Salix integra 'Pendula'
wierzba całolistna 'Pendula'
Miesiąc: marzec 2016
Platycladus orientalis 'Aurea Nana'
Platycladus orientalis ‘Aurea Nana’
Żwotnik wschodni 'Aurea Nana'
Biota wschodnia, bo tak brzmi obecnie polska nazwa tego gatunku, pochodzi z Azji Wschodniej, gdzie od dawna była uprawiana na terenie północnych Chin, Korei i Mandżurii. Wspomniany gatunek jest lepiej znany, i ciągle jeszcze bardzo często spotykany, pod dawną nazwą taksonomiczną Thuja orientalis – żywotnika wschodniego. Zmiana nazwy była podyktowana wynikami badań z zakresu systematyki botanicznej, które wykazały, że pomimo pozornie dużego podobieństwa, biota różni się znacznie od żywotnika i dlatego zaklasyfikowano ją jako osobny rodzaj botaniczny. Spośród stosunkowo niewielkiej liczby dostępnych w krajowych szkółkach odmian bioty wschodniej na uwagę zasługuje ‘Aurea Nana’ – karłowy krzew o ciekawym ułożeniu pędów i atrakcyjnej, żółtej barwie łusek.
Erica x darleyensis 'Kramer's Rote'
Erica x darleyensis ‘Kramer’s Rote’
Wrzosiec darlejski ‘Kramer’s Rote’
Dłuższe dni, topniejący śnieg i coraz cieplejsze promienie słoneczne zapowiada nieuchronny koniec zimy. Jednym z pierwszych ogrodowych zwiastunów nadchodzącej wiosny jest wrzosiec darlejski, charakteryzujący się wyjątkowo długim okresem kwitnienia. Odmiana ‘Kramer’s Rote’ przyciąga uwagę intensywną, ciemnopurpurową barwą kwiatów.
Abies koreana 'Oberon'
Karłowa odmiana jodły, o powolnym wzroście. Roczny przyrost 8-10 cm. Po 10 latach osiąga 0,8 m wys. i 0,5 m szer. Maksymalną wysokość 1,5 m osiąga po 20 latach uprawy. Rośnie w zwolnionym tempie, a w idealnych warunkach może żyć nawet przez 60 lat.
Walorem rośliny jest ciekawy pokrój i biały kolor zimowych pąków na końcach zielonych pędów. Na początku rośnie płasko, nieregularnie, z wiekiem przyjmuje bardziej regularną, szerokostożkowatą formę bez wytwarzania przewodnika. Igły krótkie, dość cienkie, sztywne, jasnozielone, promieniście ułożone wokół pędu. Od spodu są jaśniejsze z białymi paskami. Uśpione pąki są białe, kontrastowe, na końcach krótkich, gęstych pędów, czynią roślinę bardzo efektowną zimową porą.
Jodła koreańska słynie z odporności na zanieczyszczenie powietrza i niskie temperatury (strefa 5b). Preferuje stanowiska zaciszne - słoneczne lub lekko zacienione. Wymaga gleby żyznej, o lekko kwaśnym pH, wilgotnej, ale dobrze zdrenowanej.
Ładnie prezentuje się w małych ogrodach na rabatach i skalniakach, doskonała także do ogrodów wrzosowatych i orientalnych. Przez długi czas można ją uprawiać w donicy na balkonach i tarasach. Nazwa odmiany pochodzi od imienia króla elfów z dramatu Szekspira "Sen nocy letniej". ‘Oberon’ pochodzi z 1963 r. z holenderskiej szkółki „D. Guldemond and Son” w Boskoop, która wprowadziła go do produkcji 15 lat później (1978 r.). W handlu zwykle spotyka się okazy szczepione nisko nad ziemią.
Abeliofylum koreańskie
Abeliofylum koreańskie
Abeliophyllum distichum
Niewysoki krzew dorastający do 1,5 - 2 m wysokości o luźnym, ażurowym i krzaczastym pokroju. Gatunek należy do rodziny Oleaceae. Występuje na Półwyspie Koreańskim, gdzie jest endemitem – gatunkiem rzadko spotykanym, unikatowym, występujący naturalnie wyłącznie na tym obszarze. Największą ozdobą rośliny są jasne kwiaty pojawiające się licznie już w marcu i na początku kwietnia, przed rozwojem liści.
Zebrane w niewielkie grona kwiaty w pąku są jasnoróżowe, a po otwarciu białe. Przypominają kwiaty forsycji pośredniej, ale są mniejsze (ok. 1,5 cm średnicy). Utrzymują się do maja i wydzielają delikatny migdałowy zapach. Kwitnienie jest umiarkowane. Liście są jasnozielone, jajowate, całobrzegie długości 3-5 cm, osadzone naprzeciwlegle. Jesienią przebarwiają się na żółto. Owocem jest płaski lub okrągły orzech. Krzew jest łatwy uprawie, nie wymagający specjalnej pielęgnacji. Aby obficiej kwitła zaleca się jedynie mocne przycięcie pędów po kwitnieniu.
Zadowala się przeciętną, próchniczną, umiarkowanie wilgotną, ziemią ogrodową. Jest wrażliwy na mróz (strefa 7a) dlatego wymaga zabezpieczenia na zimę, zwłaszcza na początku uprawy. W kolejnych latach odporność na minusową temperaturę wzrasta i tylko w czasie surowych zim mogą przemarzać pąki kwiatowe. Wymaga stanowiska zacisznego, lekko zacienionego lub słonecznego.
Krzewy są ciekawostką dendrologiczną, zwaną potocznie ‘białą forsycją’. Polecane amatorom oryginalnych roślin i hobbystom. Najlepiej prezentuje się w naturalistycznych kompozycjach ogrodów przydomowych, w parkach, w ogrodach wrzosowatych. Nadaje się do uprawy w pojemnikach.