Szukasz:




x
Login:

Hasło:

x

Świerk pospolity ‘Pusch’

Picea abies ‘Pusch’
Świerk pospolity ‘Pusch’

Roczne przyrosty najwolniej rosnących formy świerków mieszczą się w przedziale do kilku cm. Jednym z ciekawszych, miniaturowych kultywarów świerka pospolitego jest odmiana ‘Pusch’, absolutnie niepodobna do potężnych drzew tego gatunku, spotykanych w krajowych lasach. Ten mały, poduchowaty krzew najpiękniej prezentuje się sadzony w ogrodach skalnych i na wrzosowiskach. W maju przyciąga uwagę swoimi intensywnie różowymi szyszkami, które tworzą się nawet na najmłodszych egzemplarzach.

Świerk pospolity ‘Pusch’ został wyselekcjonowany około 1975 roku w Niemczech. Jest to sport znanej odmiany ‘Acrocona’, na której został znaleziony jako czarcia miotła (rodzaj wyrośla o silnie skupionych i zagęszczonych pędach). Krzew przyjmuję formę płaskokulistą, na środku wypiętrzoną, w starszym wieku bardziej nieregularną. Po 30 latach uprawy dorasta zaledwie do około 0,3 m wysokości i 0,5 m szerokości. Liczne, krótkie pędy i drobne gałązki wyrastają promieniście od środka krzewu. Jasnozielone igły są krótkie i regularnie ułożone wokół gałązek. W maju na końcach młodych przyrostów obficie ukazują się niezwykle dekoracyjne, ciemnoróżowe szyszeczki mierzące od 2 do 5 cm długości. Po dojrzeniu brązowieją, utrzymując się na krzewie i nadal pozostając jego ozdobą w okresie jesienno-zimowym. Odmiana ta jest zwykle dostępna w 2 formach - miniaturowego, poduchowatego krzewu, szczepionego nisko przy ziemi na krótkiej podkładce, lub w postaci małego drzewka, uzyskanego przez zaszczepienie na wysokości 0,5 – 1 m, gdzie podkładka tworzy pień miniaturowego drzewka.

Świerk pospolity ‘Pusch’ nie jest wymagający w uprawie. Jak większość form karłowych preferuje gleby zasobne w pokarm, gliniasto-piaszczyste, lekko kwaśne, stale umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, dzięki temu jest zwarty i obficie szyszkuje. Wykazuje pełną odporność mrozową, dlatego może być sadzony na terenie całego kraju. Krzew ten doskonale nadaje się do uprawy w niewielkich ogrodach przydomowych i działkowych, na rabatach wraz z innymi karłowymi roślinami iglastymi, wrzosami oraz wrzoścami, w ogrodach skalnych. Odmianę tę można także uprawiać w donicach ustawianych na słonecznych balkonach i tarasach, zabezpieczając pojemniki na zimę, aby uchronić przed przemarznięciem korzenie.

Daglezja zielona odm. sina

Pseudotsuga menziesii var. glauca
Daglezja zielona odmiana sina

Daglezja zielona, zwana też jedlicą Douglasa to długowieczne wysokie drzewo osiągające w swojej ojczyźnie (Ameryce Północnej) nawet ponad 100 m wysokości. Obok sekwoi jest najpotężniejszym drzewem iglastym. Sprowadzona do Europy w XVIII wieku zyskała popularność jako szybko rosnący gatunek lasotwórczy, uprawiany dla cennego drewna.

Obok wartości gospodarczej jedlicę Douglasa wykorzystuje się jako roślinę ozdobną. W szczególności wysokimi walorami dekoracyjnymi odznacza się geograficzna odmiana sina (var. glauca) – zwana też daglezją siną. Drzewo to rośnie znacznie wolniej od daglezji zielonej. W swoim naturalnym środowisku w Górach Skalistych dorasta do 45 m wysokości, natomiast w Polsce do 20 m. W porównaniu do gatunku odmiana sina wykazuje wyższą odporność mrozową. Tworzy szerokie, stożkowe korony. Swoim pokrojem przypomina świerk pospolity, ale o mniej regularnym ułożeniu pędów. Początkowo rośnie szybko, później tempo przyrastania na wysokość słabnie. Roślina długo utrzymuje dolne gałęzie. Tworzy ładne, srebrzyste i miękkie w dotyku igły długości około 2 cm, pokryte niebieskim nalotem, ułożone na pędach w sposób sprawiający wrażenie, że są nastroszone. Igły po roztarciu pachną jabłkami. Pojawiające się w maju jajowate szyszki przyciągają uwagę ciekawym zabarwieniem i niezwykłymi łuskami. Mają one około 8-10 cm długości, są zbudowane z szerokich, muszelkowatych i purpurowych łusek nasiennych oraz znacznie dłuższych, wąskich, trójdzielnych, jasnokremowych łusek wspierających. Efektowne szyszki tworzą się nie tylko w wierzchołkowej części korony, ale też na niżej położonych gałęziach.

Daglezja preferuje klimat morski, o wysokiej wilgotności powietrza. Ma przeciętne wymagania uprawowe, najlepiej rośnie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Źle rośnie na glebach piaszczystych, suchych, a także podmokłych. Podczas surowych zim jej igły mogą częściowo przemarzać, co objawia się ich brązowieniem i opadaniem, niemniej drzewa dobrze się regenerują, odtwarzając ulistnienie na młodych pędach. 

Ze względu na spore rozmiary drzewa znajdują zastosowanie do obsadzania przede wszystkim dużych ogrodów i parków.

Lilak pospolity ‘Miss Ellen Willmott’

Syringa vulgaris ‘Miss Ellen Willmott’
Lilak pospolity ‘Miss Ellen Willmott’

Lilak pospolity to gatunek europejski, porastający w naturze śródpolne zarośla i brzegi lasów. Ogrodnicy cenią go ze względu na małe wymagania uprawowe, obfite kwitnienie oraz piękny zapach. Uprawiany od dziesięcioleci w obejściu gospodarstw domowych, przy kapliczkach i na cmentarzach, a także na działkach i zieleni osiedlowej jest jednym z lepiej znanych krzewów.

Intensywna hodowla odmian lilaka pospolitego rozpoczęła się we Francji ponad 100 lat temu. Jednym z najbardziej uznanych hodowców ogrodowych kultywarów tego gatunku był Victor Lemoine. Dzięki jego pracom, kontynuowanym późnij przez jego syna i wnuka, na rynku szkółkarskim pojawiło się ponad 200 odmian lilaków. Wiele z nich jest do dziś bardzo popularnych.

Ze szkółki Victora Lemoine pochodzi urocza i elegancka odmiana ‘Miss Ellen Willmott’ o pełnych, białych kwiatach, uzyskana w 1903 r. Jest to rozłożysty krzew lub niewielkie drzewo o kształtnej koronie. Rośnie dosyć wolno, dorasta do 3 m wysokości. Tworzy widlasto rozgałęzione pędy oraz sercowate liście osadzone na niezbyt długich ogonkach. Liście są ciemnozielone, skórzaste i błyszczące. Pąki kwiatowe są kremowe, ale rozwijające się z nich kwiaty mają kolor czystej bieli. Kwiaty są pełne, zbudowane z rurki i licznych, szeroko rozpostartych łatek w kształcie łódeczki. Kwiaty są liczne, zebrane w gęste kwiatostany złożone z kilku stożkowatych wiech osadzonych na szczytach pędów. Mogą mieć nawet do 30 cm długości, choć zwykle są mniejsze. Krzew kwitnie obficie w maju.

Lilak pospolity jest gatunkiem łatwym w uprawie. Preferuje gleby żyzne, wilgotne i przepuszczalne, obojętne do lekko zasadowych, ale całkiem dobrze rośnie także na glebach mniej urodzajnych. Znosi suszę i jest odporny na mróz. Wymaga stanowisk słonecznych. Sadzony w miejscach cienistych kwitnienie mniej obficie. Po kwitnieniu, przede wszystkim ze względów estetycznych, warto usuwać zaschnięte pozostałości kwiatostanów, które dosyć długo utrzymują się na krzewach stanowiąc ich wątpliwą ozdobę. W przypadku roślin szczepionych należy pamiętać o usuwaniu dzikich pędów wyrastających z podkładki.

Odmiana ‘Miss Ellen Willmott’ pięknie prezentuje się sadzona pojedynczo, w miejscach eksponowanych, oraz w grupach jedno lub wieloodmianowych. Szczególnie atrakcyjnie wygląda w towarzystwie odmian o kwiatach w ciemnych kolorach lila, z którymi efektownie kontrastuje. Niepowtarzalny urok w czasie kwitnienia mają nasadzenia szpalerowe lilaków. W szkółkach, obok tradycyjnych krzewów dostępne są rośliny w formie drzewek z wyprowadzonym pniem i koroną. Mogą stanowić niepowtarzalny prezent i wieloletnią pamiątkę np. z okazji pierwszej komunii, które zwykle odbywają się w okresie kwitnienia lilaków.

Nowe szkółki ZSzP - WILKIEL

Przedstawiamy nową szkółkę:

Członkami ZSzP są: Rafał Wilkiel i Anna Jurgielewicz-Wilkiel.

Najmłodsza ze związkowych szkółek, powstała przez wydzielenie się z gospodarstwa założonego przez Zygmunta Jurgielewicza – ojca pani Anny Jurgielewicz-Wilkiel, która prowadzi je ze swoim mężem Rafałem. Szkółka jest zlokalizowana na Warmii, w miejscowości Prętki 3, 14-500 Braniewo (północno-zachodni kraniec woj. warmińsko-mazurskiego). Szkółka ma powierzchnię 10 ha, z czego produkcja gruntowa i pojemnikowa zajmują po 3 ha. Szkółka specjalizuje się w produkcji traw ozdobnych, bylin, krzewów liściastych, róż i pnączy. Oferuje materiał szkółkarski dla firm ogrodniczych działających w „branży zielonej”, w szczególności do nasadzeń miejskich, zieleni przydrożnej oraz ogrodów przydomowych. W szkółce prowadzona jest także produkcja pod zamówienia, na warunkach ustalanych indywidualnie z klientem.

14-500 Braniewo, Prętki 3
wojewódzwo warmińsko-mazurskie

Nowe szkółki ZSzP - SKALNIAK

Podczas Walnego Zgromadzenia w Katowicach w listopadzie 2022 r., powitaliśmy w naszych szeregach nowych członków stowarzyszenia.

Przedstawiamy nową szkółkę:

Członkami ZSzP są Ewa Rogozińska i Bartosz Rogoziński.

Szkółka istnieje od 2004 roku, jest niewielkim gospodarstwem rodzinny zlokalizowanym w miejscowości Dobków 17A, 98-105 Wodzierady (woj. łódzkie). Prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną, także przez sklep internetowy e-skalniak.pl, oferując bogaty asortyment produkowanych roślin: bylin, traw ozdobnych, paproci i bluszczu. Rośliny są produkowane na powierzchni 2 ha w pojemnikach od P9 do C3. W początkach swojej działalności właściciele zajmowali się tylko rozmnażaniem i uprawą roślin skalnych, co było efektem ich własnego hobby. W niedługim czasie, wraz z rozwojem gospodarstwa, nastąpiło poszerzenie asortymentu produkowanych roślin o byliny, paprocie, trawy ozdobne, zioła, funkie, bluszcz i inne rośliny. Pod koniec 2012 roku został uruchomiony sklep internetowy i tym samym rozpoczęła się sprzedaż wysyłkowa. Dzięki temu, że szkółka jest niewielkim gospodarstwem rodzinnym, możliwe jest podejść indywidualnie do każdego gatunku, zwracając szczególną uwagę na jakość produkcji – deklarują na swojej stronie internetowej właściciele. Duży nacisk kładziony jest na dobór i uprawę odmian, które bardzo dobrze znoszą polskie warunki klimatyczne. Rośliny nie są pędzone, są uprawiane w naturalnych warunkach klimatycznych, dobrze ukorzenione i zdrowe, a także szybko przyjmują się i rozrastają po posadzeniu do gruntu. Każda nowa odmiana wprowadzona do oferty jest sprawdzana pod kątem mrozoodporności. Właściciele zawsze pomagają w doborze roślin i udzielają informacji związanych z ich uprawą.

 

Nowe szkółki ZSzP - PIEKIEŁKO

Podczas Walnego Zgromadzenia w Katowicach w listopadzie 2022 r., powitaliśmy w naszych szeregach nowych członków stowarzyszenia.

Przedstawiamy nową szkółkę:

Członkiem ZSzP jest Jan Piekiełko.

Szkółka została założona w 1990 roku, jest niewielkim gospodarstwem rodzinnym, dlatego przy produkcji roślin przykłada szczególną uwagę do ich różnorodności, wysokiej jakości materiału szkółkarskiego i jego przydatności w zagospodarowywaniu ogrodów w naszym klimacie – podkreśla na swojej stronie internetowej właściciel. Gospodarstwo jest zlokalizowane przy ul. Środkowej 34, 34-125 Sułkowice (zachodni kraniec woj. małopolskiego, koło Andrychowa). Obecnie szkółka zajmuje 2,7 ha. Na areale tym uprawiane są drzewa i krzewy iglaste oraz liściaste w pojemnikach a także w gruncie. Szkółka oferuje drzewa, krzewy liściaste i iglaste (również formy szczepione) w uprawie pojemnikowej i z gruntu, azalie oraz formy bonsai. Szczególne miejsce pośród produkowanych roślin zajmują drzewa i krzewy szczepione. Są wśród nich „karzełki”, które idealnie nadają się do małych ogrodów. Na terenie szkółki znajduje się punkt sprzedaży detalicznej. W ogrodzie na terenie szkółki można zobaczyć najciekawsze z roślin oraz kompozycje, ukazujące możliwości zagospodarowywania terenu oraz wykorzystania roślin.

34-125 Sułkowice, ul. Środkowa 34
wojewódzwo małopolskie

tel.: (+48) 338751135
kom.: (+48) 609534179
szkolkapiekielko@o2.pl
www.piekielko.beskidy.pl

Nowe szkółki ZSzP - MARCINKÓW

Podczas Walnego Zgromadzenia w Katowicach w listopadzie 2022 r., powitaliśmy w naszych szeregach nowych członków stowarzyszenia.

Przedstawiamy nową szkółkę:

Członkami ZSzP są Izabela Marcinków, Paweł Marcinków i Szymon Marcinków.

Rodzinna szkółka założona w 1997 roku, specjalizująca się w produkcji młodego materiału szkółkarskiego roślin liściastych oraz iglastych w multipaletach oraz pojemnikach P9. Gospodarstwo jest zlokalizowane w Mnichowicach 28H, 63-640 Bralin (południowy kraniec woj. wielkopolskiego), produkcja odbywa się na powierzchni 7 ha, całe gospodarstwo liczy 31 ha. Początkowo produkcja szkółki opierała się głównie na młodym materiale z gołym korzeniem. Po kilku latach właściciele podjęli decyzję o przejściu na rozmnażanie roślin w multipaletach, co pozwoliło na podniesienie jakości produkowanych sadzonek. Z roku na rok, podnosząc standard oferowanych sadzonek, poszerzano asortyment produkowanych roślin. Kolejnym kluczowym etapem rozwoju szkółki było podjęcie decyzji o uruchomieniu produkcji w doniczkach P9, które stały się głównym produktem szkółki. Szkółka p. Marcinków oferuje wiele gatunków roślin iglastych i liściastych, a wychodząc naprzeciw oczekiwaniom rynkowym – rów nież odmian na licencjach. Właściciele co roku starają się poszerzać listę odmian, by oferta zadowoliła każdego kontrahenta. „Po 25 latach wiemy, że szkółkarstwo to ciągła nauka i to również na swoich błędach, nieustannie więc poszerzamy swoją wiedzę i wspieramy się profesjonalnym doradztwem, by nasze sadzonki cieszyły oczy naszych klientów” – piszą na swojej stronie internetowej właściciele szkółki. Zespół lustracyjny, odwiedzający szkółkę na etapie procedury przyjmowania do ZSzP, podkreślił wysoką jakość produkowanego materiału oraz dobrą organizację szkółki, a także zamiary właścicieli co do dalszego rozwoju gospodarstwa.

63-640 Bralin, Mnichowice 28H
wojewódzwo wielkopolskie

kom.: (+48) 537207627
szkolka@marcinkow.pl
www.marcinkow.pl

Cis pośredni ‘Viridis’

Taxus ×media ‘Viridis’
Cis pośredni ‘Viridis’

Cis pośredni to cenny krzew iglasty doskonale nadający się do tworzenia zimozielonych żywopłotów, oferowany w licznych odmianach przez niemal wszystkie krajowe szkółki i centra ogrodnicze. Gatunek ten jest mieszańcem cisa pospolitego (T. baccata) i cisa japońskiego (T. cuspidata), został wyhodowany około 1900 roku w USA. Najważniejszą cechą użytkową cisa pośredniego, odziedziczoną po japońskim rodzicu, jest jego wysoka odporność na mróz, przewyższająca mrozoodporność rodzimego gatunku – cisa pospolitego. Ciś pośredni znosi spadki temperatury do -30 st. C. 

W wyniku prowadzonej selekcji uzyskano szereg cennych odmian ogrodowych cisa pośredniego, w tym liczne formy żywopłotowe i soliterowe o zwartym i wzniesionym pokroju. Ciekawym, wartym uwagi kultywarem, wprowadzonym do uprawy około 1948 roku w USA, jest odmiana ‘Viridis’. Krzew ten rośnie dosyć silnie i szybko, przyjmuje pokrój wąskokolumnowy, w wieku 10 lat osiąga około 1,5 m wysokości i 0,4 m średnicy. Starsze egzemplarze dorastają do 5 m wysokości. Wszystkie pędy są wzniesione, wyprostowane, sztywne, pokryte błyszczącymi, jasnozielonymi igłami do 3 cm długości i 3 mm szerokości. Jest to odmiana męska, nie zawiązuje nasion. W jego gęstej koronie, zwłaszcza w przypadku starszych egzemplarzy, chętnie gniazdują ptaki.

Cis pośredni do uprawy wymaga gleb dość żyznych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych, ale z powodzeniem znosi także okresy suszy. Źle rośnie na glebach zimnych, kwaśnych i podmokłych a także na suchych glebach piaszczystych. Charakteryzuje się dobrą mrozoodpornością i z powodzeniem może go sadzić na terenie całego kraju. Jako jeden z niewielu przedstawicieli roślin iglastych cis dobrze rośnie w cieniu. Ze względu na zwarty, kolumnowy pokrój nie wymaga przycinania, niemniej, podobnie jak wszystkie cisy, doskonale regeneruje się po cięciu. Jest to odmiana zdrowa, wykazuje pełną mrozoodporność w naszym klimacie.

Cis pośredni ‘Viridis’ doskonale sprawdza się w niewielkich ogrodach przydomowych i osiedlowych, gdzie ze względu na brak miejsca nie można zastosować form silnie rosnących. Warto go też sadzić na działkach, cmentarzach i w parkach, w kompozycjach z innymi krzewami iglastymi. Rośliny można sadzić pojedynczo lub w formie szpalerów i żywopłotów, w rozstawie 80-100 cm.

Pieris japoński ‘Carnaval’

Pieris japonica ‘Carnaval’
Pieris japoński ‘Carnaval’

Odmiana ta nieustannie zdobi ogród kolorowymi liśćmi – wiosną w barwach czerwieni – przez pozostałą część roku soczystą zielenią z jasnym, kremowym obrzeżeniem – przyciągają one uwagę nawet bardziej niż kwiaty! Pięknie prezentuje się sadzona na wrzosowiskach oraz wśród niewielkich krzewów iglastych. Może być taż uprawiana z pojemnikach wykorzystywanych do dekoracji balkonów i tarasów.

Pieris japoński ‘Carnaval’ to niewielki krzew o wzniesionym, zwartym pokroju i umiarkowanym tempie wzrostu. Po kilkunastu latach uprawy roślina osiąga niewiele ponad 1 m wysokości i szerokości. Młode, rozwijające się liście są intensywnie czerwone, potem czerwonobrunatne, z odcieniami różu i miedzi. W pełni dojrzałe blaszki liściowe są lancetowate, skórzaste, soczyście zielone i błyszczące, na brzegach z charakterystyczną, ozdobną, białokremową obwódką. Liście są zebrane w środkowej i wierzchołkowej części pędów, są dosyć gęsto i równomiernie rozmieszczone. Pierisy to jednak krzew o zdobnych kwiatach. Pąki kwiatowe zawiązują się pod koniec lata na wierzchołkach pędów. Białe, dzwoneczkowate kwiaty, w zależności od temperatury, otwierają się od kwietnia do maja, są zebrane w częściowo wyprostowane, częściowo zwisające wiechy. Kwitnienie odmiany ‘Carnaval’ nie jest tak obfite, jak u innych odmian pierisów, jednak rozwijające się młode pędy o kolorowych liściach sprawiają, że odmianę tę łatwo się zapamiętuje. W trakcie kwitnienia, przy słonecznej i ciepłej pogodzie, krzewy są oblatywane przez pszczoły i trzmiele.

Roślina do prawidłowego wzrostu wymaga gleb kwaśnych, próchnicznych i stale umiarkowanie wilgotnych, stanowisk osłoniętych i zacisznych, półcienistych, najlepiej o wystawie wschodniej lub zachodnie, gdzie słońce operuje z rana lub wieczorem, a w południe rośliny są ocienione. Ponieważ krzew nie jest w pełni odporny na mróz w najchłodniejszych, północno-wschodnich rejonach kraju wymaga dobrego zabezpieczania na zimę – okrywania stroiszem lub agrowłókniną. Glebę wokół krzewów warto ściółkować przekompostowaną korą sosnową. Zabieg ten zabezpiecza płytki system korzeniowy przed przemarzaniem oraz dodatkowo sprzyja utrzymaniu kwaśnego odczynu podłoża. Pielęgnacja w trakcie okresu wegetacyjnego ogranicza się do podlewania i ewentualnego nawożenia specjalnymi nawozami do roślin kwasolubnych, w dawkach stosowanych zgodnie z zaleceniami producentów.

Podobnie jak większość roślin wrzosowatych pieris japoński najlepsze warunki wzrostu znajduje w kilkunastoletnich lub starszych ogrodach, gdzie wyworzył się mikroklimat sprzyjający roślinom zimozielonym – są miejsca zacisze, panuje wyższa wilgotność powietrza, a w podłożu znajduje się materia organiczna. Dobrze prezentuje się w towarzystwie różaneczników, kiścieni, kalmii, wśród drzew i krzewów iglastych oraz innych gatunków roślin zawsze zielonych.