Miesiąc: lipiec 2016

Hemerocallis 'Frans Hals'
liliowiec 'Frans Hals'

Liliowce to jedne z najcenniejszych ogrodowych bylin. Na całym świecie wyhodowano już ponad 70 tys. ich odmian, a co roku na rynku pojawiają się nowe kreacje. Nowe odmiany różnią się już nie tylko barwą, kształtem i wielkością kwiatów, ale też siłą wzrostu oraz terminem kwitnienia. Ostatnio bardzo popularne są liliowce o klasycznym kształcie kwiatów, a wśród nich niezwykle dekoracyjna odmiana 'Frans Hals' o dwubarwnych, czerwono-żółtych kwiatach.

Odmiana ta jest zaliczana do kategorii liliowców krajobrazowych  (Grupa Odmian Krajobrazowych), charakteryzujących się m.in. prostszą budową kwiatów, długim kwitnieniem, znaczną siłą wzrostu, trwałymi liśćmi oraz odpornością na zmienne warunki uprawy i tolerancją w stosunku do podłoża. Została wyselekcjonowana w 1955 roku przez Wilmera B. Flory, dziewiątego prezydenta The American Hemerocallis Society (AHS). Bylina wiosną wypuszcza z mięsistego kłącza kilkanaście równowąskich, zielonych odziomkowych liści, dorastających do 45-60 cm wysokości, które tworzą zwartą, trawiastą kępę. Zaletą tej odmiany są trwałe i ozdobne liście, które dekorują ogród aż do późnej jesieni. Duże gwiazdkowate, liliokształtne  kwiaty rozwijają się w lipcu i sierpniu na wznoszących się wysoko ponad liście pędach. Na jednym pędzie rozkwita po kilkanaście kwiatów, a każdy żyje tylko jeden dzień, stąd potoczna nazwa liliowca w różnych językach nawiązująca właśnie do długości kwitnienia - angielska Daylily, polska dziennica, niemiecka Taglilien. Wizytówką odmiany 'Frans Hals' są oryginalne dwubarwne  kwiaty o średnicy 12-13 cm. Trzy płatki wewnętrzne są aksamitnoczerwone z żółtym paskiem pośrodku, a pozostałe trzy zewnętrzne są pomarańczowożółte z delikatnym rdzawym deseniem. Płatki są wąskie i wyraźnie zaostrzone, nie blakną w pełnym słońcu. Dno kielicha jest całe żółtozłote.

Liliowce to byliny idealne dla początkujących ogrodników: są tolerancyjne na niekorzystne warunki uprawy i praktycznie nie wymagają pielęgnacji. Opisywana odmiana może rosnąć na stanowisku słonecznym lub półcienistym, w przeciętnej glebie ogrodowej. Dzięki głęboko położonym, bulwokowatym korzeniom dobrze radzi sobie także na suchej glebie. Warto jednak pamiętać, że sadzona na podłożu żyznym, próchnicznym, umiarkowanie wilgotnym, ale przepuszczalnym odwdzięczy się obfitszym kwitnienie i dorodnymi liśćmi. Na takim stanowisku potrafi kwitnąć bez przesadzania nawet przez 30 lat. Roślina jest całkowicie mrozoodporna (strefa 5) i nie wymaga zabezpieczania na zimę.

Liliowiec 'Frans Hals' najładniej prezentuje się sadzony w dużych grupach na rabatach, doskonale nadaje się do tworzenia obwódek oraz sprawdza się jako roślina okrywowa. Dobrze komponuje się z trawami oraz innymi bylinami.

Miscanthus sinensis ‘Strictus’
miskant chiński 'Strictus'

Miscanthus sinensis ‘Strictus’, znany również pod synonimiczną nazwą łacińską Miscanthus sinensis var. zebrinus strictus to trawa o wzniesionym i zwartym pokroju tworząca duże, gęste kępy dorastające do 2 metrów wysokości. Jej zielone, równowąskie liście są ozdobione efektownymi, poprzecznymi, kremowożółtymi paskami. Liście dorastają do metra długości, są podobne do liści odmiany ‘Zebrinus’, ale w odróżnieniu od nich są bardziej wyprostowane. W przeciwieństwie do większości innych gatunków traw międzywęźla miskantów, czyli odcinki pędu pomiędzy kolankami, nie są wewnątrz puste, lecz wypełnione gąbczastym rdzeniem. Wśród licznych odmian miskantów wiele uprawianych jest nie tylko ze względu na atrakcyjne ulistnienie, ale też obfite i efektowne kwitnienie. Niestety w przypadku odmiany ‘Strictus’ wiechowate, różowe kwiatostany pojawiają się bardzo rzadko, zwykle pod koniec lata i tylko w najcieplejszych rejonach kraju o długim okresie wegetacji. Jednak dla osób wykazujących alergię na pyłek cecha ograniczonego kwitnienia może być jednak zaletą. 

Miskant chiński preferuje gleby żyzne, o pH lekko kwaśnym lub obojętnym, stanowiska słoneczne, zaciszne i osłonięte. Stale wilgotna gleba gwarantuje szybki, bujny wzrost, natomiast zdecydowanie należy unikać miejsc suchych lub podmokłych. W pierwszym roku uprawy warto zabezpieczyć rośliny na zimę. Najlepiej obsypać kępy traw korą, trocinami, liśćmi lub słomą. Kępy miskantów niezwykle ciekawie i oryginalnie prezentują się późną jesienią, gdy zasuszone już pędy i liście pokryje srebrzysty szron lub przyprószy pierwszy śnieg. Wiosną trzeba kopczyki usunąć, a zeszłoroczne, zaschnięte pędy obciąć nisko przy ziemi. Wokół roślin można rozsypać uniwersalny nawóz wieloskładnikowy. Miskant chiński wykazuje znaczną tolerancję na zanieczyszczenie gleby i powietrza oraz wysokie zasolenie podłoża. Trwałość i długowieczność to kolejne zalety tej cennej odmiany. Rośliny posadzone w jednym miejscu dobrze rosną i zachowują ładny pokrój przez wiele lat. Dzięki temu odmiana ‘Strictus’ została wyróżniona brytyjską nagrodą Award of Garden Merit (AGM) przyznawaną przez Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS).

Wysokie, cętkowane kępy miskanta chińskiego ‘Strictus’ równie piękniej prezentują się sadzone pojedynczo, jak i w kompozycjach z innymi gatunkami traw czy bylin. Małe wymagania, łatwa pielęgnacja i niskie koszty utrzymania zachęcają do sadzenia miskantów w parkach, na osiedlach, w pobliżu zbiorników wodnych oraz w otoczeniu nowoczesnej architektury miejskiej. Interesujący efekt tworzą duże nasadzenia grupowe (zalecana gęstość sadzenia 2-3 sztuki na metr²). 

Ribes uva-crispa 'Invicta'
agrest 'Invicta'

Agrest ‘Invicta’ to nowa wartościowa i  bardzo smaczna odmiana polecana szczególnie na plantacje towarowe ze względu na plenność, odporność na mróz i przede wszystkim małą wrażliwość na amerykańskiego mączniaka agrestu.

Spokrewniony z porzeczką agrest rośnie dziko w wielu rejonach świata. Od 500 lat uprawiany jest
w ogrodach głównie ze względu na smaczne i wartościowe owoce. Odmiana 'Invicta' to średniej wielkości krzew owocowy o krzaczastym, rozłożystym, ale luźnym pokroju. Rośnie szybko i osiąga
0,5-1,2 m wysokości. Dosyć grube, proste, wyginające się u góry pędy mają duże i grube kolce umieszczone u nasady liści. Liście z kolei są jasnozielone, trójklapowe, lekko błyszczące i karbowane na brzegach. Krzew zakwita w kwietniu tworząc małe, żółte kwiaty zebrane w grona. Kwiaty są miododajne, chętnie oblatywane przez pszczoły. Owoce, czyli największy skarb agrestu, są średniej wielkości, kuliste lub owalne, zielonkawożółte, słodko-kwaskowate, aromatyczne i bardzo smaczne. Do zbioru nadają się od połowy lipca. Zawierają dużo witamin A, C, B1, PP, żelaza, soli mineralnych , pektyn i kwasów organicznych. Ze względu na niewielką ilość kalorii oraz tłuszczu oraz dużą zawartość błonnika polecane są do stosowania w kuracjach dietetycznych. Działają korzystnie na organizm przy wielu dolegliwościach, m.in. podagrze, reumatyzmie, nieżytach żołądka i jelit. Mają działanie przeczyszczające. Można je jeść na surowo, mrożone, suszone i kandyzowane lub przetworzone, w postaci kompotów, dżemów, soków i nalewek. Owocowanie rozpoczyna się od drugiego, a najpóźniej czwartego roku uprawy.

Agrest dobrze rośne na większości przeciętnych gleb ogrodowych, piaszczysto-gliniastych, lekko kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych i przepuszczalnych, w miejscach ciepłych, słonecznych, osłoniętych od wiatru. Młode rośliny mogą być porażane przez amerykańskiego mączniaka agrestu, ale starsze, owocujące okazy są odporne na tą chorobę. Odmiana jest w pełni odporna na mróz, polecana do sadzenia na plantacjach, ale ze względu na wysoką zdrowotność oraz wartościowe i smaczne owoce warto ją sadzić w słonecznych zakątkach ogrodów przydomowych.

Rosa ‘The Fairy’
róża 'The Fairy 

Róże okrywowe charakteryzują się długim okresem kwitnienia, są odporne na choroby i dobrze zimują. Większość z nich to zwarte, niewysokie krzewy, których pędy szybko zakrywają grunt kobiercem licznych, drobnych kwiatów i zielonych liści. ‘The Fairy’ to jedna z najładniejszych odmian róż zaliczanych do tej grupy. Wyhodowana jeszcze przed wojną, w 1932 roku, nie traci na popularności i jest łatwo dostępna w szkółkach i centrach ogrodniczych. Róża ‘The Fairy’ dorasta do 0,7 m wysokości i podobnej szerokości, mocno się krzewi. Początkowo proste pędy w miarę wzrostu delikatnie przeginają się na boki pod ciężarem szczytowych kwiatostanów. Jej liście są małe, zielone, skórzaste, z wierzchu silnie błyszczące, gęsto osadzone na kolczastych pędach. Krzewy rozpoczynają kwitnienie pod koniec czerwca. Kwiaty są drobne, mają 2-4 cm średnicy, pełne, jasnoróżowe, zebrane w duże kwiatostany. Rośliny nie tworzą owoców, dzięki czemu kwitnienie trwa długo, a nowe pąki zawiązują się na krzewach sukcesywnie, aż do późnej jesieni. W 1993 roku odmiana ‘The Fairy’ zdobyła cenne wyróżnienie przyznawane przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze Royal Horticultural Society – nagrodę Award of Garden Merit (AGM). Odznaczenie to nadawane jest odmianom o szczególnych walorach dekoracyjnych, uprawowych i użytkowych.

Róża ‘The Fairy’ to roślina mało wymagającą, żywotna i łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych. Aby uzyskać efekt kobierca należy sadzić 3 sztuki na metr kwadratowy. Krzewy odznaczają się wysoką mrozoodpornością. Podczas surowych zim pędy mogą czasami przemarzać, ale wówczas rośliny dobrze i szybko regenerują się tworząc nowe pędy u podstawy. Róże okrywowe są rozmnażane przez sadzonkowanie i rosną na własnych korzeniach, dzięki temu w ich uprawie nie pojawia się problem wyrastania odrostów z podkładki. ‘The Fairy’ nie wymaga cięcia wiosną. Jedynym zabiegiem, o którym należy pamiętać, jest usuwanie pędów martwych lub uszkodzonych. Odmiana wykazuje odporność na mączniaka oraz małą podatność na najgroźniejszą chorobę róż – czarną plamistość liści.  

Róża ‘The Fairy’ doskonale komponuje się z niskimi krzewami lub bylinami. Szczególnie malowniczo i romantycznie prezentuje się w kompozycjach z soczystą zielenią bukszpanu lub aromatycznym fioletem lawendy. Znakomicie nadaje się do uprawy w miastach, wzdłuż ciągów komunikacyjnych, na rondach i w pojemnikach. Krzewy szybko się rozrastają zakrywając glebę zielono-różowym dywanem kwiatów i liści. Niezwykle ciekawie prezentują się formy pienne, szczepione wysoko na podkładce.