Miesiąc: grudzień 2015

Pinus heldreichii 'Satellit'
sosna bośniacka 'Satellit

syn. Pinus leucodermis 'Satellit'

Sosna bośniacka to jeden z ciekawszych gatunków sosny rosnący w naturze na Półwyspie Bałkańskim oraz na południu Półwyspu Apenińskiego. Zwraca uwagę zwartym pokrojem, tworzy ozdobne, intensywnie zielone igły oraz kobaltowe szyszki. Pomimo swojego pochodzenia z południa Europy drzewo to bardzo dobrze rośnie w klimacie obejmującym Polskę i podobnie jak nasz rodzimy gatunek ma niewielkie wymagania uprawowe. W sprzedaży dostępny jest zarówno czysty gatunek oraz kilka odmian hodowlanych. Do niewielkich ogrodów przydomowych warto polecić strzelistą, zajmującą mało miejsca odmianę ‘Satelit’.

Jest to szybko rosnące, wysokie drzewo o kolumnowej lub wąskostożkowej koronie tworzące mocny, stabilny przewodnik z silnymi, niemal pionowo ustawionymi pędami bocznymi. Drzewo rocznie przyrasta na wysokość o 20-30 cm, po 10 latach uprawy osiąga 2-3 m wysokości. Szara kora na pniu i gałęziach jest gładka. Jej dodatkową ozdobą są równomiernie ułożone, dosyć duże ślady po igłach. Igły wyrastają po 2 w pęczku, mają około 10 cm długości i są dłuższe, niż u gatunku. Igły są intensywnie zielone, sztywne, ostro zakończone, spiralnie i gęsto osadzone wokół pędów i skierowane ku ich wierzchołkom. Pędy przypominają gęste szczotki do czyszczenia butelek. Igły żyją około 5 lat. Po opadnięciu zostawiają na korze charakterystyczne znamiona. Szyszki zawiązują się dosyć wcześnie, już po kilku latach uprawy. Młode szyszki są stożkowate i mają wyjątkowo atrakcyjny, kobaltowy kolor. Dojrzewając brązowieją. Wysychające szyszki otwierają się uwalniając duże nasiona. Sosna bośniacka ‘Satelit’ została znaleziona w holenderskim arboretum Gimborna i wprowadzona do handlu około 1970 r. Jest to odmiana łatwa w uprawie, niewybredna w stosunku do gleby, dobrze rośnie na większości przepuszczalnych gleb ogrodowych na stanowiskach słonecznych. Jest w pełni odporna na mróz, zdrowa, tolerancyjna na zanieczyszczenie powietrza.

Drzewo doskonale nadaje się do sadzenia w małych ogrodach przydomowych w miejscach eksponowanych, jako soliter, bądź w grupach z innymi roślinami iglastymi. Dobrze sprawdza się w parkach, terenach rekreacyjnych oraz w zieleni osiedlowej.

Bluszcz pospolity to zimozielone pnącze sprowadzone do Polski w XV wieku. Dzięki czepnym korzeniom przybyszowym rośliny wspinają się na różnego rodzaju pionowe podpory. Już przed wiekami były celowo sadzone przy ścianach budynków i innego rodzaju konstrukcjach. O znaczeniu bluszczu świadczy chociażby jego obecność na murach zamku królewskiego na Wawelu czy zamku w Malborku. Rosnące tam egzemplarze są stare i mają wyjątkowo okazałe rozmiary. Bluszcz pospolity można także stosować jako roślinę okrywową. Stanowi dobrą alternatywę trawników w miejscach, gdzie zbyt skąpe warunki świetlne czy wilgotnościowe nie pozwalają utrzymać ładnej darni z traw. W naszych warunkach klimatycznych w ten sposób warto uprawiać odmiany o liściach dwubarwnych, które są bardziej wrażliwe na mróz od odmian zielonolistnych. Przykryte warstwą śniegu zimują znacznie lepiej, niż egzemplarze sadzone przy ścianach.