Miesiąc: lipiec 2015

Potentilla fruticosa Lovely Pink 'Pink Beauty' ^PBR
pięciornik krzewiasty Lovely Pink 'Pink Beauty' 

Pięciornik krzewiasty to jeden z najwartościowszych gatunków polecanych do uprawy w ogrodach przydomowych oraz w zieleni miejskiej i osiedlowej zarówno w Polsce, jak i na świecie. Szkółki roślin ozdobnych oferują wiele odmian zróżnicowanych pod względem siły wzrostu i koloru kwiatów, od najpopularniejszych – żółtych, przez białe, różowe, pomarańczowe do czerwonych. W ostatnich latach na rynku pojawiło się też wiele nowych odmian o intensywnie wybarwionych kwiatach. Jedną z nich jest odmiana ‘Pink Beauty’.

Jest to niski krzew dorastającym do 50 cm wysokości i podobnej średnicy. Tworzy liczne, wzniesione i rozgałęzione pędy, dzielące się na jeszcze mniejsze i drobniejsze gałązki. Jego drobne, pierzaste liście osiągają długość około 3-4 cm, składają się zwykle z pięciu listków. Blaszki liściowe są zielone, delikatnie omszone, szczególnie na dolnej stronie. Krawędzie listków są podwinięte do dołu. Pąki kwiatowe tuż przed rozwinięciem są lekko spłaszczone i jasnoróżowe. Pięciopłatkowe kwiaty osiągają średnicę około 3 cm, zaraz po rozwinięciu są wyraźnie różowe, w miarę kwitnienia bledną. Pręciki i słupki umieszczone w centrum kwiatu są żółte. Ich barwa ładnie komponuję się z kolorem płatków. Płatki są zaokrąglone i zachodzą na siebie. Kwiaty pojawiają się już w końcu maja, jednak pełnia kwitnienia przypada mniej więcej na połowę czerwca i lipiec. Krzewy kwitną dłużej, aż do pierwszych przymrozków, ale już miej intensywnie. Kwiaty rozwijające się w drugiej połowie lata, gdy dni stają się krótsze, a noce chłodniejsze, mają intensywnie różową barwę. Owoce nie mają wartości dekoracyjnej.

Pięciornik krzewiasty ‘Pink Beauty’ jest rośliną niewymagającą, w pełni odporną na mróz. Dobrze rośnie na przeciętnych glebach ogrodowych, przepuszczalnych. Wykazuje tolerancję względem odczynu podłoża, może być sadzony na glebach słabo zasadowych, jak i lekko kwaśnych. Preferuje stanowiska słoneczne do lekko ocienionych. W cieniu krzewy rosną źle i słabo kwitną. W deszczowe i mokre lata liście mogą być porażane przez mączniaki. Natomiast w lata gorące i suche na krzewach mogą pojawić się przędziorki powodujące żółknięcie i zasychanie liści. W przypadku wystąpienia mączniaka krzewy trzeba opryskać fungicydem zarejestrowanym do ochrony przed tą chorobą, a w przypadku przędziorków jednym z kilku dostępnych na rynku akarycydów. Wiosną krzewy wymagają przycięcia. Należy usunąć zaschnięte zeszłoroczne kwiatostany i skrócić o około 1/3 wszystkie pędy. Silniejsze cięcie jest również możliwe, ale wówczas termin kwitnienia opóźni się o kilka do kilkunastu dni.

Ze względu na niewielkie wymagania uprawowe pięciornik jest polecany do niemal wszystkich rodzajów ogrodów, parków, a także do stosowania na terenach zieleni miejskiej. Rośliny można sadzić na rabatach, najlepiej w grupach po kilka, kilkanaście sztuk w formie niskich, swobodnie rosnących żywopłotów.

Alchemilla mollis
przywrotnik miękki

to jedna z ciekawszych bylin okrywowych o ozdobnych liściach i ładnych, żółtoseledynowych kwiatach polecana do obsadzania większych powierzchni w ogrodach przydomowych oraz zieleni miejskiej. Przywrotnik miękki naturalnie rośnie we wschodnich Karpatach, w Turcji i na Kaukazie. Cechą charakterystyczną rośliny jest zdolność do długotrwałego utrzymywania kropli wody na powierzchni tarczowatych blaszek liściowych. Zjawisko to wygląda szczególnie efektownie wcześnie rano oraz wieczorem, gdy miękkie światło załamuje się na drobnych kropelkach.

Przywrotnik miękki jest gęstą byliną o kępiastym pokroju. Dorasta do 30-45 cm wysokości. Tworzy okrągłe w zarysie, jasnozielone liście, które w początkowej fazie wzrostu są harmonijkowo pofalowane. Liście mają od 9 do 11 klap i od 8 do 15 cm średnicy. Klapy są półokrągłe, zachodzą na siebie brzegami. Brzeg blaszki liściowej jest ząbkowany. Cała roślina jest gęsto owłosiona. Bardzo drobne, żółte kwiaty mają do 5 mm średnicy i są zebrane w groniaste kwiatostany wyniesione ponad liście na pędach kwiatostanowych. Rośliny kwitną od czerwca do lipca, wabią liczne owady zapylające. Podczas deszczu pędy kwiatostanowe mają tendencję do pokładania się, ale nie wpływa to na obniżenie walorów ozdobnych roślin.

Roślina jest tolerancyjna w stosunku do gleby i nasłonecznienia, odporna na suszę, w pełni mrozoodporna. Sadzona na miejscach silnie nasłonecznionych wymaga wyższej wilgotności podłoża. Rośnie zdrowo, nie choruje i nie jest atakowana przez szkodniki. Przywrotnik miękki polecany jest do sadzenia na rabatach bylinowych i tworzenia kompozycji naturalistycznych. Najładniej prezentuję się w dużych grupach, wzdłuż ścieżek, nad brzegami zbiorników wodnych. Nadaje się do uprawy w pojemnikach ustawianych na tarasach i balkonach.

Rosa Alba Meidiland 'Meiflopan'
róża Alba Meidiland 'Meiflopan'

To jedna z najwartościowszych odmian zaliczanych do grupy róż okrywowych. Została wyhodowana we Francji przez Marie-Luise Meillanda w 1987 roku i pochodzi od róży wiecznie zielonej Rosa sempervirens. Rośnie silnie i doskonale się krzewi. Osiąga wysokość od 0,6 do 1,2 m przy podobnej szerokości. Długie, początkowo proste pędy w miarę wzrostu malowniczo przewieszają się pod ciężarem szczytowych kwiatostanów. Pędy są kolczaste, dosyć cienkie, ale mocne i elastyczne. Liście są małe lub średniej wielkości, ciemnozielone, matowe, o delikatnej budowie, na brzegach zabarwiają się na wiśniowo. W łagodne zimy długo utrzymują się na krzewach, tworząc ciekawy kontrast na tle śniegu. Krzewy zakwitają pod koniec czerwca i powtarzają kwitnienie do późnej jesieni. Kwiaty są drobne, mają od 2 do 4 cm średnicy, są pełne, białe, zebrane w bardzo obfite, wiechowate kwiatostany. Kwiaty rozwijają się zupełnie, przy czym pod koniec kwitnienia nabierają lekko różowego koloru. Krzewy nie zawiązują owoców.

Róża Alba Meidiland jest odmianą mało wymagającą, żywotną i łatwą w uprawie. W przeciwieństwie do innych róż nie wymaga corocznego cięcia wiosennego ani przycinania przekwitłych kwiatostanów. Charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością i jedynie w bardzo surowe zimy może przemarzać. Jednak nawet w przypadku uszkodzenia części nadziemnej, krzewy łatwo regenerują i odrastają z pędów przy ziemi, gdyż rosną na własnych korzeniach. Dzięki temu w uprawie nie ma problemu z pojawiającymi się odrostami z podkładki. Odmiana jest odporna na choroby, w tym na najgroźniejszą - czarną plamistość róż. Rzadko porażana jest przez mączniaka prawdziwego. Jedynie w przypadku długo utrzymującej się, deszczowej pogody, na kwiatach mogą pojawić się objawy porażenia przez szarą pleśń. Krzewy mają małe wymagania glebowe, są tolerancyjne na krótkotrwały niedobór wody, zanieczyszczenie powietrza i gleby. Znosi stanowiska lekko ocienione, jednak wówczas słabiej kwitnie. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych i w pełnym nasłonecznieniu.

Róża Alba Meidiland znalazła wiele zastosowań, szczególnie w zieleni miejskiej, gdzie zastępują trudniejsze w uprawie i wymagającej wielu prac pielęgnacyjnych róże rabatowe. Dobrze komponuje się z innymi różami, niewielkimi krzewami  oraz z bylinami. Świetnie nadaje się do sadzenia w miejscach trudno dostępnych, np. na skarpach, w ciągach komunikacyjnych jako roślina okrywowa. Intensywny wzrost i gęsty pokrój sprawia, że rośliny szybko zarastają teren. Zalecana gęstość sadzenia to 3-4 sztuki/m². Róża ta doskonale nadaje się też do sadzenia w ogrodach przydomowych pojedynczo lub w postaci niewysokich żywopłotów czy szpalerów. Może być uprawiana w pojemnikach. Bardzo atrakcyjne są formy pienne, szczepione na wysokich podkładkach.

Spiraea ×vanhouttei 'Gold Fountain'
tawuła van Houtte'a 'Gold Fountain'

Tawuła van Houtte’a jest obficie kwitnącym krzewem, od wielu lat bardzo często stosowanym w zieleni miejskiej i osiedlowej. Ma niewielkie wymagania uprawowe i dobrze znosi cięcie. Jest to gatunek mieszańcowy uzyskany we Francji około 1862 roku w wyniku krzyżowania Spiraea cantoniensis ze Spiraea trilobata. W uprawie i handlu oprócz czystego gatunku znajdują się trzy odmiany o barwnych liściach. Najpopularniejszą z nich jest nowa, wyhodowana na początku XXI wieku angielska odmiana ‘Gold Fountain’ o złocistym ulistnieniu.

Tawuła van Houtte’a ‘Gold Fountain’ to wolno rosnący krzew o przewieszających się pędach tworzących swojego rodzaju koronę w kształcie fontanny, u dołu wąską, stopniowo rozszerzającą się ku górze i zakończoną szeroką czaszą. Pędy łukowato wyginają się, są rozgałęzione, a ich końce zwisają. Krzew dorasta do 1,5 m wysokości i ma podobną średnicę. Drobne, delikatne liście są intensywnie złociste. Blaszki liściowe mają do 3 cm długości, w kształcie są odwrotnie jajowate, na wierzchołku karbowane. W połowie maja na końcach krótkich, młodych przyrostów rozwijają się białe kwiaty zebrane w półkoliste baldachy. Pojedyncze kwiaty są zbudowane z pięciu okrągłych płatków korony. Kwiatostany mają kształt kopułek i są rozmieszczone w regularnych odstępach wzdłuż osi zeszłorocznych pędów. Jest ich tak dużo, że gałązki uginają się pod ich ciężarem, zwłaszcza po mglistych porankach lub w czasie opadów deszczu.

Tawuła van Houtte’a ‘Gold Fountain’ ma wyższe wymagania uprawowe w porównaniu do gatunku. Preferuje gleby żyzne, gliniaste, stale umiarkowanie wilgotne, o odczynie od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Lubi przede wszystkim stanowiska słoneczne, ale jeśli gleba nie jest stale wilgotna, krzewy lepiej sadzić w półcieniu, bo żółte liście są wrażliwe na silne nasłonecznienie i w warunkach suszy mogą być uszkadzane przez promienie słoneczne. Krzewy dobrze znoszą cięcie. Są zdrowe, odporne na mróz. Mogą być uprawiane na terenie całego kraju. Rośliny najlepiej sadzić w kompozycjach kolorystycznych na rabatach z krzewami liściastymi lub z bylinami. W czasie kwitnienia wyjątkowo malowniczo prezentują się sadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach na tle zielonych żywopłotów lub pod świetlistymi koronami wysokich drzew.