Salix ×sepulcralis ‘Chrysocoma’
wierzba nagrobna 'Chrysocoma'
Do rodzaju wierzba należy ponad 400 gatunków drzew i krzewów, z czego aż 26 występuje naturalnie na terenie Polski, a dwa z nich są objęte ochroną. Jedną z najpiękniejszych i najlepiej znanych jest z pewnością wierzba płacząca. To sporych rozmiarów drzewo, uprawiane w Europie już od ponad 200 lat, urzeka malowniczym pokrojem i nadal jest z chęcią sadzone w parkach, dużych ogrodach oraz w zieleni osiedlowej. Być może ze względu na krótki okres życia wierzba płacząca uznawana jest za symbol kruchości i przemijania. Łacińskie słowo „sepulcralis” oznacza bowiem nagrobne, cmentarne. Zwieszające się pędy faktycznie mogą nadawać miejscu pewną nostalgię lub smutek, ale z drugiej strony jest to chyba jedno z najbardziej romantycznych drzew parkowych.
Wierzbę płaczącą ‘Chrycosoma’ uzyskano ze skrzyżowania pochodzącej z Chin wierzby babilońskiej Salix babylonica ‘Babylon’, charakteryzującej się płaczącym pokrojem, ale wrażliwej na mróz, z wierzbą białą Salix alba ‘Vitellina’ – gatunkiem naturalnie występującym w Europie. Uzyskana odmiana zachowała płaczący pokrój, a po drugim rodzicu odziedziczyła żółtawe pędy i wysoką odporność na mróz.
Salix ×sepulcralis ‘Chrysocoma’ jest sporych rozmiarów drzewem dorastającym do 15-20 m wysokości oraz stosunkowo szerokiej koronie. Charakteryzuje się grubym, solidnym pniem i kaskadowym ułożeniem długich, zwisających pędów, niejednokrotnie sięgających do samej ziemi. Najdłuższe z nich mogą mieć nawet 6 m. Niektóre drzewa tworzą 2 lub nawet 3 pnie. W okresie bezlistnym drzewa zachowują walory ozdobne dzięki delikatnym, żółto wybarwionym pędom. Wiosną, przeważnie w kwietniu, na gałązkach pojawiają się zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie, co jest rzadkością u tego rodzaju, bowiem większość gatunków wierzb należy do roślin dwupiennych (kwiaty męskie i żeńskie pojawiają się wyłącznie na osobnych roślinach). Dzięki przewadze żółtych kwiatów męskich korona wierzby płaczącej pozostaje niemal w całości słomkowa, do momentu, gdy zaczną pojawiać się pierwsze, jasnozielone liście. Pojedyncze kotki są małe i nie stanowią większej wartości dekoracyjnej. Liście wierzby płaczącej są lancetowate, brzegiem delikatnie piłkowane, ostro zakończone, na wierzchu zielone i błyszczące, a od spodu lekko szaroniebieskie, matowe.
Wierzba płacząca należy do roślin łatwych w uprawie, preferuje gleby żyzne, bogate w próchnicę, umiarkowanie wilgotne, ale całkiem dobrze radzi sobie również na glebach przeciętnych. Drzewa wymagają stanowisk słonecznych, są w pełni odporne na mróz. Niestety jak większość wierzb, także i ten gatunek wykazuje podatność na choroby grzybowe pędów, które mogą prowadzić do opadania drobnych gałązek i liści. W przypadku dużych egzemplarzy choroby te zwykle nie wpływają negatywnie na wartość dekoracyjną drzew. Poza tym konary wierzby płaczącej są dosyć kruche i u starych okazów, przy silnym wietrze lub w czasie burz, mogą się odłamywać. Niemniej jednak walory dekoracyjne i malowniczy pokrój wierzby płaczącej rekompensują jej wszelkie niedoskonałości.
Wierzba płacząca ‘Chrysocoma’ najpiękniej prezentuje się pojedynczo, sadzona w dużych ogrodach przydomowych, w parkach, a zwłaszcza nad wodą, gdy końce gałązek dotykają powierzchni stawu lub jeziora. Drzewa te wyglądają niezwykle efektownie, gdy są posadzone po obu stronach szerokich, parkowych alei.
