Magnolia purpurowa ‘Nigra’

Posted on 26 kwietnia 202326 kwietnia 2023 by Urszula Pilaszek

Magnolia liliiflora ‘Nigra’
Magnolia purpurowa ‘Nigra’

Magnolia purpurowa to gatunek, który zakwita nieco później, niż większość uprawianych u nas magnolii. Dzięki temu jej kwiaty są mniej narażone na wiosenne przymrozki. Swoje wyraziste, dwubarwne kwiaty prezentuje w maju, na tle rozwijających się, soczyście zielonych liści.

To niewielkie drzewo o szerokiej, rozłożystej koronie dorasta do 3-4 m wysokości. Tworzy ładne, jasnozielone, owalne liście oraz kielichowate, wzniesione kwiaty. Kwiaty mają 10-15 cm długości, zewnątrz są ciemnopurpurowe i przez wiele lat była uznawana za jedne z najciemniejszych wśród magnolii, aż do pojawienia się na rynku nowych kultywarów nowozelandzkich. Wewnątrz płatki są jasnoróżowe do prawie białych. Pąki kwiatowe przed rozwinięciem są również purpurowe, w zależności od osobnika i stanowiska od purpurowych do ciemnoczerwonych lub niemal czarnych. Kwitnie długo i obficie. Jej kwiaty, w zależności od warunków pogodowych, utrzymują się do połowy czerwca. Młode liście są początkowo jasnozielone, później ciemnieją, stają się skórzaste i błyszczące. Jesienią, przed opadnięciem, żółkną lub brązowieją.

Magnolia purpurowa ‘Nigra’ wymaga gleb żyznych, najlepiej próchnicznych, dostatecznie wilgotnych, ale przepuszczalnych, o lekko kwaśnym odczynie. Jej stanowisko powinno być słoneczne, osłonięte zimą od wiatru. Podczas sadzenia roślin należy zachować ostrożność i nie udeptywać zbyt silnie gleby wokół krzewów, aby nie uszkodzić kruchego systemu korzeniowego. Glebę wokół roślin zaleca się ściółkować przekompostowaną korą sosnową, co sprzyja utrzymaniu kwaśnego pH podłoża, ogranicza zachwaszczenie, zapobiega szybkiemu przesychaniu oraz zabezpiecza płytki system korzeniowy przed mrozem. Magnolie źle znoszą przycinanie, dlatego zabieg ten należy wykonywać tylko w przypadku usuwania martwych lub uszkodzonych pędów. Starsze egzemplarze magnolii purpurowej charakteryzuje się dobrą mrozoodpornością. Młode rośliny w pierwszych 2-3 latach po posadzeniu warto zabezpieczać na zimę słomianymi chochołami lub stroiszem, zwłaszcza w chłodniejszych rejonach kraju. Z wiekiem magnolie nabierają większej odporności na mróz i okrywanie w kolejnych latach staje się zbędne.

Dzięki szerokiemu pokrojowi, niskiemu ugałęzieniu oraz pięknym wyrazistym kwiatom, magnolia purpurowa ‘Nigra’ najpiękniej prezentuje się sadzona jako soliter, w miejscach eksponowanych, w ogrodach przydomowych, osiedlowych oraz w parkach. Ewentualnie roślinę można komponować z krzewami iglastymi i liściastymi, ale o zróżnicowanej i odróżniającej się kolorystyce liści.

Tawułka ‘Deutschland’

Posted on 19 kwietnia 202319 kwietnia 2023 by Urszula Pilaszek

Astilbe ‘Deutschland’
Tawułka ‘Deutschland’

Tawułki, zwane inaczej zatawułkami lub astilbe, są bylinami o atrakcyjnych złożonych liściach oraz efektownych kwiatostanach, ukazujących się na początku lata. Delikatny pokrój roślin i ciekawe barwy kwiatów sprawiają, że byliny te doskonale nadają się do tworzenia kompozycji o charakterze naturalistycznym, szczególnie w sąsiedztwie zbiorników wodnych. Spośród kilkunastu występujących na świecie gatunków tawułek oraz dziesiątek kultywarów ogrodowych na szczególną uwagę zasługuje odmiana ‘Deutschland’. W czasie kwitnienia roślina ta przypomina miniaturowe parzydło leśne.

Tawułka ‘Deutschland’ syn. ‘Frühlicht’ to odmiana uzyskana w Niemczech w 1920 roku. Roślina tworzy niewielkie ale dekoracyjne, podwójnie pierzastozłożone liście. Pojedyncze listki są jajowate, na wierzchołkach ostre, na brzegach piłkowane, intensywnie zielone. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu i trwa do lipca. Śnieżnobiałe, drobne kwiaty są zebrane w puszyste, gęste i silnie rozgałęzione wiechy. Górują one nad liśćmi, wyniesione na sztywnych łodygach. Po przekwitnieniu można je ściąć lub pozostawić na zimę – wówczas zasuszone kwiatostany bardzo ładnie wyglądają przykryte śniegiem.

Tawułki nie są roślinami łatwymi w utrzymaniu, bo jeśli nie rosną na stanowisku zasobnych w wodę wymagają regularnego podlewania. Rośliny te preferują gleby żyzne, stale wilgotne, o dużej zawartości próchnicy. Najlepiej rosną w świetle rozproszonym, pod koronami drzew i wysokich krzewów. Eksponowane na słońce wymagają wysokiej wilgotności podłoża. W przeciwnym razie, przy niedoborze wody, bardzo szybko więdną, a ich delikatne liście mogą zasychać. Rośliny w naszym klimacie zimują bez problemu. Wiosną, po ścięciu zaschniętych łodyg i liści, warto nawieźć je kompostem ogrodniczym, który wzbogaci glebę w próchnicę.

Tawułka ‘Deutschland’ szczególnie ładnie prezentuje się sadzona w grupach. Pięknie rozświetla cieniste zakątki ogrodu. Nadaje się do obsadzania brzegów stawów i strumyków, tworzenia kompozycji w ogrodach naturalistycznych, sadzenia na obrzeżach ścieżek oraz na rabatach. Ścięte kwiatostany nadają się do tworzenia bukietów.

Brunnera wielkolistna 'Variegata'

Posted on 14 kwietnia 202314 kwietnia 2023 by Urszula Pilaszek

Brunnera macrophylla 'Variegata'
Brunnera wielkolistna 'Variegata'

Brunnera wielkolistna 'Variegata' to interesująca bylina o biało-zielonych liściach oraz błękitnych drobnych kwiatach. Zdobi ogród od wczesnej wiosny do późnej jesieni.

Bylina ta rozpoczyna wegetację w kwietniu, tworząc dwa rodzaje liści. Pierwsze to drobne, w kształcie jajowate lecz zaostrzone na wierzchołkach liście łodygowe – pozbawione ogonków siedzą na pędach kwiatostanowych, są silnie odbarwione, często niemal całkowicie białe lub biało-srebrzysto-zielone. Drugi rodzaj to duże, szaroniebieskie liście odziomkowe w kształcie serca, z białym, szerokim, nieregularnym marginesem na brzegach oraz pięknie zarysowanym na zielono unerwieniem. Liście odziomkowe są osadzone na długich, zielonych ogonkach, wyrastają w trakcie i pod koniec kwitnienia brunnery. Całe rośliny są pokryte miniaturowymi, krótkimi włoskami. Rozwijające się wiosną drobne, pięciopłatkowe, niebieskie kwiaty przypominają kwiaty niezapominajek, są jednak od nich drobniejsze, mają od 0,5 do 1 cm średnicy, rozwijają się z lawendowych pąków, są zebrane w luźne, wiechowate kwiatostany. W pełni kwitnienia kwiaty tworzą nad rośliną subtelną, niebieską mgiełkę. Kwitnienie trwa długo, w zależności od warunków pogodowych od kwietnia do czerwca. W tym czasie kępy rozrastają się do 30-40 cm wysokości i podobnej średnicy. Na zimę większość liści zamiera ale niektóre pozostają na roślinach do wiosny.

Brunnera wielkolistna ‘Variegata’ do właściwego wzrostu wymaga gleb żyznych, stale wilgotnych ale przepuszczalnych. Stanowisko do uprawy tej odmiany powinno być półcieniste a roślina nie powinna być eksponowana na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, które mogą uszkodzić delikatne, białe fragmenty liści. Bylina ta najlepiej rośnie w świetle rozporoszonym, pod koronami drzew i krzewów. Coraz częstszym problemem w uprawie brunnery wielkolistnej są ślimaki bezskorupkowe, które upodobały sobie młode, rozwijające się wiosną rośliny. Zwalczamy je stosując pułapki, np. płytki talerzyk z piwem, do którego się garną, lub przeznaczone do tego celu środki chemiczne, najczęściej w postaci granulek, które rozsypuje się wokół zagrożonych roślin. Brunnera wielkolistna w sprzyjających warunkach może się silnie rozsiewać, jednak siewki odmian ogrodowych nie powtarzają charakterystycznej kolorystyki liści. Aby uzyskać rośliny potomne o identycznym wyglądzie wystarczy rozrośnięte, kilkuletnie rośliny wykopać i podzielić. Wówczas wszystkie uzyskane nowe egzemplarze będą miały cechy identyczne roślin matecznych. Brunnera wielkolistna jest gatunkiem w pełni mrozoodpornym i może być z powodzeniem uprawiana na terenie całego kraju. Można ją też uprawiać w donicach na balkonach i tarasach. Odmiana ‘Variegata’ może pełnić rolę byliny okrywowej w miejscach cienistych. Powinna wówczas być sadzona w większych skupiskach jednoodmianowych do 9 szt/m²lub wieloodmianowych - na rynku dostępnych jest kilka kultywarów brunnery, w tym m.in. bardzo cenna ‘Jack Frost’.

Judaszowiec chiński ‘Avondale’

Posted on 7 kwietnia 20237 kwietnia 2023 by Urszula Pilaszek

Cercis chinensis ‘Avondale’
Judaszowiec chiński ‘Avondale’

Judaszowiec chiński to wysoki krzew lub niskie drzewo, które w swojej ojczyźnie – w Chinach – osiąga ponad 10 m wysokości. U nas zazwyczaj przybiera postać krzewiastą i dorasta do 3-5 m wysokości. Ozdobą rośliny są pojawiające się wczesną wiosną na pniach i gałęziach intensywnie różowe kwiaty, a po kwitnieniu atrakcyjne liście, które jesienią przebarwiają się na żółto.

Wśród kultywarów ogrodowych judaszowca chińskiego na uwagę zasługuje odmiana ‘Avondale’ – uzyskana na antypodach, w miejscowości Avondale leżącej na przedmieściach Auckland w Nowej Zelandii, wprowadzona do handlu przez szkółki Duncan & Davies z New Plymouth około 1975 roku. Jest to nieduże drzewo o wzniesionych pędach, tworzące koronę w kształcie wazonu. Dorasta do 3-4 m wysokości. Jego ozdobą są intensywnie różowofioletowe kwiaty, rozwijające się przed liśćmi zwykle w kwietniu. Kwiaty tworzą się bezpośrednio na pniach i konarach oraz na młodych gałązkach. Kwiaty są duże, motylkowate, zebrane po kilka w pęczkach. Tworzenie kwiatów z pąków śpiących wyrastających z pni i gałęzi określane jest terminem kauliflorii. Zjawisko to jest ciekawym przykładem adaptacji roślin do zapylania kwiatów prze drobne zwierzęta przemieszczające się po konarach i gałęziach, zwykle występuje u roślin strefy tropikalnej, natomiast rzadko spotyka się je u roślin strefy klimatu umiarkowanego. Po przekwitnięciu na pędach rozwijają się sercowate liście – niemal okrągłe, średnicy 8-12 cm, ciemnozielone i błyszczące, grube i skórzaste. Jesienią przebarwiające się na żółto.

Judaszowiec chiński preferuje gleby przepuszczalne, wapienne, o odczynie od obojętnego do zasadowego, szybko nagrzewające się. Drzewka należy sadzić w miejscach ciepłych, zacisznych, osłoniętych od wiatru w okresie zimy. Judaszowiec chiński jest odporny na suszę, upały, ale wrażliwy na mróz. Dlatego najlepiej sprawdza się sadzony w najcieplejszych rejonach kraju albo uprawiany w dużych donicach chowanych na zimę do chłodnych pomieszczeń.

Judaszowiec chiński ‘Avondale’ można sadzić zarówno w kameralnych, przydomowych ogrodach, jak i w zieleni osiedlowej. Stanowi ciekawy element kompozycji, dając silny akcent kolorystyczny w czasie kwitnienia. Najpiękniej prezentuje się posadzony w miejscach eksponowanych, np. na tle trawnika lub podsadzony krzewami i krzewinkami zadarniającymi podłoże – runianką japońską, epimedium lub barwinkiem.

Szukasz:

Miesiąc: kwiecień 2023