Perukowce to jedne z bardziej oryginalnych krzewów ogrodowych o bogatych walorach dekoracyjnych. Oprócz niezwykle efektownych, puszystych owocostanów ozdobą krzewów są liście. Odmianą o szczególnie intensywnym wybarwieniu młodych liści oraz najpiękniejszych ‘perukach’ jest grupa Rubrifolius.
Cotinus coggygria Rubrifolius Group (perukowiec podolski Rubrifolius Group) jest dużym krzewem, dorastającym do 3 metrów wysokości. Pokrój krzewów jest dosyć luźny, nieregularny, w zarysie zaokrąglony. Pojedyncze, całobrzegie, odwrotnie jajowate liście są skrętolegle osadzone na stosunkowo cienkich pędach. Młode liście mają barwę śliwkowo-purpurową, która z czasem przechodzi w ciemną zieleń. Jesienią blaszki liściowe przyjmują atrakcyjne zabarwienie, w ciepłych, jasnoczerwonych lub pomarańczowych tonacjach. Krzewy perukowca kwitną w czerwcu, a ich kwiaty są małe (3-4 milimetrowe), częściowo sterylne i ledwie zauważalne. Natomiast w lipcu szypułki sterylnych kwiatów rozrastają się intensywnie i stają pierzaste, tworząc w ten sposób charakterystyczne, puszyste ‘peruki’ pokrywające obficie cały krzew. W porównaniu do innych odmian o czerwonym zabarwieniu liści, Rubrifolius Group wytwarza niezwykle dużo puszystych owocostanów, co sprawia wrażenie, że krzew otulony jest delikatna pierzynką puchu.
Perukowce należą do grupy roślin zwanej kserofitami, co oznacza, że w toku ewolucji przystosowały się do zasiedlania stanowisk suchych, ciepłych i silnie nasłonecznionych. Aby dobrze rosły w ogrodzie, trzeba podobne takie warunki zapewnić. Gleba powinna być stosunkowo lekka, przepuszczalna, np. piaszczysto-gliniasta. Rośliny dobrze znoszą nawet dłuższe niedobory wody oraz zasolenie gleby. Mrozoodporność krzewów jest dobra, jedynie w najzimniejszych rejonach kraju krzewy mogą przemarzać. Pędy perukowca rosną intensywnie aż do końca lata, stąd wierzchołkowe ich części (te, które nie zdążą zdrewnieć przed nadejściem zimy) mogą przemarzać. Na wiosnę krzewy perukowca dosyć późno budzą się do życia, a młode liście pojawiają się od dołu krzewu, stąd nie należy spieszyć się z przycinaniem uszkodzonych podczas zimy pędów. Perukowce są mało wymagające i łatwe w uprawie. Jedyną chorobą, na które mogą zapadać jest werticilioza, objawiająca się nagłym więdnięciem pojedynczych pędów krzewu. Porażonych roślin zwykle nie da się już uratować. W celu ograniczenia występowania choroby, ważne jest aby perukowce sadzić na glebach ciepłych i przepuszczalnych, nigdy na glebach ciężkich i podmokłych.
Cotinus coggygria Rubrifolius Group najpiękniej prezentuje się na miejscach wyeksponowanych w ogrodach, jako roślina soliterowa. W założeniach parkowych ciekawie wygląda sadzony w grupach. Śliwkowe liście dobrze kontrastują z zielenią roślin iglastych. Puszyste owocostany wykorzystuje się do tworzenia kompozycji florystycznych zarówno ze świeżych jak i suszonych kwiatów. Również ulistnione pędy mogą być traktowane jako dodatek do bukietów.
fot. Magdalena Tomżyńska (2), Gabriel Tomżyński (1)
