Szukasz:




x
Login:

Hasło:

x

Szczepan Marczyński Honorowym Członkiem Związku Szkółkarzy Polskich

Uchwałą XXXIII Walnego Zgromadzenia Członków Związku Szkółkarzy Polskich, obradującego 28 listopada 2023 w Warszawie, Szczepan Marczyński otrzymał tytuł Członka Honorowego Związku Szkółkarzy Polskich – najwyższe wyróżnienie stowarzyszenia przyznawane za wybitne zasługi dla rozwoju Związku Szkółkarzy Polskich.

Prezes zarządu Wiesław Szydło przedstawił Walnemu Zgromadzeniu członków Związku Szkółkarzy Polskich następujący wniosek o nadanie Członkostwa Honorowego:

„Szczepan Marczyński jest członkiem Związku Szkółkarzy Polskich od 1991 roku. W 1994 roku został wybrany do zarządu stowarzyszenia, a 3 lata później został prezesem ZSzP. W kolejnych latach nadal z zaangażowaniem działał na rzecz Związku, pracując między innymi jako członek i przewodniczący komisji rewizyjnej. W 2009 roku walne zgromadzenie powierzyło mu po raz drugi sprawowanie funkcji prezesa. Za swoją aktywność został wyróżniony Złotą Odznaką Honorową Związku Szkółkarzy Polskich.

W swoich działaniach Szczepan Marczyński kierował się ideą stworzenia organizacji integrującej środowisko szkółkarskie, skutecznie zabiegającej o interesy branży i producentów. W dużej mierze to dzięki jego wiedzy, intuicji oraz zdolnościom zarządzania i realizacji nowatorskich pomysłów Związek Szkółkarzy Polskich jest dziś prężnie działającą, rozpoznawalną w kraju i za granicą organizacją branżową - platformą wymiany wiedzy i kontaktów, partnerem w dialogu z instytucjami państwowymi, samorządowymi oraz biznesem. Kamieniami milowymi w historii naszego stowarzyszenia kierowanego przez Szczepana Marczyńskiego były:

  • organizacja pierwszego biura stowarzyszenia na warszawskim Ursynowie,
  • powołanie Agencji Promocji Zieleni – spółki prowadzącej działalność gospodarczą i realizującą zadania biznesowe,
  • stworzenie Biuletynu Szkółkarskiego
  • utworzenia funduszu marketingowego, zainicjowanie i rozwinięcie szerokiej promocji roślin w programach telewizyjnych oraz prasie,
  • organizacja dalekich wyjazdów studyjnych dla członków Związku – do USA, Nowej Zelandii, Japonii,
  • organizacja zjazdu ENA w Polsce,
  • zaangażowanie w stworzenie magazynu ogrodniczego „Zieleń to Życie”,
  • organizacja Międzynarodowej Konferencji „Szkółkarstwo – perspektywy rozwoju”,
  • zapoczątkowanie współpracy z producentami środków ochrony roślin w celu uzyskania rejestracji na zastosowania małoobszarowe w szkółkach roślin ozdobnych,
  • zaangażowanie w uzyskanie rekomendacji ministerialnych dla „Zaleceń jakościowych dla ozdobnego materiału szkółkarskiego”.

Przez cały czas wspierał i dbał o rozwój wystawy „Zieleń to Życie”.  Na szczególne podkreślenie zasługuje rola Szczepana Marczyńskiego jako wizjonera, inicjatora innowacyjnych działań stowarzyszenia, doradcy przewidującego trudności i zagrożenia dla branży.

Prezentując osiągnięcia naszego kolegi nie sposób pominąć jego działalności hodowlanej – jest on twórcą 72 odmian powojników i 9 odmian innych pnączy, oferowanych w sprzedaży na 6 kontynentach. W zeszłym roku, na wniosek zarządu ZSzP, za swoje osiągnięcia hodowlane otrzymał wyróżnienie ministra rolnictwa.”

Biorąc pod uwagę przedstawione zasługi dla rozwoju Związku Szkółkarzy Polskich XXXIII Walne Zgromadzenie Członków jednogłośnie przyznało Szczepanowi Marczyńskiemu tytuł Członka Honorowego Związku Szkółkarzy Polskich.

Sosna himalajska

Pinus wallichiana
Sosna himalajska

Sosny to zróżnicowany rodzaj botaniczny, obejmujący około 90 gatunków drzew występujących od Kręgu Polarnego, po północną Afrykę, Nikaraguę w Ameryce Południowej i Indonezję w Azji. Polskie szkółki oferują ponad 200 kultywarów sosen. Do niewątpliwie najładniejszych parkowych drzew zalicza się sosnę himalajską o długich, miękkich i malowniczo zwisających igłach. Ze względu na niepełną mrozoodporność polecana jest do sadzenia w cieplejszych, zachodnich rejonach kraju.

Sosna himalajska jest drzewem o luźnej, stożkowatej koronie. W naturze występuje w rejonie Himalajów, na wysokości 1500-4000 m n.p.m., osiągając 40-50 m wysokości. U nas jest znacznie niższa, rzadko przekracza 25 m wysokości, choć w młodości rośnie szybko. Jej gałęzie wyrastają w regularnych okółkach, są szeroko rozpostarte, uniesione na wierzchołkach. Dolne gałęzie długo się utrzymują, dzięki czemu drzewa pięknie prezentują się w ogrodach i zieleni parkowej. Młode pędy pokrywa oliwkowa skórka. Kora na starszych gałęziach i pniach jest bruzdowana, łuszczy się cienkimi płatami. Ozdobą drzewa są wyjątkowo długie, zwisające igły zebrane po 5 w pęczkach, skupione miotełkowato na szczytach gałęzi, malowniczo falujące na skutek najlżejszych podmuchów wiatru. Igły są srebrzysto lub niebieskozielone, długości 15-20 cm, miękkie w dotyku. Uwagę zwracają okazałe, wydłużone szyszki tego drzewa, długości 15-25 cm, często skośnie skrzywione, zwisające, przed dojrzeniem zielone i silnie oblepione żywicą, po dojrzeniu brązowe. Szyszki dojrzewają i opadają w drugim roku po kwitnieniu, uprzednio uwalniając nasiona.

Sosna himalajska  jest jedną z najbardziej wymagających spośród uprawianych u nas gatunków sosen. Wymaga gleb żyznych, próchnicznych lub gliniastych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, o lekko kwaśnym odczynie. Nie jest w pełni odporna na mróz, jej igły przemarzają przy spadku temperatury do -18 st. C. Szczególnie źle znosi wysuszające, silne, zimowe wiatry. Wymaga stanowisk osłoniętych, słonecznych. Najlepiej radzi sobie sadzona w zachodnich rejonach kraju. Na wschodzie i w centrum alternatywnie można posadzić podobny, blisko spokrewniony gatunek, ale o wyższej mrozoodporności – sosnę Schwerina (P. xschwerinii ) - mieszańca sosny wejmutki i sosny himalajskiej. Szkółki oferują go w atrakcyjnej odmianie ‘Wiethorst’ charakteryzującej się wolnym tempem wzrostu i obfitym tworzeniem szyszek.

Pigwa pospolita

Cydonia oblonga
Pigwa pospolita

Na świecie znany jest tylko jeden gatunek reprezentujący rodzaj pigwa (Cydonia), jest nim pigwa pospolita (C. oblonga), występująca naturalnie na terenach Azji Środkowej i Mniejszej. Roślina ta była uprawiana w Europie już w Starożytności dla wyjątkowo aromatycznych owoców, które w naszej strefie klimatycznej dojrzewają późną jesienią, na przełomie października i listopada.

Drzewa pigwy pospolitej nie osiągają dużych rozmiarów, dorastają do 4-5 m wysokości. Liście tej rośliny są w zarysie jajowate, dosyć duże, mają do 10 cm długości, są ciemnozielone, pokryte od spodu gęstymi, szarymi włoskami. Rozwijające się w maju okazałe kwiaty mają 4-5 cm średnicy, są bardzo ładnie wyeksponowane na tle zielonych liści. Kwiaty są zbudowane z 5 dużych, zaokrąglonych płatków korony. W zależności od odmiany owoce mogą być bardziej okrągłe – wówczas swoim wyglądem przypominać jabłka lub wydłużone, wtedy przypominają gruszki. Średnica dojrzałych, soczyście żółtych owoców osiąga 10 do 15 cm, a ich waga może dochodzić nawet do kilograma! Powierzchnia owoców pokryta jest grubą warstwą szarego kutneru, dzięki któremu owoce są wyjątkowo aksamitne w dotyku. Owoce są bardzo twarde, zawierają garbniki, pektyny i witaminy. Aby nadawały się do jedzenia muszą po zbiorze poleżeć i dojrzeć, jednak na surowo raczej się ich nie spożywa. Za to można z nich zrobić smaczne dżemy, marmolady i galaretki – zawierają dużo pektyn, dzięki którym wyroby te w naturalny sposób tężeją, lub przeznaczyć na soki i nalewki.

Ze względu na niepełną odporność mrozową pigwa pospolita dotychczas nie zdobyła dużej popularności w Polsce i nawet dziś, gdy zimy stały się łagodne, stosunkowo rzadko można ją spotkać poza ogrodami botanicznymi i kolekcjami. Pigwa pospolita preferuje żyzne, dobrze przepuszczalne gleby o lekko kwaśnym lub obojętnym pH. Najlepiej rośnie na podłożach gliniastych lub piaszczysto-gliniastych, które zapewniają odpowiedni drenaż i nie dochodzi na nich do zastoju wody. Podlewanie roślin w okresach suchych jest kluczowe dla zapewnienia optymalnego rozwoju. Aby drzewa obficie kwitły i owocowały, należy je sadzić na stanowiskach słonecznych. Regularne cięcie roślin jest istotne dla utrzymania ich zdrowia. Cięcie najlepiej prowadzić wczesną wiosną, przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego. Pigwa pospolita, podobnie jak inne gatunki owocowe, może być narażona na szereg chorób i szkodników. Spośród chorób groźne dla rośliny są: owocowa zgnilizna drzew pestkowych, rak kory i gałęzi oraz mączniak prawdziwy. Szkodniki pojawiające się na drzewach to m.in.: mszyce, przędziorki oraz gąsienice motyli.

SKŁADKI NA ROK 2023/2024

1 października 2023 r. rozpoczął się nowy rok obrachunkowy Związku Szkółkarzy Polskich. Różni się on od kalendarzowego i obejmuje okres od 01.10.2023 do 30.09.2024.

Pod linkiem znajdą Państwo obowiązujący regulamin opłacania składek członkowskich przez Członków Związku Szkółkarzy Polskich przyjęty przez Walne Zgromadzenie Członków ZSzP w listopadzie 2020.
 

Wysokość składki podstawowej wynosi 3.600,00 złotych od pierwszego członka ZSzP i 600,00 złotych od drugiego i kolejnych członków z tej samej szkółki; wysokość składki na fundusz marketingowy wynosi 3.300,00 złotych od szkółki.

W zależności od terminu uiszczenia składek, wg wskazań regulaminu, członkowie mogli skorzystać z bonifikaty.
 
Szczegółowy schemat opłacania składek widoczny jest poniżej.

Prosimy o terminowe wpłaty składek na właściwe konta bankowe.

SKŁADKA PODSTAWOWA nr konta: 46 1140 2017 0000 4902 1142 5982
SKŁADKA MARKETINGOWA nr konta: 57 1500 1865 1218 6008 7980 0000

klon palmowy 'Dissectum'

Acer palmatum 'Dissectum'
klon palmowy 'Dissectum'

Klony palmowe to niewielkie drzewa lub krzewy o wyjątkowo bogatych walorach dekoracyjnych. Do Europy trafiły dopiero w XIX wieku, przywieziono je z dalekiej Azji, gdzie były uprawiane od stuleci jako rośliny ozdobne. Wśród oferowanych przez szkółki i centra ogrodnicze kultywarów klonu palmowego warto zwrócić uwagę na odmianę ‘Dissectum’, notowaną w uprawie w Japonii już w 1784 r.,  tworzącą parasolowate drzewka o powcinanych liściach, atrakcyjnie przebarwiających się jesienią.

Odmiana ta może być zaszczepiona na podkładce tworzącej pień miniaturowego drzewa albo jest uprawiana w formie niskiego krzewu, który po wielu latach wypiętrza się, dorastając do około 1-2 m wysokości. Roślina tworzy cienkie, miotlaste gałązki rozkładające się parasolowato nad ziemią. Cechą charakterystyczną odmiany ’Dissectum’ są koronkowe, klapowane, ciemnozielone liście. Blaszki liściowe są wachlarzowate, z 7 klapami, głęboko powcinane do samej nasady, a poszczególne klapy są pierzasto postrzępione. Barwa liści wiosną jest soczyście jasnozielona, później staje się ciemna, jesienią zaś liście przebarwiają się na intensywnie żółty lub pomarańczowy kolor. W maju rośliny tworzą niewielkie, pozbawione okwiatu, czerwonawe kwiaty, zebrane w dekoracyjne baldachogrona. Owocami są różowe skrzydlaki.

Klony palmowe wymagają gleby żyznych, próchniczych, o kwaśnym odczynie (stąd dobrze się komponują z różanecznikami), stale umiarkowanie wilgotnych i przepuszczalnych. Młode rośliny są wrażliwe na suszę. Na glebach zbyt ciężkich i mokrych bywają porażane przez chorobę grzybową fytoftorozę, co objawia się dosyć nagłym więdnięciem i zamieraniem roślin w pełni sezonu wegetacyjnego. Klony palmowy ‘Dissectum’ jest wrażliwy na mróz, stąd najlepiej sprawdza się sadzony w cieplejszych, zachodnich rejonach kraju, na stanowiskach półcienistych, osłoniętych zimą od wiatru np. przez zimozielone drzewa i krzewy iglaste. W centrum Polski rośliny zaleca się zabezpieczać przed przemarzaniem. Najlepiej do tego celu nadaje się słoma, z której można wykonać stożkowate chochoły o szerokich podstawach, związane od góry, ale równie dobrze krzewy można okrywać stroiszem. Tam, gdzie klimat nie sprzyja klonom palmowym, można je uprawiać w pojemnikach chowanych na zimę do chłodnych pomieszczeń.

Klony palmowe to rośliny o wyjątkowej urodzie, eleganckie, dlatego warto przeznaczyć dla nich miejsca wyeksponowane. Odmiana ‘Dissectum’ doskonale zaprezentuje się w ogrodzie japońskim, skalnym oraz pośród niewysokich drzew i krzewów iglastych. Przepięknie wygląda sadzona nad wodą.