miejscach zranień podziemnych pędów i korzeni sumaki szybko tworzą odrosty. Rhus typhina ‘Dissecta’ doskonale nadaje się do sadzenia na terenach zieleni miejskiej, w parkach, ogrodach przydomowych oraz na osiedlach mieszkaniowych. Dzięki wyjątkowo pięknej, jesiennej barwie liści oraz ich delikatnej fakturze odmiana ‘Dissecta’ otrzymała nagrodę AGM. Fantazyjnie powyginane pędy sumaków, ozdobione amarantowymi owocostanami, bardzo oryginalnie prezentują się w stanie bezlistnym.

Sedum spectabile ‘Brillant’

Rozchodniki to grupa roślin na tyle zróżnicowana, że niektóre z uprawianych gatunków są zupełnie niepodobne do siebie. Większość rozchodników uprawianych w kraju to niskie, kobiercowe byliny o szerokich lub wałeczkowatych liściach. Tymczasem rozchodnik olbrzymi, osiągający pół metra wysokości, w niczym nie przypomina swoich bliskich krewnych. Ten pochodzący z Japonii i Chin gatunek jest chętnie uprawiany zarówno w ogrodach przydomowych oraz na miejskich rabatach i kwietnikach. Dostępne w sprzedaży odmiany rozchodnika olbrzymiego różnią się między sobą przede wszystkim zabarwieniem kwiatów oraz liści, ale także terminem i długością kwitnienia. Wartą polecenia, sprawdzoną oraz wyróżnioną przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze nagrodą AGM, jest odmiana ‘Brillant’.

Sedum spectabile ‘Brillant’ łączy w sobie wiele cech byliny idealnej: długowieczny, zdrowy, łatwy w uprawie oraz ozdobny niemal przez cały rok. Poza tym nie bez powodu nosi nazwę olbrzymi, dorasta bowiem do 50 cm wysokości. Wyprostowane, grubych łodygi pokryte mięsistymi, zielonymi liśćmi z niebieskim, woskowym nalotem tworzą zwarte, półkuliste kępy. Od wiosny do lata rośliny przyciągają uwagę żywą barwą liści i regularnym ułożeniem pędów. W sierpniu, na wierzchołkach pędów, ukazują się różowe kwiaty zebrane w płaskie, gęste kwiatostany o średnicy do 15 cm. Kwiaty te obficie produkują nektar, którym wabią wszystkie okoliczne motyle, pszczoły, trzmiele i inne owady.

Rozchodnik okazały ‘Brillant’ to doskonała roślina dla początkujących ogrodników. Do prawidłowego wzrostu wymaga jedynie słońca i przepuszczalnego podłoża, nie nadaje się jedynie na stanowiska wilgotne i zacienione. W mięsistych liściach i łodygach rozchodnik gromadzi wodę, dzięki czemu może przetrwać okres suszy. Roślina jest w pełni mrozoodporna, rośnie zdrowo, nie jest atakowana przez szkodniki ani porażana przez choroby. Najlepiej prezentuje się w ogrodach skalnych, na rabatach bylinowych, murkach, skarpach, kwietnikach, jednym słowem wszędzie tam, gdzie ze względu na trudne warunki uprawy inne rośliny nie zdają egzaminu. Rozchodnik ‘Brillant’ doskonale nadaje się do sadzenia w ogrodach dachowych oraz w pojemnikach ustawionych na balkonach lub tarasach. Pozostawione na zimę, zaschnięte kwiatostany wyglądają bardzo malowniczo przykryte czapkami świeżego śniegu. Pędy z zielonymi lub wybarwionymi pąkami kwiatowymi są oryginalnym dodatkiem do bukietów.