Miesiąc: styczeń 2012

Hamamelis ×intermedia 'Pallida'  

Oczary z pewnością można uznać za rośliny niezwykłe. Zaskakująca jest ich pora kwitnienia, urzekają delikatnymi, frędzelkowatymi kwiatami oraz oczarowują paletą jesiennych kolorów liści. Gatunki pochodzące z Azji potrafią rozkwitać w samym środku zimy, w czasie odwilży, lub na przedwiośniu.

Cornus alba ‘Sibirica’ 

Wartość dekoracyjna niektórych gatunków krzewów ujawnia się w okresie bezlistnym. Gdy po nastaniu jesiennych przymrozków z gałązek spadną ostatnie liście, a ziemię przyprószy śnieg, uwagę miłośników ogrodów z pewnością przyciągną oryginalne pędy, wyróżniające się intensywnym wybarwieniem, ciekawą formą lub ułożeniem. Dobrym przykładem tego typu rośliny jest dereń biały ‘Sibirica’ – krzew o jaskrawych, czerwonych pędach, najpiękniej wybarwionych właśnie na przełomie zimy i wiosny.

Dereń biały występuje w północnej części Rosji i Chin, rośnie także na terenie Mongolii, Korei oraz Japonii. Gatunek tworzy wysokie krzewy porastające wilgotne lasy i zarośla. Odmiana ‘Sibirica’, znana w uprawie już od pierwszej połowy XIX wieku, dorasta do 2,5-3 metrów wysokości oraz podobnej szerokości. Pędy wyrastające ze środka krzewów są proste, strzeliste, zaś pędy położone peryferyjnie wyginają się łukowato ku ziemi.  Wszystkie pędy jednoroczne przybierają intensywną, koralowoczerwoną barwę.  Gładką korę pokrywa woskowy nalot, nadając im wyraźny połysk. Na pędach dwuletnich i starszych czerwień nie jest już tak jaskrawa, jak na młodych przyrostach, dlatego co 2-3 lata warto krzewy silnie przycinać. Wraz z nadejściem wiosny na gałązkach pojawiają się zielone, szerokojajowate liście z wyraźnie zaznaczonymi 5-7 parami nerwów bocznych. Krzewy zakwitają na przełomie maja i czerwca. Drobne, kremowo-żółte kwiaty są zebrane w niewielkie, baldaszkowate kwiatostany. Kuliste, białe owoce mają około 7-8 mm średnicy, szczególnie ładnie prezentują się  na tle zielonych liści i czerwonych pędów. Zimą stanowią pożywienie dla ptaków.

Dereń biały ‘Sibirica’ ma niewielkie wymagania glebowe, jednak najlepiej rośnie na glebach świeżych, wilgotnych, na stanowiskach słonecznych.  Może być także sadzony w miejscach podmokłych, a nawet bagnistych, ale nie jest przy tym wrażliwy na okresowy niedobór wody. Co więcej, krzewy derenia białego są wytrzymałe na zanieczyszczenie powietrza i gleby, stąd ich duża przydatność do sadzenia w terenach zurbanizowanych, na miejskich placach i skwerach oraz wzdłuż dróg lub ulic. Ponadto rośliny są bardzo odporne na niskie temperatury oraz rzadko atakowane przez szkodniki czy choroby. Dzięki łatwej uprawie i bogatym walorom dekoracyjnym odmiana ‘Sibirica’ została uhonorowana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze nagrodą AGM.

Cornus alba ‘Sibirica’ jest zaliczany do podstawowego doboru krzewów stosowanych w różnego rodzaju założeniach ogrodowych. Najefektowniej prezentuje się w okresie bezlistnym, sadzony pojedynczo lub w grupach. Czerwone pędy wyjątkowo wyraźnie odznaczają się na tle białego śniegu lub zielonej ściany żywopłotów z roślin iglastych. Dobrym miejscem do uprawy derenia białego są tereny w pobliżu naturalnych zbiorników wodnych. Kompozycje z innymi krzewami, ozdobnymi zarówno z pędów jak i liści, pozwalają uzyskać ciekawy efekt kolorystyczny w ciągu całego roku. Ścinane zimą pędy stanowią doskonały materiał do tworzenia kompozycji florystycznych.

Taxus ×media 'Wojtek'

Cisy od stuleci są wykorzystywane w sztuce ogrodowej. Te szlachetne, długowieczne rośliny doskonale poddają się formowaniu i jako nieliczne wśród roślin iglastych są w pełni cienioznośne. Cis pośredni jest mieszańcem uzyskanym w USA około 1900 roku w wyniku krzyżowania cisa japońskiego (Taxus cuspidata) z cisem pospolitym (Taxus baccata). Oprócz wielu cennych odmian amerykańskich tego gatunku na uwagę zasługuje wyselekcjonowana w Polsce forma kolumnowa ‘Wojtek’. Odmianę tą znaleziono pośród siewek cisa ‘Hicksii’ w podwarszawskiej szkółce Jana Grąbczewskiego.

Taxus ×media 'Wojtek' jest wielopędowym krzewem o wąskim pokroju, tworzącym proste, lekko rozszerzające się ku wierzchołkowi słupy. Odmiana charakteryzuje się dosyć wolnym tempem wzrostu, po 10 latach uprawy osiąga około 2 metry wysokości. Wszystkie pędy są wzniesione, wyprostowane i sztywne, odporne na wyleganie pod ciężarem śniegu lub na skutek silnych podmuchów wiatru. Ciemnozielone, błyszczące igły, o długości 2-3 centymetrów, okalają pędy promieniście. Cisy należą do roślin rozdzielnopłciowych, dwupiennych. Na jednych osobnikach tworzą się wyłącznie kwiaty męskie, zaś na innych wyłącznie kwiaty żeńskie. ‘Wojtek’ jest klonem męskim, stąd w przeciwieństwie do odmian żeńskich, nie tworzy nasion z czerwonymi osnówkami.

Taxus ×media 'Wojtek' dobrze rośnie zarówno w cieniu, jak i w miejscach nasłonecznionych, na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, wilgotnych, najlepiej głębokich, świeżych i wapiennych, nie znosi natomiast terenów podmokłych oraz okresowo zalewanych. Cis pośredni jest łatwiejszy w uprawie od cisa pospolitego przede wszystkim ze względu na niższe wymagania wilgotnościowe oraz większą mrozoodporność. Gęsty i bogato rozgałęziony system korzeniowy pozwala na przesadzanie nawet dużych okazów. ‘Wojtek’ wykazuje pełną mrozoodporność. Podobnie jak inne cisy charakteryzują się doskonałymi właściwościami regeneracyjnymi. Ze względu na regularny pokrój i powolne tempo wzrostu nie wymaga cięcia, ale gdy zajdzie taka potrzeba pędy można skracać. Cis ‘Wojtek’ to roślina długowieczna, bardzo rzadko atakowana przez choroby lub szkodniki. Wyjątkiem jest misecznik – szkodnik, który tworzy małe, brązowe miseczki na spodniej stronie igieł oraz na pędach. Kupując cisy zawsze należy dokładnie obejrzeć pędy i sprawdzić, czy są wolne od szkodnika.

Cis pośredni ‘Wojtek’ jest jedną z najładniejszych odmian kolumnowych dostępnych w krajowych szkółkach i centrach ogrodniczych. Przede wszystkim nadaje się do sadzenia w niewielkich ogrodach przydomowych, gdzie ze względu na brak miejsca nie można zastosować form silnie rosnących. ‘Wojtek’ najefektowniej prezentuje się sadzony pojedynczo lub w zestawieniach kolorystycznych z innymi roślinami iglastymi. Cis ten można także sadzić w grupach, a także w formie szpalerów, szczególnie w miejscach cienistych, a więc tam, gdzie inne gatunki rośliny iglastych (żywotniki, jałowce) nie mogłyby rosnąć. Drewno cisa jest bardzo trwałe, twarde, ciężkie, elastyczne o barwie czerwonawej. W meblarstwie wykorzystuje się je do intarsjowania najwyższej jakości mebli. W okresie Bożego Narodzenia pędy cisa stanowią doskonały materiał na świąteczne stroiki.
 

Juniperus communis ‘Horstmann’

Euonymus alatus trzmielina oskrzydlona