Szukasz:




x
Login:

Hasło:

x

Bluszcz pospolity 'Erecta'

Hedera helix ‘Erecta’
Bluszcz pospolity ‘Erecta’

Bluszcz pospolity to zimozielone pnącze wspinające się po chropowatych ścianach budynków i pniach drzew za pomocą czepnych korzeni przybyszowych. Gatunek ten uprawiano dla celów ozdobnych już w średniowieczu. Dziś wyjątkowo okazałe egzemplarze bluszczu pospolitego można podziwiać m. in. na  murach zamku królewskiego na Wawelu w Krakowie, zamku w Malborku czy zamku Książ pod Wałbrzychem. Rosnące tam egzemplarze są naprawdę imponujące.

Cechą charakterystyczną bluszczu pospolitego jest wykształcanie dwóch faz rozwojowych - młodocianej oraz dojrzałej. W fazie młodocianej, zwanej inaczej wegetatywną, roślina tworzy długie, elastyczne pędy, które się płożą lub wspinają po napotkanych podporach, oraz klapowane liście, u nasady są sercowate. W fazie dojrzałej, generatywnej, pędy są sztywne, wzniesione i pozbawione korzeni przybyszowych, zaś liście są pozbawione klap i silnie połyskujące. W tej fazie roślina zakwita (jesienią) i tworzy owoce (dojrzewające wiosną).

Spośród licznych odmian bluszczu znakomita większość to pnącza. Ale nie wszystkie. Bluszcz pospolity ‘Erecta’ to interesująca odmiana tworząca niewielkie, kompaktowe krzewy osiągające 0,5-1 m wysokości. Roślina ma sztywne, grube, wzniesione pędy oraz nieduże, 4-6 cm długości liście ułożone blisko siebie w dwóch rzędach. Liście są w kształcie trójkątne, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, prawie pozbawione klap. Ich regularne ułożenie nadaje roślinie egzotyczny wygląd, przypominający z oddali pustynne wilczomlecze. Na łodygach pojawiają się krótkie korzenie przybyszowe ale roślina nie wspina się po ścianach ani podporach. Starsze pędy z wiekiem wyginają się i pokładają pod swoim ciężarem. Roślina nie kwitnie i nie tworzy owoców.

Wymagania uprawowe ma podobne jak inne odmiany bluszczy - toleruje większość przeciętnych gleb ogrodowych, ale najlepiej rośnie na wilgotnych i przepuszczalnych podłożach bogatych w próchnicę, o odczynie zbliżonym do obojętnego. Doskonale czuje się sadzona w cieniu, na stanowiskach słonecznych może zimą przemarzać w przypadku wystąpienia silnego mrozu. Zaletą bluszczu pospolitego jest mała podatność na szkodniki i choroby. Jedyny problemem mogą stanowić choroby bakteryjne liści, które jednak rzadko występują na roślinach rosnących w ogrodzie. Gdyby jednak na liściach zaczęły pojawiać się ciemne plamki z jaśniejszą obwódką należy ograniczyć zraszanie roślin wodą, gdyż zabieg ten sprzyja rozprzestrzenianiu bakterii wywołujących chorobę (bakteriozę bluszczu).

Ze względu na niewielkie rozmiary i kompaktowy pokrój bluszcz pospolity ‘Erecta’ można sadzić w ogrodach skalnych, japońskich oraz na rabatach z niskimi krzewami.

Krzewy okrywowe do miast

Krzewy okrywowe znajdują szerokie zastosowanie w mieście: można z nich tworzyć kolorowe dywany, zastąpić nimi trawnik czy skomponować ciekawe tło dla gatunków kwitnących lub o barwnych liściach. Sadzić je można także pod koronami drzew i wysokimi krzewami.

Zastępując trawnik krzewami okrywowymi, można obniżyć koszty pielęgnacji, głównie koszenia (często cotygodniowego), ale także nawożenia, usuwania chwastów czy podlewania. Szczelny kobierzec roślin zadarniających zabezpiecza przed wywiewaniem i wypłukiwaniem wierzchniej warstwy gleby w czasie wichur i burz, zmniejsza parowanie z niej wody oraz ogranicza konieczność ściółkowania, zwykle tylko do początkowego okresu po posadzeniu roślin. Posadzenie tego typu roślin to jednorazowy wydatek na stosunkowo tanie młode krzewy, zwykle produkowane w doniczkach dwulitrowych (C2), a czasami nawet w półlitrowych (P9). Chociaż nasadzenie takie będzie początkowo droższe niż założenie trawnika, z czasem sytuacja zacznie się zmieniać i w perspektywie kilku lat krzewy okrywowe okażą się inwestycją tańszą. W stosunku do koszonych trawników tworzą one znacznie bogatsze biologicznie i przyrodniczo miejsce bytowania owadów i licznych kręgowców.

Wśród krzewów odpowiednich do tworzenia kobierców znajdziemy gatunki odpowiednie na miejsca suche i silnie nasłonecznione lub całkowicie zacienione. Chociaż do miast polecane są głównie gatunki liściaste, wśród iglastych taksonów także można znaleźć coś wartościowego.

Gatunki iglaste

Jałowce (Juniperus sp.) nie mają dużych wymagań odnośnie podłoża, zwykle zadowalają się glebą ubogą i przepuszczalną. Dobrze rosną jednak tylko w miejscach nasłonecznionych. W większości odznaczają się dobrą mrozoodpornością. Do najodporniejszych należy zaliczyć jałowca sabińskiego (J. sabina), który dobrze sobie radzi nawet w najtrudniejszych miejscach, np. na rondach. Większość jego odmian tworzy zwarte okrywy osiągające wysokość do 0,5 m i średnicę ponad 2 m.

 Do bardziej znanych i powszechnie produkowanych odmian należą: ‘Arcadia’ o zielonym kolorze i igiełkowatym ulistnieniu, ‘Blaue Donau’ (syn. ‘Blue Danube’) o głównie igiełkowatym, szaroniebieskim ulistnieniu, ‘Rockery Gem’ o zdecydowanie niskim wzroście (tylko 0,2 m) i o zielonym kolorze igieł z metalicznym połyskiem czy bardzo popularną odmianę ‘Tamariscifolia’ o początkowo niskim wzroście, z wiekiem jednak krzewy wypiętrzają się do wysokości  1 m. W Holandii dobrą opinię ma także rzadziej w Polsce uprawiana odmiana ‘Thomsen’ o niskim wzroście (0,2 m) i zielonym kolorze pędów pokrytych łuskami.

W miejscach o lepszych warunkach siedliskowych, czyli oddalonych od ruchliwych ulic (zieleń osiedlowa), można sięgnąć po kilka innych gatunków i odmian. Najniższy dywan (do 10 cm wysokości) można uzyskać, posadziwszy kilka odmian jałowca płożącego (J. horizontalis), np. ‘Golden Carpet’ o złocistożółtych, wałeczkowatych pędach, ‘Wiltonii’ (syn. ‘Glauca’) w niebieskozielonym kolorze, czy też zielono zabarwioną ‘Prince of Wales’.

Nieco wyższe okrywy (do 20 cm) zapewnia m.in. jałowiec pospolity (J. communis) ‘Green Carpet’ – nisko rosnąca odmiana o jasnozielonych igłach czy starsza odmiana ‘Repanda’ o silniejszym wzroście i ciemniejszym zielonym zabarwieniu igieł. Srebrzystoniebieskim, a zimą – lekko fioletowym zabarwieniem charakteryzuje się jałowiec płożący ‘Blue Chip’.

Z grupy krzewów o wysokości do 30 cm można polecić jałowiec łuskowaty (J. squamata) ‘Blue Carpet’ o srebrzystoniebieskim zabarwieniu igieł czy którąś z licznych i dosyć podobnych odmian jałowca Pfitzera (Juniperus x pfitzeriana), np. ‘Old Gold’, ‘Goldkissen’ czy ‘Gold Star’ – wszystkie o złocistozielonym zabarwieniu łusek lub igieł.

Gatunki liściaste

Niewiele roślin liściastych można polecić na najtrudniejsze stanowiska (często z wysoką zawartością soli). Należy tu rokitnik zwyczajny (Hippophae rhamnoides‘Hikul’ o niskim wzroście (do 1 m) i srebrzystym zabarwieniu liści. Zalety tej odmiany to także brak owoców (forma męska) oraz liczne odrosty korzeniowe, co ma szczególne znaczenie w wypadku umacniania skarp.

 Za jeden z najlepszych krzewów okrywowych należy uznać berberys Thunberga (Berberis thunbergii‘Green Carpet’, który tworzy bardzo gęste okrywy, trudno przerastane przez chwasty. Jego pędy układają się łukowato nad ziemią, a zielone liście jesienią przybierają niezwykłe pastelowe barwy. Bardzo ciekawym gatunkiem, ale jeszcze mało popularnym, jest sumak wonny (Rhus aromatica), a szczególnie jego bardzo niska odmiana ‘Grow-Low’ dorastająca do wysokości 0,5 m i średnicy 2 m. Ma ona bardzo małe wymagania wilgotnościowe i z powodzeniem może być sadzona w bardzo suchych miejscach, np. na słonecznych skarpach. Jej jesienne przebarwienie liści jest spektakularne – ogniście czerwone. Sumak aromatyczny jest gatunkiem mrozoodpornym.

 Świetnymi roślinami okrywowymi, znoszącymi słabe zasolenie są także niektóre gatunki i odmiany róż. Warto tu wymienić różę pomarszczoną (Rosa rugosa) i jej liczne odmiany. Szczególnie wartościowe jako krzewy okrywowe (nieprzekraczające wysokości 1 m) są odmiany: ‘Foxii’, ‘Frau Dagmar Hastrup’, ‘Moje Hammarberg’ czy ‘Rosa Zwerg’. Warte uwagi są także jej mieszańce z różą lśniącą (R. nitida). Chyba najbardziej popularna jest odmiana ‘Dart’s Defender’, tworząca krzewy dorastające do wysokości 1,2 m, które najpierw pokrywają różowe, półpełne kwiaty, a następnie duże, czerwone owoce. Jest to odmiana dająca silne odrosty korzeniowe. Nowością na rynku jest także płożąca odmiana pęcherznicy główkowej (Physocarpus capitatus‘Tilden Park’. Osiąga ona wysokość 0,5 m, ma zielone ulistnienie, a wymagania – zbliżone do bardzo popularnych w miastach pęcherznic kalinolistnych (P. opulifolius). Gatunkiem o dużej odporności na trudne warunki wzrostu, a także zasolenie podłoża jest ligustr tępolistny (Ligustrum obtusifolium). Do sadzenia jako roślina okrywowa nadaje się szczególnie jego odmiana botaniczna regelianum, która tworzy nisko rozpostarte nad ziemią krzewy, rzadko przekraczające wysokość 1 m. W czerwcu  pokrywają się one dużą liczbą białych, drobnych kwiatów zebranych w krótkie, groniaste kwiatostany. Małe, pokryte kutnerem liście przebarwiają się jesienią na fioletowoczerwono. 

Gatunkiem mało wymagającym, podobnym do popularnej irgi poziomej (Cotoneaster horizontalis) jest słabo znana irga karłowata (C. perpusillus). To szeroko rozpościerający się krzew liściasty, bardzo dobry na skarpy i murki. W czerwcu okrywają go białoróżowe kwiaty, po których pokazują się jaskrawoczerwone owoce, długo pozostające na krzewie. Jesienią jego drobne, okrągłe liście przebarwiają się na czerwono.

Bardzo wartościowe, odporne na miejskie warunki są także liczne gatunki tawuł. Należy tu wymienić ciągle mało docenianą tawułę brzozolistną (Spiraea betulifolia), reprezentowaną przez dwie bardzo cenne odmiany ‘Tor’ i ‘Tor Gold’ (złoty medal na wystawie ZIELEŃ TO ŻYCIE w 2012 r.). Obydwie tworzą silnie zagęszczone krzewy, dorastające do wysokości 0,7 m, o zielonym ulistnieniu u odmiany ‘Tor’ i złocistożółtym (wiosną) u ‘Tor Gold’. Jesienią liście obydwu przybierają się na pomarańczowoczerwono. W końcu maja tawuły te pokrywają się mnóstwem białych kwiatów zebranych w półkuliste kwiatostany.

Mało wymagającym krzewem o ścielących się pędach jest śnieguliczka Chenaulta (Symphoricarpos x chenaultii), która może rosnąć także na stanowiskach cienistych. W uprawie spotyka się jej odmianę ‘Hancock’ o liściach zielonych oraz mniej znaną ‘Brain de Soleil’ o liściach złocistożółtych. Krzewy tego gatunku nie przekraczają zwykle 1 m wysokości.  Na stanowiskach o glebach żyźniejszych i bardziej wilgotnych można sadzić bardzo cenną odmianę tawulca pogiętego (Stephanandra incisa) ‘Crispa’, która wspaniale prezentuje się na skarpach. Krzew ten nie przekracza wysokości 0,5 m, pokrywa teren bardzo szczelne i rzadko jest przerastany przez chwasty. Jesienią liście odmiany ‘Crispa’ przyjmują żółtopomarańczowe kolory. 

Na podobne stanowiska warto sięgnąć po gatunki zimozielone. Do niskich, nieprzekraczających wysokości 15–25 cm, należą irga Dammera (C. dammeri) ‘Mooncreeper’, irga płożąca (C. procumbens) ‘Streib’s Findling’ czy irga rozesłana (C. radicans) ‘Eichholz’. Wyższe okrywy (do wysokości 0,5 m) dają odmiany irgi szwedzkiej (C. x suecicus) np. ‘Coral Beauty’, ‘Skogholm’ oraz irga ‘Ursynów’. Krzewy te kwitną na przełomie maja i czerwca, a jesienią wytwarzają liczne, czerwone owoce. Radzą sobie w różnych warunkach, od pełnego słońca aż do cienia. Aby uzyskać piękne, zimozielone kobierce w miejscach zdecydowanie cienistych, warto posadzić runiankę japońską (Pachysandra terminalis) ‘Green Carpet’, której zimozielone liście są zebrane w rozetki na szczytach pędów.

Zimozieloną krzewinką okrywową, znaną z naszych lasów, jest barwinek pospolity (Vinca minor). Zadarnia on glebę także pod koronami drzew. Rozrasta się płożącymi pędami. Wśród błyszczących, ciemnozielonych liści w maju, a powtórnie w sierpniu, pojawiają się – w zależności od odmiany – białe, niebieskie lub fioletowe kwiaty. Kolejnym bardzo dobrym gatunkiem okrywowym jest trzmielina Fortune’a (Euonymus fortunei), reprezentowana przez liczne barwne odmiany, charakteryzujące się raczej powolnym wzrostem. Do uprawy w miastach warto polecić jej dwie podobne do siebie, ale silnie rosnące odmiany: ‘Coloratus’ i ‘Dart’s Blanket’, które dorastają do wysokości 50 cm (po podporach, np. pniach drzew, mogą się wspinać do wysokości 3–5 m). Jesienią ich ciemnozielone, owalne liście przybierają purpurowe barwy.

Sadzenie i pielęgnacja

W wypadku sadzenia krzewów, które mają utworzyć zwarty dywan, szczególnie istotne jest staranne przygotowanie gleby i usunięcie trwałego zachwaszczenia. Rośliny takie wymagają jednakże intensywniejszej pielęgnacji jedynie w pierwszym okresie uprawy, dopóki się nie przyjmą i rozrosną. Kiedy utworzą zwartą powierzchnię, nie będzie konieczne częste odchwaszczanie ani ściółkowanie gleby. Wskazane są typowe zabiegi pielęgnacyjne: okresowe przycięcie pędów chorych, uszkodzonych mechanicznie lub przez mróz, o ile takie się pojawią. Rośliny nie w pełni odporne na mróz można na zimę przykrywać stroiszem lub siatką cieniującą.

Dr Wiesław Szydło

Związek Szkółkarzy Polskich

Międzynarodowa Wystawa ZIELEŃ TO ŻYCIE & FLOWER EXPO POLSKA ONLINE 2020

Coroczna Międzynarodowa Wystawa ZIELEŃ TO ŻYCIE & FLOWER EXPO POLSKA po raz pierwszy odbywa się w tym roku w formule online. Wszystko po to, by zachować bezpieczeństwo naszych wystawców i odwiedzających. 

Jak co roku odbędą się liczne wydarzenia skierowane do osób zajmujących się handlem ogrodniczym, zarządzaniem i projektowaniem zieleni miejskiej, tworzeniem ogrodów oraz zainteresowanych florystyką.
W trosce o wspólne bezpieczeństwo odbędą się one w różnych formach - stacjonarnie, hybrydowo, transmitowane na żywo.

Już teraz dostępna jest lista uczestników wydarzenia. 
Nowa formuła online zapewnia bezpieczny kontakt z wystawcami bez barier i ograniczeń. Rozbudowane wizytówki przedstawiające profil firmy pozwalają na łatwy kontakt, a także zadawanie pytań.

Kolejną nowością jest katalog produktów, który prezentuje wybrane przez uczestników nowości i ciekawostki.  Zapraszamy do sprawdzenia asortymentu firm uczestniczących w Zieleń To Życie & Flower Expo Polska ONLINE 20202!

Zapraszamy do udziału!

PROGRAM

ZIELEŃ TO ŻYCIE & FLOWER EXPO ONLINE’2020

3 września (czwartek) godz. 10.00                         

Ogłoszenie wyników Konkursu Roślin Nowości 2020

Relacja online na żywo.

Wystawa posterowa prezentująca wszystkie zgłoszone w Konkursie rośliny w Ogrodach Dolnych Zamku Królewskiego od 28 sierpnia do 30 września.

Wstęp wolny w godzinach otwarcia ogrodu.

3 września (czwartek)  godz. 11.00 -14.00       

Konferencja Mocno Zielone Miasto   „BRAK I NADMIAR WODY – PRZYSTOSOWANIE” ,

Stacjonarnie Warszawa,  Centrum Biznesowe Ogrodowa 58, ul. Ogrodowa 58

oraz online

Odbiorcy: ogrodnicy miejscy i specjaliści z urzędów, projektanci, wykonawcy.

Tematyka: susza i nadmiar wody – systemy małej retencji, drzewa, trawy.

Wstęp wolny i zdalny dostęp po rejestracji.

3 września (czwartek)   GODZ. 15.00-17.00         

Warsztat Architekta Krajobrazu ,,System Powierzchniowej Retencji Miejskiej (SPRiM) w praktyce projektowej’’

Stacjonarnie Warszawa,  Centrum Biznesowe Ogrodowa 58, ul. Ogrodowa 58

Prowadzenie: dr inż. arch. krajobrazu Joanna Rayss - ekspert w zakresie wdrażania elementów Zielonej Infrastruktury Miasta oraz Systemów Powierzchniowej Retencji Miejskiej jako narzędzi w adaptacji do zmian klimatu.

Odbiorcy: ogrodnicy miejscy i specjaliści z urzędów, projektanci, wykonawcy

Wstęp odpłatny: 280 zł netto

4 września (piątek), godz.10.00-11.30                  

Webinar FLORYSTYCZNE INSPIRACJE z Moniką Bębenek

Odbiorcy: floryści, właścicieli kwiaciarni, organizatorzy imprez okolicznościowych, miłośnicy kwiatów i dekoracji wnętrz

Dostęp bezpłatny po rejestracji.

4 września (piątek), godz.10.00-14.00                  

Warsztat Architekta Krajobrazu „Ogród przydomowy – nowe spojrzenie, wyzwania i szanse

Stacjonarnie Warszawa,  Centrum Biznesowe Ogrodowa 58, ul. Ogrodowa 58

Prowadzenie: Agnieszka Hubeny-Żukowska – projektantka ogrodów, podróżniczka, dziennikarka i artystka.

Odbiorcy: projektanci, architekci krajobrazu, ogrodnicy i pasjonaci.

Wstęp odpłatny – 350 zł netto 

4 września (piątek), godz.13.00-15.00                  

WIEDZA DLA HANDLU  „Nowa rzeczywistość – nowe zagrożenia, wyzwania, możliwości”   

Debata online  

Tematyka: nowa sytuacja w handlu, nowe zwyczaje, potrzeby klientów, jesienna sprzedaż – diagnozy i wnioski

Odbiorcy: właściciele i pracownicy centrów ogrodniczych, kupcy, pracownicy placówek handlowych, szkółkarze dostarczający rośliny i prowadzący własne  punkty sprzedaży detalicznej.

Lokalizacja: online, dostęp po rejestracji

KONKURS ROŚLIN NOWOŚCI 2020

Konkurs Roślin Nowości organizowany jest przez Związek Szkółkarzy Polskich w czasie Międzynarodowej Wystawy Zieleń to Życie i już na stałe wpisał się w kalendarz ogrodniczych wydarzeń.

Głównym celem wydarzenia jest wypromowanie interesujących i nowych odmian roślin na rynku. Zgłaszane pozycje muszą spełniać określone w regulaminie wymagania, między innymi kryterium nowości, czyli wprowadzenie do produkcji, uprawianie od niedawna lub wprowadzanie do produkcji po bardzo długiej przerwie, umownie określonej jako okres 30 lat.  

W tym roku już po raz 17. międzynarodowe jury oceni  nowe odmiany roślin uzyskane przez krajowych i zagranicznych hodowców.

Międzynarodowe jury podda wnikliwej ocenie nie tylko walory ozdobne czy estetyczne, ale też na zdrowotność, łatwość uprawy i utrzymania oraz przystosowanie do warunków klimatycznych Polski. Najbardziej wartościowe i perspektywiczne nowości zostaną nagrodzone medalami i wyróżnieniami.

Do Konkursu Roślin Nowości 2020 zakwalifikowało się 20 roślin. 
Zapraszamy do zapoznania się z ich szczegółowymi opisami.

Ogłoszenie wyników Konkursu Roślin Nowości 2020 zbliża się wielkimi krokami.
Już 3 września 2020 roku poznamy laureatów!

Wyniki konkursu podane zostaną poprzez opublikowane na stronach internetowych Związku Szkółkarzy Polskich oraz Międzynarodowej Wystawie ZIELEŃ TO ŻYCIE & FLOWER EXPO POLSKA ONLINE.

W ramach promocji zgłoszonych do konkursu roślin, swojego laureata wybiorą także przedstawiciele mediów branżowych, w ramach głosowania mailowego. Ogrodnicy i miłośnicy roślin oddadzą swój głos w ramach plebiscytu zorganizowanego na facebooku i  instagramie.

W tym roku po raz pierwszy rośliny Konkursu Roślin Nowości zostaną zaprezentowane na posterowej wystawie plenerowej w Ogrodach Dolnych Zamku Królewskiego w Warszawie. 
Fotografie 20 zgłoszonych roślin będzie można oglądać od 28 sierpnia do 30 września. 
Serdecznie zapraszamy!
Wstęp do ogrodu w godzinach 10.00-21.00. 

Ekspozycja powstała we współpracy z Zamkiem Królewskim w Warszawie. 

 

Organizatorzy Konkursu Roślin Nowości:

baner zieleń to życie online

Wiąz ‘Camperdownii’

Ulmus ‘Comperdownii’
Wiąz ‘Comperdownii’

Wiązy to drzewa lub krzewy występujące naturalnie w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej. W Polsce naturalnie rosną 3 gatunki wiązów: wiąz szypułkowy (Ulmus leavis), wiąz górski (Ulmus glabra), oraz wiąz polny (Ulmus minor). 

Jednym z popularniejszych i częściej sadzonych wiązów w parkach i ogrodach jest stara szkocka odmiana ‘Camperdownii’, wyhodowana około 1850 r. Jest to niewielkie drzewo tworzące obszerną, malowniczą, parasolowatą koroną. Wszystkie gałęzie i liście wyginają się i rosną do dołu. Drzewo zwykle ma 2-3 m wysokości (w zależności od wysokości szczepienia na podkładce) i osiąga nawet 8-10 m średnicy korony. Gałęzie są lekko zygzakowato pogięte. Kwiaty rozwijają się w marcu i kwietniu, mają zrośnięte zielone kielichy i ciemne, bordowe do niemal czarnych pylniki. Kwiaty są zebrane w niewielkie, ale ozdobne pęczki równomiernie rozmieszczone na gałęziach. Jeszcze bardziej ozdobne są młode owoce - seledynowe skrzydlaki, zebrane w kuliste owocostany. Liście wyrastają dopiero w maju, są bardzo duże, mają do 15 cm długości, są jasnozielone, sztywne i szorstkie. Latem przybierają odcień ciemnej zieleni, a jesienią przebarwiają się na żółto.

Wiąz ‘Camperdownii’ najlepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych, przepuszczalnych, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Preferuje stanowiska słoneczne, ale toleruje częściowe zacienienie. Dobrze znosi zanieczyszczone powietrze, jest odporny na mróz. Niestety dosyć często rośliny są atakowane przez roztocza - perełkowca wiązowego, powodującego tworzenie galasowatych wyrośli na górnej stronie liści oraz pordzewiacza wiązowego odpowiedzialnego za brązowienie spodniej części blaszek liściowych.

Odmiana ‘Camperdownii’ najlepiej prezentuje się sadzona jako soliter w miejscach eksponowanych, na trawnikach lub nad zbiornikami wodnymi. Rozrasta się powoli, ale starsze drzewa wymagają sporo przestrzeni. Pod parasolowatą koroną tej odmiany wiązu można ustawić ławkę dającą schronienie przed słońcem w upalne, letnie dni. Powolny wzrost i elegancki pokrój to także zaleta tej odmiany jako rośliny pojemnikowej do dekoracji miejskich placów i skwerów. Drzewa malowniczo prezentują się zimą, przysypane śniegiem.

 

 

2020-Jury Konkursu Roślin Nowości

Alicja Cecot
Dziennikarka

Absolwentka Wydziału Ogrodniczego Akademii Rolniczej w Krakowie oraz podyplomowych studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przez 14 lat redaktor naczelna dwumiesięcznik „Szkółkarstwo”. Pracowała jako redaktor w miesięczniku "Hasło Ogrodnicze". Była zastępcą redaktora naczelnego kwartalnika "Kwiaty". Publikuje w licznych magazynach ogrodniczych w kraju i zagranicą, m.in. Horticulture Week, FloraCulture International, Deutscher Gartenbau. Współautorka książki "Portrety kwiatów”, tłumaczka książek z angielskiego (m.in. "Kompozycje kwiatowe"). Prelegentka wielu branżowych konferencji towarzyszących krajowym i międzynarodowym targom ogrodniczym. Obecnie jest redaktorem „Pod Osłonami”.
Laureatka Honorowego Zielonego Laura, nagrody Związku Szkółkarzy Polskich.

Hanna Grzeszczak-Nowak
Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Absolwentka Wydziału Ogrodniczego Akademii Rolniczej w Poznaniu. Od 1985 roku pracuje w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego jako dendrolog. Od 1988 r. pełnomocnik dyrektora ds. Arboretum w Wojsławicach, a następnie inspektor tego Arboretum. Od 25 lat konsekwentnie rewitalizuje i rozwija Arboretum. Prowadzi wiele unikatowych kolekcji roślin, w tym 4 kolekcje narodowe rodzajów Buxus, Hedera, Hemerocallis, Rhododendron. Od lat propaguje uprawę roślin ozdobnych, organizując szereg wydarzeń, m.in. "HEMEROmanię", Festiwal Traw i Kwiatów Jesieni, Dolnośląski Festiwal Dyni, Bluszczowy Weekend. Członkini Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego, Grupy "Rośliny Wrzosowate", Deutsche Efeu Gesellschaft, Deutsche Rhododendron Gesellschaft. Autorka licznych publikacji naukowych krajowych i zagranicznych, książek oraz wielu artykułów poświęconych roślinom ozdobnym.
Laureatka Honorowego Zielonego Laura nagrody Związku Szkółkarzy Polskich za konsekwentne i twórcze propagowanie roślin ozdobnych i kultury ogrodniczej.

Marek Jezierski
Dziennikarz

Absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Od 25 lat autor i prowadzący poradnikowy program ogrodniczy w TVP1 „Rok w ogrodzie”.  Ekspert od tematyki ogrodniczej w programach TVP. Autor artykułów dotyczących roślin, pielęgnacji i „zabawy w ogród”. Laureat Honorowego Zielonego lauru za  upowszechnianie wiedzy o roślinach, ich zastosowaniu i korzyściach z tego płynących.


Mirosław Łakomiec
Polskie Stowarzyszenie Centrów Ogrodniczych

Absolwent Wydziału Ogrodniczego Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Jest właścicielem firmy handlowej ACM Agrocentrum zajmującą się sprzedażą detaliczną i hurtową produktów dla rolnictwa i ogrodnictwa. Współpracuje od wielu lat z angielskim stowarzyszeniem producentów GARDENEX. Uczestnik wielu międzynarodowych targów i wystaw ogrodniczych. Obecnie Prezes Polskiego Stowarzyszenia Centrów Ogrodniczych.


Marketa Machackova
Instytut Botaniki, Czeska Akademia Nauk, Pruhonice, Czechy

Kurator kolekcji puli genów rodzaju Iris, Paeonia, Rosa Hemerocallis Ogrodu Botanicznego w Pruhonicach. Opiekun kolekcji irysów syberyjskich oraz liliowców. Absolwentka Wydziału Ogrodniczego Uniwersytetu Przyrodniczego w Pradze. Członek Środkowoeuropejskiego Stowarzyszenia Irysowego oraz Związku Czeskich Ogrodów Botanicznych. Zaangażowana w Czeski Program Zachowania oraz Użytkowania Źródeł Genów Roślin i Agrobioróżnorodności. Autor publikacji dedykowanych liliowcom.


dr hab. inż. Marta J. Monder
PAN Ogród Botaniczny CZRB w Powsinie

Absolwentka Wydziału Ogrodniczego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, doktor nauk rolniczych Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Od 1998 roku pracuje w Ogrodzie Botanicznym PAN, gdzie założyła Kolekcję Narodową Odmian Uprawnych Róż, a w 2018 pierwszy w Polsce Ogród Testowy Nowych Odmian Róż (Warsaw Rose Trials Garden, zatwierdzony przez World Federation of Rose Societies). Od 2017 roku kierownik Zespołu Kolekcji Dendrologicznych, które rewitalizuje i rozwija. Prowadzi badania dotyczące rodzaju Rosa. Autorka kilkuset artykułów popularno-naukowych, specjalistycznych i kilkudziesięciu naukowych oraz kilku książek, prelegentka wielu konferencji. Organizuje regularnie spotkania popularyzujące róże, rośliny ozdobne i wiedzę z zakresu botaniki. Członek International Society for Horticultural Science, Historic Rose Group (RHS), Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego, Polskiego Towarzystwa Botanicznego oraz Polskiego Stowarzyszenia Hodowców Róż.

dr Wojciech Podstolski
Polskie Towarzystwo Dendrologiczne

Absolwent Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego i doktor nauk biologicznych IBB PAN. Wieloletni współpracownik i autor licznych artykułów dotyczących kompozycji roślinnych i monografii wybranych rodzajów publikowanych na łamach czasopism Kwietnik, Ogrody i Zieleń to Życie. Od roku 2009 pracuje w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Warszawskiego gdzie unowocześnia i rozwija kolekcję Działu Systematyki Roślin. Prowadzi także konsultacje z zakresu doboru gatunków roślin dla projektantów ogrodów. Jako pracownik Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie prowadzi wykłady i ćwiczenia dotyczące historii i konserwacji ogrodów, a także doboru gatunków oraz kompozycji roślinnych. Członek Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego i ICOMOS.

Maja Popielarska
Dziennikarka

Absolwentka Architektury Krajobrazu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Popularna i lubiana prezenterka pogody związana z telewizją od 1999 roku. Od 2004 prowadzi własny magazyn poradnikowy, dotyczący pielęgnacji roślin i projektowania ogrodów - „Maja w ogrodzie”. Autorka książek poradnikowych o tematyce ogrodniczej.
Laureatka prestiżowej nagrody Związku Szkółkarzy Polskich: Honorowy Zielony Laur, przyznany za nieustanne budzenie i rozwijanie pasji ogrodniczej w społeczeństwie.

dr Wiesław Szydło
Przewodniczący jury
Związek Szkółkarzy Polskich, Szkółka Roślin Ozdobnych Wiesław SZYDŁO

Absolwent Wydziału Ogrodniczego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Przez 25 lat pracownik naukowy Katedry Roślin Ozdobnych SGGW, prowadził zajęcia, wykłady i seminaria dotyczące szkółkarstwa ozdobnego. Autor licznych publikacji naukowych i książek, m.in. „Szkółkarstwo ozdobne”, „Rozmnażamy iglaki”, współautor i redaktor „Katalogu Roślin”, „Rośliny do każdego ogrodu” oraz artykułów popularnonaukowych publikowanych na łamach większości ukazujących się na rynku magazynów poświęconych tematyce roślin ozdobnych. Wiceprezes Związku Szkółkarzy Polskich, członek Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego, członek Rady Naukowej Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach. Od 25 lat prowadzi też własne gospodarstwo szkółkarskie.

Jałowiec płożący ‘Wiltonii’

Juniperus horizontalis ‘Wiltonii’
Jałowiec płożący ‘Wiltonii’

To jedna z najwartościowszych iglastych roślin okrywowych sadzonych w ogrodach przydomowych oraz na terenach zieleni publicznej. Krzewy w szybkim tempie tworzą niskie gęste dywany o niebieskawym zabarwieniu. Nadają się do sadzenia na rabatach, skarpach, skalniakach oraz uprawy w pojemnikach.

Jałowiec płożący został sprowadzony do Europy z Ameryki Północnej. Odmianę ‘Wiltonii’ wprowadziła na rynek w 1914 r. amerykańska szkółka Wilton Nurseries z Connecticut. Obecny nieprzerwanie w sprzedaży od przeszło stu lat jałowiec ‘Wiltonii’ cieszy się po dziś dzień dużą popularnością i bez trudu można go kupić w szkółkach i centrach ogrodniczych.

Jałowiec płożący ‘Wiltonii’ charakteryzuje się niskim, ścielącym pokrojem i dosyć szybkim tempem wzrostu. Po 10 latach uprawy rośliny osiągają 2-2,5 metra średnicy przy zaledwie 0,1 metra wysokości. Pędy ścielą się płasko po ziemi, łatwo się ukorzeniają tworząc zwarte i trwałe kobierce. Drobne, słabo odstające i ostro zakończone igiełki gęsto okalają wałeczkowate pędy. Igły są pokryte woskiem nadającym roślinie niebieski odcień. W okresie jesienno-zimowym gałązki nabierają fioletowego zabarwienia.

Jałowiec płożący ‘Wiltonii’ ma małe wymagania uprawowe. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych na wszystkich glebach przepuszczalnych, nawet bardzo lekkich i o niskiej zawartości składników pokarmowych. Gleby ciężkie należy przed sadzeniem krzewów rozluźnić dodając do nich piasku. System korzeniowy jałowców jest płytki, stąd dół przygotowany pod te rośliny nie musi być głęboki (wystarczy 20-30 cm), jednak powinien być odpowiednio szeroki. Rośliny sadzone w cieniu rosną źle, a ich pędy mogą zamierać. Odmiana ‘Wiltonii’ jest w pełni mrozoodporna. Krzewy dobrze znoszą przycinanie i formowanie.

Juniperus horizontalis ‘Wiltonii’ jest jedną z najcenniejszych form dywanowych wśród roślin iglastych. W 1984 roku odmiana została wyróżniona nagrodą AGM przyznawaną przez brytyjską organizację ogrodniczą Royal Horticultural Society. Krzew można wykorzystać do obsadzania większych powierzchni. Doskonale zastępuje trawniki w miejscach suchych i silnie nasłonecznionych, na glebach nieurodzajnych lub na terenach o dużym nachyleniu. Rośliny sadzone na skarpach umacniają je, zabezpieczają przed erozją i zachwaszczeniem. Wyjątkowo ciekawie prezentują się krzewy sadzone na skarpach lub wzniesieniach zabezpieczonych murkiem oporowym. Malowniczo zwieszające się, opadające pędy tworzą zielono-niebieskie kaskady przypominające górskie strumienie. Podobny efekt można uzyskać sadząc krzewy na brzegach dużych pojemników (donic, mis). ‘Wiltonii’ doskonale nadaje się do uprawy w ogrodach skalnych. Wytrwali amatorzy ogrodnictwa mogą spróbować wyprowadzić niezwykle interesującą formę pienną tego jałowca. W tym celu wystarczy u podstawy krzewu wbić palik i przywiązać do niego najsilniejszy pęd. Mniej cierpliwi mogą kupić odmianę ‘Wiltonii’ zaszczepioną na wysokiej podkładce, wówczas roślina przypomina miniaturowe drzewko o płaczących pędach.

2020- Konkurs Roślin Nowości

Konkurs Roślin Nowości jest organizowany w ramach ZIELEŃ TO ŻYCIE & FLOWER EXPO POLSKA ONLINE.

Celem konkursu jest szeroka promocja nowych, interesujących i o dużym potencjale handlowym drzew, krzewów, pnączy i bylin. W tym roku po raz kolejny rośliny zostaną ocenione przez międzynarodowe jury. W ramach promocji zgłoszonych do konkursu roślin swojego laureata wybiorą także przedstawiciele mediów branżowych, poprzez głosowanie mailowe, oraz ogrodnicy i miłośnicy roślin, w plebiscycie organizowanym na facebooku i/lub Instagramie.

Zgodnie z regulaminem konkursu, za nowości uważa się nowe taksony, które zostały wprowadzone do produkcji i/lub są sprzedawane w Polsce nie dłużej niż 5 lat. W konkursie nie mogą brać udziału odmiany, które pojawiły się już w poprzednich edycjach. Szczegółowe wymagania i kryteria oraz informacja, kto może zgłosić rośliny do konkursu, znajdują się w regulaminie.

Zapraszamy do zapoznania się z odmianami zakwalifikowanymi do tegorocznej edycji KONKURSU ROŚLIN NOWOŚCI.

Organizatorzy
Związek Szkółkarzy Polskich i Agencja Promocji Zieleni


Lista roślin zakwalifikowanych do KONKURSU ROŚLIN NOWOŚCI 2020:

Aktinidia ostrolistna HOKEY POKEY®

Polska odmiana aktinidii wyselekcjonowana w szkółce Clematis Źródło Dobrych Pnączy w Pruszkowie pod Warszawą. Jest to pnącze o dwubarwnych liściach i smacznych owocach, łączce cechy rośliny ozdobnej i użytkowej. Roślina tworzy wiotkie pędy owijające się wokół podpór, rośnie powoli, dorasta do 4 m wysokości. Liście lancetowate, 5-10 cm długości i 2-4 cm szerokości, zielone z nieregularną, żółtocytrynową obwódką. Jesienią liście przebarwiają się na żółto. Kwiaty niewielkie, białe, 1-2 cm średnicy, rozwijają się w czerwcu. Odmiana partenokarpiczna, samopłodna. Owoce to jadalne, zielone jagody 2-cm długości i 1,5-cm szerokości, w smaku przypominają kiwi. Nadają się do jedzenia wraz ze skórką, mają cytrynowy posmak. Dojrzewają pod koniec września i w październiku, po dojrzeniu utrzymują się na pędach. Pnącze rozpoczyna owocowanie w 2-3 roku po posadzeniu. Wymaga stanowisk ciepłych, osłoniętych od wiatru, słonecznych, gleb żyznych, wilgotnych i dobrze zdrenowanych. Roślina wytrzymuje zimą spadki temperatury do około -22°C (strefa 6b), ale jest wrażliwa na wiosenne przymrozki. Nadaje się do sadzenia przy altanach, pergolach, ogrodzeniach z siatki, a także do prowadzenia na drutach rozciągniętych pomiędzy słupami. Odmiana szczególnie przydatna do uprawy w ogrodach przydomowych i na działkach.

Hodowca: Clematis Źródło Dobrych Pnączy Sp. z o.o. sp. k.

Wprowadzenie na rynek: 2020 r.

Zgłaszający: Clematis Źródło Dobrych Pnączy Sp. z o.o. sp. k., ul. Duchnicka 27, 05-800 Pruszków, Polska

Alstremeria INDIAN SUMMER® ‘Tesronto’ PBR

WYRÓŻNIENIE

Alstroemeria Indian Summer® ‘Tesronto’ PBR
alstremeria  Indian Summer® ‘Tesronto’ PBR

Bylina o atrakcyjnych, egzotycznych kwiatach i zwartym pokroju, dorasta do 60-90 cm wysokości. Odmiana z serii SUMMER PARADISE®, tworzy bulwiaste kłącza, z których wiosną wyrastają czekoladowobordowe łodygi i liście, w miarę wzrostu rozchylające się na boki. Liście lancetowate, całobrzegie, kwiaty trójbarwne, czerwono-pomarańczowo-żółte, nakrapiane, zebrane w baldachowate kwiatostany na szczytach łodyg. Kwitnie obficie od czerwca do jesieni. Na zimę część nadziemna zamiera. Alstremeria wymaga stanowiska zacisznego, osłoniętego od wiatru, słonecznego do lekko ocienionego, gleby żyznej, próchnicznej, wilgotnej ale przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5,5-6,5). Może być uprawiana w gruncie w cieplejszych, zachodnich rejonach kraju albo w dużych pojemnikach trzymanych na balkonach i tarasach, chowanych na zimę do pomieszczeń. Roślina wytrzymuje spadki temperatury do około -15°C (strefa 7a), jesienią wymaga przykrycia grubą warstwą kory (10-15 cm). Rośliny uprawiane w pojemnikach należy zimować w pomieszczeniach o temperaturze około 0°C (może to być np. nieogrzewana piwnica, garaż). Roślinę można uprawiać na kwiat cięty.

Hodowca: Horti Partners V.O.F.

Wprowadzenie na rynek: 2012 r.

Zgłaszający: Clematis Źródło Dobrych Pnączy Sp. z o.o. sp. k., ul. Duchnicka 27, 05-800 Pruszków, Polska