Miesiąc: luty 2017

Picea glauca ‘Alberta Globe’ 
świerk biały ‘Alberta Globe’

Ta stara, karłowa odmiana pomimo upływających lat jest ciągle popularna i poszukiwana! Dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta – jest ciągle jedyna w swoim rodzaju czyli zwyczajnie piękna!

Odmiana powstała w 1967r. jako mutacja znaleziona na odmianie ‘Conica’ w słynnym holenderskim regionie Boskoop. Tworzy ona początkowo prawie idealnie kuliste formy z czasem przybierające postać kulistą z wyraźnym stożkiem. Krzewy rosną bardzo wolno, by w wieku 10 lat osiągnąć około 30 cm średnicy. Pędy cienkie, krótkie, pokryte są jasnozielonymi, delikatnymi igłami do 9 mm długości. Roczne przyrosty nie przekraczają kilku centymetrów długości. Odmiana ‘Alberta Globe’ rośnie bardzo charakterystycznie dając dwa przyrosty w ciągu roku, podzielone 2-3 tygodniowym czerwcowym okresem spoczynku!

Świerk biały ‘Alberta Globe’ należy do roślin stosunkowo łatwych w uprawie. Rośliny należy sadzić na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych.
Ze względu na dosyć płytki system korzeniowy krzewy sadzone na glebach lekkich, wymagają nawadniania w okresach suszy. Jest to odmiana odporna na porażenia przez choroby grzybowe, natomiast może być często atakowana przez przędziorka sosnowca (szczególnie na ciepłych, słonecznych stanowiskach). Należy wówczas zastosować ochronę chemiczną, stosując przemiennie preparaty przędziorkobójcze. Odmiana ‘Alberta Globe’ jest mrozoodporna. Tylko w północno-wschodniej Polsce może w okresie dużych mrozów dochodzić do częściowego uszkodzenia delikatnych igieł od południowej, silnie nasłonecznionej strony rośliny. Aby temu zapobiec wystarczy rośliny na zimę lekko ocieniować np. stroiszem. Jak większość roślin iglastych igły tego świerka wykazują dużą wrażliwość na psi mocz – a więc rośliny muszą być odizolowane od naszych czworonożnych pupili!

Odmiana ‘Alberta Globe’ jest polecana przede wszystkim do uprawy w ogrodach przydomowych, na rabatach, wrzosowiskach i na skalniakach. Krzewy sadzone w gruncie najpiękniej prezentują się na tle niebieskich lub złocistych jałowców o pędach pełzających po ziemi, np. jałowca pospolitego  (Juniperus communis) ‘Green Carpet’ lub płożącego( J. horizontalis) ‘Golden Carpet’ a także niskich okrywowych bylin np. tojeści rozesłanej (Lysimachia nummularia)  ‘Aurea’. Odmiana ta nadaje się także do sadzenia w formie obwódek wzdłuż brzegów rabat lub ścieżek. Dobrze sprawdza się też w uprawie pojemnikowej, do ozdoby różnego rodzaju balkonów i tarasów. Tego typu kompozycje pozostają atrakcyjne przez cały rok.

Erica carnea ‘Myretoun Ruby’
wrzosiec krwisty ‘Myretoun Ruby’

Ciepłe promienie słoneczne z każdym dniem śmielej muskają delikatne gałązki. Drobne listki chłoną radośnie wyczekiwane z utęsknieniem ciepło, a pączki powoli budzą się po długim, zimowym śnie. Zieleń listków przeplatana jeszcze bielą ostatniego śniegu przybiera niespodziewanie gorącą barwę czerwieni. Czy to już wiosna wrzoścem się zaczyna?

Być może pierwsze kwiaty Erica carnea ‘Myretoun Ruby’ (wrzośca krwistego) wiosny jeszcze nie czynią, ale z pewnością inaugurują zaranie wiosny, zwane inaczej przedwiośniem. Ta niewielkich rozmiarów krzewinka o pokładających się pędach nie przekracza zwykle 15-20 cm wysokości. Dzięki ścielącemu się pokrojowi roślinki zdolne są w niedługim czasie zakryć grunt gęstym dywanem. Drobne, igiełkowate, ciemnozielone listki układają się dosyć gęsto wokół pędów. Jednak to, co wyróżnia odmianę ‘Myretoun Ruby’ spośród innych, to przede wszystkim winnoczerwone, duże jak na wrzośce, kwiaty. Niektórzy miłośnicy tych roślin uważają, że są one najbardziej czerwone wśród wszystkich wrzośców. W pierwszych dniach marca rośliny przyciągają wzrok obfitością dzbanuszkowatych, zwisających z całej długości łodyżek kwiatów. Odmiana ‘Myretoun Ruby’ kwitnie bardzo intensywnie nawet pomimo niskich jeszcze temperatur. Barwne kobierce przyciągają zwierzęta. Nektar i pyłek, które w tym okresie są jeszcze dosyć deficytowe, stanowią ważne źródło pokarmu wielu owadów. Te wczesne kwiaty są szczególnie cennym pożytkiem rozwojowym dla pszczół. W krajach śródziemnomorskich wrzosiec jest jednym z najbardziej cenionych materiałów używanych do wyrobu fajek. Fajki wytwarza się z bardzo twardego drewna korzenia, który niejednokrotnie musi rosnąć grubo ponad 100 lat, aby nadawał się do tego celu.

‘Myretoun Ruby’ jest dosyć starą, ale ciągle bardzo cenną odmianą. Została wyhodowana w 1965 roku w szkockiej szkółce Myretoun. W latach osiemdziesiątych dwukrotnie została odznaczona przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS) nagrodami First Class Certificate (FCC) i Award of Garden Merit (AGM). Nagrody te przyznano nie bez kozery, gdyż odmiana przy całej swoje krasie jest łatwa w uprawie. Dobrze rośnie na glebach lekkich i ubogich w składniki pokarmowe, o odczynie od kwaśnego do lekko kwaśnego a nawet obojętnego, gdyż wykazuje dużą tolerancję na pH gleb. Ma niewielkie potrzeby wodne, ale zapewniając jej stałe podlewanie w okresach suszy pięknie odwdzięczy się obfitością kwiatów. Odmiana ta powinna być sadzona na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych. Ze względu na zimozielone listki, krzewinki powinny być sadzone w miejscach zacisznych i osłoniętych. W bezśnieżne i mroźne zimy warto zabezpieczyć rośliny przed nadmierną transpiracją poprzez lekkie okrycie np. gałązkami świerkowymi. Jedynym zabiegiem, o którym trzeba pamiętać aby zapewnić roślinom ładny, gęsty pokrój i obfite kwitnienia, jest cięcie. Należy wykonać je tuż po kwitnieniu, poniżej przekwitniętych kwiatów. Odmiana bardzo rzadko jest atakowana przez szkodniki i choroby.

Erica carnea ‘Myretoun Ruby’ doskonale nadaje się do tworzenia wyrazistych kompozycji w ogrodach wrzosowiskowych. Intensywna barwa kwiatów świetnie kontrastuje z różnymi odcieniami zieleni (i nie tylko) liści. Wrzosiec ten równie pięknie komponuje się wśród niewielkich roślin iglastych, które obecnie są tak chętnie i często sadzone w przydomowych ogródkach. Sadząc go w przydomowym ogrodzie trudno będzie przeoczyć zbliżającą się wiosnę.

Hamamelis ×intermedia ‘Diane’
Oczar pośredni ‘Diane’

Oczary budzą zainteresowanie nietypową porą kwitnienia. Kwiaty gatunków pochodzących z Azji ukazują się bowiem zimą, w czasie odwilży, lub na przedwiośniu. W Polskich szkółkach najczęściej spotykanym gatunkiem jest oczar pośredni, a wśród kilku dostępnych odmian na uwagę zasługuje ‘Diane’ tworząca efektowne, czerwone kwiaty.

Odmiana ta został wyhodowany w belgijskim arboretum Kalmthout przez Roberta i Jelenę de Belder. Sam gatunek pochodzi ze skrzyżowania porastającego zachodnie i środkowe Chiny oczaru omszonego oraz oczaru japońskiego. Krzewy odmiany ‘Diane’ charakteryzują się regularnym, szerokim pokrojem. Dorastają do 3-4 metrów wysokości i podobnej lub nieco większej szerokości. Duże, ciemnozielone liście są niesymetryczne, osadzone skrętolegle na owłosionych pędach, mają krótkie ogonki. Jesienią efektownie przebarwiają się na żółto lub pomarańczowo. Pąki kwiatowe są widoczne już późnym latem i jesienią, są skupione po kilka na krótkopędach, na gałązkach dwuletnich i starszych. Kwiaty rozwijają się w lutym i marcu, mają cztery długie, wąskie, wstęgowate płatki w odcieniu miedzianej czerwieni. Purpurowy kielich jest silnie owłosiony, a u nasady płatków znajdują się nektarniki. Niewielkie owoce w postaci dwuklapowych, zdrewniałych torebek dojrzewają dopiero latem, otwierają się gwałtownie wystrzeliwując czarno-brązowe, połyskujące, wrzecionowate nasiona. ‘Diane’ została uznana za jedną z bardziej efektownych, obficie kwitnących odmian o kwiatach w odcieniu czerwieni. Była wielokrotnie nagradzana na wystawach, a także przez Brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (Royal Horticulture Society) nagrodami Award of Merit w 1969 roku oraz Award of Garden Merit w 1984 roku.

Oczar pośredni wymaga gleb świeżych, żyznych, próchnicznych o lekko kwaśnym lub obojętnym odczynie, dostatecznie wilgotnych. Krzewy należy sadzić na stanowiskach słonecznych, ewentualnie w półcieniu. Miejsce uprawy powinno być osłonięte i zaciszne, gdyż młode egzemplarze mogą ucierpieć na skutek bardzo silnych mrozów. Starsze krzewy z wiekiem nabierają mrozoodporności i nie wymagają zabezpieczania na zimę. Odmiana ‘Diane’ jest rośliną łatwą w uprawie, nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Krzewy rosną zdrowo, tworzą ładny, zwarty pokrój, nie trzeba ich przycinać, a ponadto bardzo rzadko są atakowany przez szkodniki.

Oczar pośredni ‘Diane’ najpiękniej prezentuje się sadzony pojedynczo w miejscach eksponowanych, zarówno w małych ogrodach przydomowych, jak i większych parkach lub zieleni osiedlowej. Szczególne zdziwienie i zachwyt budzą kwitnące gałązki delikatnie przyprószone świeżym białym śniegiem. Krzew świetnie prezentuje się na tle roślin iglastych lub w kompozycjach z niskimi krzewami liściastymi. Jesienna barwa liści przyciąga niemniejszą uwagę niż kwiaty. Kwitnące gałązki po ścięciu długo zachowują świeżość w wazonie, charakteryzują się dobrą trwałością i stąd są chętnie wykorzystywane w kompozycjach florystycznych.

Chamaecyparis lawsoniana 'Minima Glauca' 
cyprysik Lawsona 'Minima Glauca'

Cyprysiki Lawsona to najczęściej sporej wielkości drzewa, o niebieskawym lub złocistym zabarwieniu. Odmiana ‘Minima Glauca’, jest zdecydowanie odmienna – karłowata i prawie kulista! Należy do grupy bardzo starych odmian – została wyhodowana w 1863r! I od tej pory, czyli przez ponad 150 lat ciągle jest w uprawie. Co ciekawe w 1993 roku otrzymała prestiżowe wyróżnienie brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego (Royal Horticultural Society) – nagrodę AGM.

Odmiana ‘Minima Glauca’ tworzy początkowo prawie idealnie kuliste formy z czasem przybierające postać szerokostożkową. Krzewy rosną bardzo wolno, by w wieku 10 lat osiągnąć około 30 -40 cm średnicy. Stare egzemplarze mogą dorastać nawet do 2m wysokości. Pędy krótkie, lekko muszelkowate, gęste, wyprostowane, niebieskozielone. Roczne przyrosty nie przekraczają kilku centymetrów długości.

Cyprysik Lawsona ‘Minima Glauca’ należy do roślin stosunkowo łatwych w uprawie. Rośliny należy sadzić na glebach średnio żyznych, umiarkowanie wilgotnych, na stanowiskach słonecznych. Rośliny dobrze znoszą okresowe susze i nie  wymagają nawadniania. Jest to odmiana rzadko atakowana przez szkodniki. Na miejscach o dużej wilgotności podłoża może być narażona na fytoftorozę, która niestety niszczy system korzeniowy roślin. Odmiana ‘Minima Glauca’ należy do roślin o średniej mrozoodporności, dlatego w czasie ostrych, mroźnych zim może przemarzać - szczególnie w północno-wschodniej Polsce. Jak większość roślin iglastych pędy tego cyprysika wykazują dużą wrażliwość na psi mocz – a więc rośliny muszą być odizolowane od naszych czworonożnych pupili!       

Odmiana ‘Minima Glauca’ jest polecana przede wszystkim do uprawy w ogrodach przydomowych, na rabatach, wrzosowiskach i na skalniakach. Krzewy sadzone w gruncie najpiękniej prezentują się na tle niebieskich lub złocistych jałowców o pędach pełzających po ziemi, np. jałowca pospolitego  (Juniperus communis) ‘Green Carpet’ lub płożącego( J. horizontalis) ‘Glacier’ a także niskich okrywowych bylin np. tojeści rozesłanej (Lysimachia nummularia)  ‘Aurea’. Dobrze sprawdza się też w uprawie pojemnikowej, do ozdoby różnego rodzaju balkonów i tarasów. W tym wypadku należy zdecydowanie unikać nadmiernego podlewania roślin!