Szukasz:




x
Login:

Hasło:

x

Konferencja SZKÓŁKARSTWO ? PERSPEKTYWY ROZWOJU

Konferencja SZKÓŁKARSTWO ? PERSPEKTYWY ROZWOJU

Z okazji XX-lecia Związku Szkółkarzy Polskich, w dniach 17-18 LISTOPADA 2012 r. w HOTELU MAZURKAS, OŻARÓW MAZOWIECKI odbędzie się

MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA SZKÓŁKARSTWO ? PERSPEKTYWY ROZWOJU

Organizatorzy: Związek Szkółkarzy Polskich, Agencja Promocji Zieleni

Obszerne informacje na temat programu znajdziecie Państwo tutaj - Szkółkarstwo-Perspektywy Rozwoju.pdf

W późniejszym terminie będą rozsyłane do Państwa szczegóły nt. zgłaszania uczestnictwa, wraz  z informacją o cenie.

Zasłużony dla rolnictwa

Zasłużony dla rolnictwa

Podczas dożynek powiatu konińskiego wręczono tytuły honorowe „Zasłużony dla rolnictwa” przyznawane przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Odznaczeniami uhonorowanych zostało aż 17 rolników z powiatu: m.in. Karol Piątkowski – członek Związku Szkółkarzy Polskich.

Gratulujemy! 

Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi

Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi

Z przyjemnością informujemy, że członkowie Związku Szkółkarzy Polskich – Jan Ciepłucha i Jacek Wolski zostali odznaczeni przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Srebrnym  Krzyżem Zasługi.

Odznaczenia dokonała Jolanta Chełmińska - wojewoda łódzki.

Uroczystość odbyła się na terenie Urzędu wojewódzkiego w Łodzi.

Serdecznie gratulujemy!

Abies lasiocarpa 'Compacta'

Abies lasiocarpa ‘Compacta’  

Jodła górska została sprowadzona do Europy na początku XX wieku z Ameryki Północnej, gdzie naturalnie porasta wysokie góry Arizony, Nowego Meksyku oraz Kolorado. Gatunek znany jest także pod nazwą synonimiczną jodły arizońskiej, która nawiązuje do miejsca występowania tych pięknych drzew. Jodła górska odznacza się powolnym wzrostem, regularną koroną i efektownym, srebrzystym wybarwieniem igieł. Krajowe szkółki najczęściej oferują karłową odmianę ‘Compacta’ o stalowo-niebieskim wybarwieniu igieł, prawdopodobnie najlepszą pod względem bogatych walorów dekoracyjnych, oraz doskonale nadającą się do sadzenia w małych ogrodach przydomowych.

Abies lasiocarpa
‘Compacta’
 to niskie, bardzo zwarte, stożkowate drzewo dorastająca po 30 latach uprawy do około 3 metrów wysokości. W Wielkiej Brytanii uprawiana już w latach dwudziestych zeszłego wieku.  Ładny, prosty pień pokrywa charakterystyczna, korkowata, biało-szara korowina, dosyć trudno dostrzegalna ze względu na gęste ułożenie pędów. Same pędy są dosyć krótkie, sztywne, otoczone wokół srebrzystymi, szaro-niebieskimi igłami. Jodła górska ‘Compacta’ z wyglądu przypomina świerka kłującego, jednak w odróżnieniu od tego gatunku, igły jodły są na szczycie wcięte, tępe, miękkie i przyjemne w dotyku. Po roztarciu igły wydzielają intensywny, balsamiczny, przyjemny zapach.

W ogrodzie jodły dobrze rosną na glebach żyznych, wilgotnych, o kwaśnym pH podłoża. Najlepiej czują się w miejscach o dużej wilgotności powietrza, w pobliżu zbiorników wodnych, stawów, strumieni. Rośliny o niebieskim odcieniu igieł najlepiej sadzić na stanowiskach słonecznych, co sprzyja utrzymaniu wyraźnego, intensywnego koloru, charakterystycznego dla odmiany. Drzewa o igłach zielonych można sadzić także w półcieniu. Jodła górska jest w pełni mrozoodporna, natomiast czasami jest uszkadzana przez późne wiosenne przymrozki. Najczęściej uszkodzeniom ulegają najmłodsze przyrosty, które pojawiły się  po stronie południowej drzewek. Starsze drzewka zwykle są mniej narażone na tego typu uszkodzenia. Po posadzeniu rośliny dobrze reagują na ściółkowanie podłoża przekompostowaną korą sosnową. Oprócz walorów dekoracyjnych, ściółka sprzyja utrzymaniu wyższej wilgotności podłoża, obniża pH i dostarcza próchnicy, a także ogranicza zachwaszczenie.

Jodła górska ‘Compacta’ z pewnością należy do najpiękniejszych, karłowych odmian jodeł wybarwionych na niebiesko. Doskonale nadaje się do uprawy w małych ogrodach przydomowych, na skalnikach i wrzosowiskach, sadzona pojedynczo lub w grupach. Drzewa prezentują się szczególnie efektownie wiosną, gdy dają nowe przyrosty, oraz zimą, zwłaszcza w okresie Bożego Narodzenia, przystrojone kolorowymi lampkami. Pędy tej wartościowej odmiany są świetnym dodatkiem do stroików, wszelkiego rodzaju zimowych kompozycji lub aranżacji florystycznych. 

Picea abies 'Inversa'

Picea abies ‘Inversa’

Świerk pospolity należy do drzew naturalnie występujących we florze Polski, jest doskonale wszystkim znany przede wszystkim ze względu na Święta Bożego Narodzenia, kiedy to w postaci choinki zdobi domy i mieszkania, a coraz częściej także ogrody. Świerki bowiem doskonale nadają się do uprawy we wszelkiego rodzaju ogrodach przydomowych, tym bardziej, że wśród odmian dostępnych w szkółkach, z łatwością można nabyć rośliny o odpowiednim tempie wzrostu i pokroju. Bogactwo odmian świerków jest na tyle duże, że niektóre z nich w ogóle nie przypominają gatunku, do którego należą. Przykładem niezwykle osobliwej i oryginalnej, zwisłej formy świerka pospolitego jest odmiana ‘Inversa’. Starsze, odpowiednio prowadzone egzemplarze, przypominają zgarbioną, tajemniczą postać, podobną w zarysie do sylwetki mnicha lub czarodzieja.
 

Picea abies ‘Inversa’ to bardzo stara odmiana, uprawiana od ponad stu pięćdziesięciu lat, wyselekcjonowana w Wielkiej Brytanii przez R. Smith, a wprowadzony do handlu już w 1862 roku. Ponieważ roślina nie tworzy przewodnika w naturalny sposób rozrasta się szeroko i płasko po ziemi. Najczęściej jednak szkółkarze wyprowadzają przewodnik przywiązując jeden z najsilniejszych pędów do palika. Dzięki temu wszystkie boczne gałązki zwisają pionowo do dołu, przylegając do pnia, i tworzą płaczącą formę przypominającą tajemniczą, bajkową postać. Wysokość drzewek jest wówczas uzależniona od wysokości palika, do którego podwiązywany jest pęd przewodni. W przypadku szczepienia odmiany ‘Inversa’ na wysokiej podkładce uzyskuje się formy parasolowate, o pędach swobodnie opadających ku ziemi. Igły tego świerka długo utrzymują się na pędach, są spłaszczone, ciemnozielone i połyskujące. Rośliny raczej nie tworzą szyszek i nie zawiązują nasion.
 
Świerk pospolity, pomimo że jest gatunkiem naturalnie występującym w naszym obszarze geograficznym, ma nieco wyższe wymagania uprawowe. Dobrze rośnie na glebach świeżych, gliniasto-piaszczystych, w miejscach zasobnych w wodę, lecz nie podmokłych. Tereny niewskazane pod uprawę świerka pospolitego to przede wszystkim ubogie gleby piaszczyste, miejsca narażone na susze oraz obszary o zanieczyszczonym powietrzu. Świerk pospolity preferuje miejsca słoneczne, nieco chłodniejsze, z wilgotnym mikroklimatem. Picea abies ‘Inversa’ jest całkowicie odporny na mróz, rzadko choruje. Wśród szkodników mogących atakować rośliny, najczęściej spotyka się przędziorki, powodujące żółknięcie i opadanie igieł, oraz ochojnika zielonego, odpowiedzialnego za powstawanie ananasowatych, kolczastych galasów u nasady pędów.
Intrygująca, oryginalna forma świerka pospolitego ‘Inversa’ cieszy się dużym zainteresowaniem kolekcjonerów i miłośników roślin. Forma zwisła daje spore możliwości zastosowania w różnego rodzaju ogrodach. Picea abies ‘Inversa’ najefektowniej prezentuje się, gdy jest wyeksponowanych. Dobrym miejscem do sadzenia tej odmiany są ogrody skalne, wówczas swobodnie opadające pędy tworząc naturalną, zieloną okrywę stoku. Odmiana ‘Inversa’ doskonale uzupełnia wolne miejsca pomiędzy niskimi drzewami na rabatach lub w kolekcjach roślin iglastych, a także naturalnie komponuje się z krzewami i krzewinkami w założeniach typu wrzosowisko. Odmiana z pewnością wzbudza zainteresowania i jest warta szerokiego rozpowszechnienia.

 

Thuja occidentalis 'Golden Globe'

Thuja occidentalis ‘Golden Globe’

Wolno rosnąca odmiana żywotnika zachodniego ‘Golden Globe’ należy do grupy krzewów iglastych o pokroju kulistym. Swoją formę roślina zawdzięcza temu, że nie tworzy przewodnika, a wszystkie jej pędy rosną równorzędnie i w podobnym tempie. ‘Golden Globe’ pochodzi od znanej, amerykańskiej odmiany ‘Woodwardii’, po której odziedziczyła wertykalne i dosyć zwarte ułożenie pędów, ale w odróżnieniu od formy rodzicielskiej charakteryzuje się wolniejszym tempem wzrostu i atrakcyjnym kolorem gałązek. Po 10 latach uprawy dorasta do 0,8 metra średnicy. Wprowadzona do handlu w połowie lat 60-tych zeszłego wieku ‘Golden Globe’ nadal cieszy się dużym zainteresowaniem, przede wszystkim ze względu na całoroczne, złocistożółte wybarwienie łusek. Rolę liści u żywotników pełnią krótkie, łuskowate i tempo zakończone igły przylegające do silnie spłaszczonych gałązek. Igły na młodych przyrostach są jasno żółte, później złociste a w okresie zimowym tylko lekko miedziane. Na krótkich rozgałęzieniach bocznych pędów u starszych okazów mogą pojawiać się małe szyszeczki, zbudowane z 4-5 par żółtawych łusek. W miarę dojrzewania szyszki brązowieją i powoli wysychają. Gdy już całkiem dojrzeją, łuski się rozchylają i uwalniają drobne nasiona – zimowy przysmak małych ptaków.

Żywotnik zachodni ‘Golden Globe’ najlepiej rośnie na glebach żyznych i zasobnych w wodę, preferuje klimat chłodny i wilgotny. Krzewy żywotników tworzą dosyć słaby i płytki system korzeniowy. Dlatego uprawiana w na glebach lekkich oraz w miejscach narażonych na okresowy brak wody reagują ograniczeniem wzrostu i szybkim wchodzeniem w okres generatywny. Odmiana ‘Golden Globe’ powinna być sadzona na stanowisku słonecznych, ewentualnie może rosnąć tylko w lekkim ocienieniu, bowiem na brak słońca reaguje utratą intensywnej, złocistej barwy łusek. Rośliny zwykle rosną zdrowo i prawie nigdy nie są atakowane przez szkodniki, bardzo rzadko ulegają porażeniu przez choroby grzybowe. Krzewy doskonale znoszą niskie temperatury występujące zimą w naszym klimacie, natomiast niejednokrotnie cierpią z powodu suszy. Pomimo, że żywotniki są tolerancyjne na zanieczyszczenie powietrza, lepiej nie sadzić ich w bezpośrednim sąsiedztwie ruchliwych ulic. Główną barierą wzrostu roślin w terenach zurbanizowanych, oprócz niedostatku wilgoci, jest oczywiście wysokie zasolenie podłoża, które szybko przekłada się na osłabienie wzrostu, a nawet może powodować zasychanie pędów. W przypadku utraty regularnego, kulistego pokroju zaleca się przeprowadzenie cięcia korekcyjnego. Jak większość żywotników również i odmiana ‘Golden Globe’ doskonale znosi cięcie, po którym zagęszcza się i staje bardziej zwarta.
 
Thuja occidentalis ‘Golden Globe’ nadaje się do sadzenia w ogrodach przydomowych, wzdłuż szerokich alejek w parkach oraz do tworzenia wszelkich barwnych kompozycji ogrodowych. Bardzo atrakcyjnie prezentują się starsze okazy w okresie Bożego Narodzenia, przybrane kolorowymi lampkami lub świątecznymi ozdobami. 

Szkółki ZSZP na wystawie INDAGRA 2011

Szkółki ZSZP na wystawie INDAGRA 2011

Wystawa Indagra to najważniejsza wystawa ogrodnicza w Rumunii. W tegorocznej edycji wystawy wzięło udział ponad 400 wystawców i odwiedziło ją ok. 40 000 osób, w tym, jak podają organizatorzy około 30% profesjonalistów.  Na wystawie prezentują się głównie firmy z działu zaopatrzenia i techniki dla rolnictwa i ogrodnictwa.

Po raz pierwszy w wystawie wzięła udział mocna reprezentacja polskiego szkółkarstwa. Swoją ofertę przedstawiło 9 firm z ZSzP: Clematis Szkółka Pojemnikowa s.j, Duet s.j., Homa E., Homa-Kosakowska K. Szkółka Roślin Ozdobnych, Grąbczewscy – Szkółka Runów, Szkółki Kurowscy, Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych J.i B. Szmit, Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych E.i B.Ważyńscy, Wybicki Szkółka Drzew, Krzewów Ozdobnych i Róż, Zymon –Szkółka Krzewów Ozdobnych oraz Agencja Promocji Zieleni i Związek Szkółkarzy Polskich. 

Prezentacja naszych szkółek cieszyła się sporym zainteresowaniem zwiedzających. Stoisko ZSzP wyróżniało się na tle innych bardzo ładną ekspozycją. Klienci chwalili doskonałą jakość materiału i bogaty asortyment. Sąszanse na to, że polskie rośliny spełnią oczekiwania rumuńskich odbiorców i będą skutecznie konkurować z włoskim lub holenderskim materiałem szkółkarskim. 
 
Dodatkowym miłym akcentem były odwiedziny przedstawicieli ambasady RP w Rumunii. Wszystkie firmy polskie zostały też zaproszone na spotkanie na którym pani Radca – Halina Gołębicka przedstawiła sytuację ekonomiczną w kraju oraz opisała szanse i zagrożenia w handlu z rumuńskimi klientami. Z pewnością można liczyć na pomoc ze strony ambasady jeśli chodzi o kontakty z rumuńskimi kontrahentami. 

Pyracantha coccinea 'Red Column'

Pyracantha coccinea ‘Red Column’

Z połączenia dwóch greckich słów: pyr – oznaczającego ogień oraz akantha – tłumaczonego jako cierń powstała nazwa jednego z najpiękniejszych krzewów jesieni – ognika szkarłatnego. Ogniki pochodzą z południowej Europy i wschodniej Azji, należą do nielicznej grupy liściastych roślin zimozielonych, które można uprawiać w strefie klimatu umiarkowanego obejmującego Polskę. Obok ciemnozielonych liści największą ozdobę ogników stanowią owoce, w zależności od odmiany wybarwione na czerwono, pomarańczowo lub żółto. Odmiana ‘Red Column’ owocuje wyjątkowo obficie, od samej podstawy, aż po czubki pędów, przyciągając swoim niezwykłym widokiem uwagę i zainteresowanie przechodniów.
Pyracantha coccinea ‘Red Column’ to silnie rosnący krzew o sztywno wyprostowanych pędach zaopatrzonych w liczne, ostre ciernie, osiągający 2 metry wysokości. Skórzaste, lancetowate liście są z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od spodu jaśniejsze, w młodości owłosione. W rejonach o łagodnym klimacie, na zachodzie kraju, w pasie nadmorskim i na Dolnym Śląsku liście ogników pozostają przez okres zimy zielone, natomiast tam, gdzie występują silniejsze spadki temperatur i mróz utrzymuje się dłużej, liście najczęściej zasychają i opadają. W maju lub na początku czerwca na krzewach pojawiają się białe kwiaty zebrane w gęste, szerokie baldachogrona. Czerwone owoce wielkości ziaren grochu dojrzewają we wrześniu i październiku, w środku zawierają 5 pestek. Skórka owoców jest jaskrawo karminowa, pokryta woskowym nalotem, błyszcząca. Owoce zawiązują się zwykle bardzo obficie i długo pozostają na krzewach, nawet do końca grudnia.
 
Ognik szkarłatny należy uprawiać w miejscach zacisznych, ciepłych, osłoniętych od wiatru, najlepiej przy południowych ścianach budynków lub w otoczeniu innych drzew i krzewów. Zdecydowanie należy unikać miejsc odsłoniętych, narażonych na podmuchy mroźnego wiatru w okresie zimy. Ogniki najlepiej rosną na glebach gliniastych lub piaszczysto-gliniastych, przeciętnie zasobnych w składniki pokarmowe, na stanowiskach słonecznych. Decydując się na sadzenie ogników w ogrodzie należy uprzednio dobrze się zastanowić nad wyborem odpowiedniego dla nich miejsca, bowiem krzewy te na ogół źle  reagują na późniejsze przesadzanie. W przypadku wystąpienia surowych zim, które w naszej strefie klimatycznej zdarzają się co kilka – kilkanaście lat, pędy mogą przemarznąć, ale zwykle krzewy szybko się regenerują i odrastają z nieuszkodzonych części podziemnych.
Projektanci ogrodów cenią sobie krzewy ogników nie tylko jesienią, gdy owocują, ale także w okresie zimy oraz na wiosnę, gdy pędy pokrywa masa drobnych kwiatów. Ogniki dobrze reagują na przycinanie, mogą służyć do tworzenia żywopłotów lub barier, których ze względu na ostre ciernie, raczeni nikt nie ośmieli się forsować. Pyracantha coccinea ‘Red Column’ najlepiej prezentuje się pojedynczo lub w małych grupach. Dobrze sprawdza się w miastach, wykazuje bowiem znaczną wytrzymałość na suszę, jest także cenionym krzewem w zieleni osiedlowej.

Tadeusz Szpakowski - Zasłużony dla rolnictwa

Tadeusz Szpakowski - Zasłużony dla rolnictwa

3 lipca na terenie Lubelskiego Rynku Hurtowego S.A. w Elizówce, odbyło się coroczne święto, obchodzone pod nazwą OWOCOBRANIE. 
Patronat nad uroczystością objął Pan Aleksander Grad - Minister Skarbu Państwa Rzeczypospolitej Polskiej. 
Owocobranie dedykowane było producentom owoców i warzyw, ogrodnikom, a także wszystkim osobom i instytucjom współpracującym z Rynkiem.

Jednym z punktów  uroczystości było wręczenie  12 odznaczeń, przyznanych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi - Pana Marka Sawickiego.

Odznaczenie "Zasłużony dla rolnictwa" otrzymał Tadeusz Szpakowski właściciel gospodarstwa szkółkarskiego z Kijan,członek Związku Szkółkarzy Polskich. 

Standaryzacja materiału szkółkarskiego

STANDARYZACJA 2011 - plik w Excelu (8MB)

 

Szanowni Państwo,

Związek Szkółkarzy Polskich w 2009 roku podjął prace nad projektem standaryzacji materiału szkółkarskiego.
Cele standaryzacji to:
1.    Ujednolicenie opisu materiału szkółkarskiego, przez wprowadzenie wspólnych parametrów i pojęć.
2.    Umożliwienie klientom porównania materiału szkółkarskiego o podobnych parametrach.
3.    Standaryzacja służy ujednoliceniu jakości produkcji szkółkarskiej (w dalszej perspektywie).
Standaryzacja ściśle wiąże się z platformą informacyjną, obecnie znaną pod nazwą – Dostępne Ilości – PolskieRosliny.pl, która funkcjonuje od 2011. Każda szkółka Związku ma możliwość korzystania z jej funkcji. Podstawowe założenia jej działania to:
·      możliwość zamieszczenia szczegółowej informacji o oferowanych i dostępnych roślinach,
·      automatyczna aktualizacja – wysyłanie oferty bezpośrednio ze stanów magazynowych w szkółce.
·      dla klientów szkółkarzy - łatwe wysyłanie zapytań jednocześnie do kilku szkółek, które posiadają dany asortyment.
Standaryzacja poszczególnych odmian na Dostępne Ilości – PolskieRosliny.pl będzie uruchomiona od 2012 roku.  Rośliny produkowane zgodnie ze standardami będą wyróżnione na stronie.
Samo określenie standardów wszystkich roślin produkowanych w szkółkach członków ZSzP jest projektem ambitnym – złożonym, trudnym i bardzo pracochłonnym.  Dodatkowych  trudności nastręcza konieczność ujęcia jej w ramach informatycznych (np. ograniczona ilość kolumn w programach magazynowych, co ogranicza poziom szczegółowości ofert).
Standardy mają formę zaleceń. Będą pomocą dla szkółkarzy i klientów. Formy produkcji nie ujęte w standaryzacji,  a obecne na rynku, również będą pojawiały się na www.polskierosliny.pl, jednak produkcja zgodna ze standardami będzie preferowana i wyróżniona graficznie. Standaryzacją objęto wyłącznie materiał dorosły.
Zarząd powierzył koordynację merytoryczną projektu Janowi Grąbczewskiemu.  Po wielu spotkaniach grup standaryzacyjnych i kilku zmianach metodyki (np. początkowo próbowano opierać się na szczegółowej standaryzacji holenderskiej, dostosowując ją do naszych roślin; próbowano standaryzować rośliny już wpisane do platformy, itp.),  ostatecznie przyjęto następujący sposób opracowania standardów:
·     Ustalono parametry konieczne do opisania produkcji.
·     Standaryzacją objęto listę wszystkich roślin produkowanych przez członków Związku Szkółkarzy Polskich (tj. wszystkie rośliny widoczne na www.zszp.pl w wyszukiwarkach i w Państwa ofertach).
·     Do poszczególnych grup roślin wytypowane zostały zespoły ekspertów szkółkarzy, którzy otrzymali listę roślin produkowanych w szkółkach pochodzącą z bazy ZSzP. Ich zadaniem było określenie i przypisanie standardów do wszystkich roślin.
Poniżej lista szkółkarzy/ekspertów, którzy zechcieli się podzielić swoją wiedzą,  doświadczeniem i wykonać tę pracę (podkreślenie oznacza szefa grupy).
Iglaste - Jan Grąbczewski, Bartłomiej Szymanowski
Drzewa liściaste - Bronisław Szmit, Jacek Grąbczewski, Karol Piątkowski
Krzewy liściaste - Lucjan Kurowski, Jan Bigoszyński-Łazucki, Piotr Jaskulski
Wrzosowate - Danuta Ulińska
Pnącza - Szczepan Marczyński
Róże - Zbyszek Wybicki, Marceli Ciesielski
Byliny - Jacek Marcinkowski, Maciej Milczyński, Włodzisław Barcikowski,
Owocowe - Lucjan Gursztyn, Maria Szczerba
·          Podstawą standaryzacji były „Zalecenia dla ozdobnego materiału szkółkarskiego opracowane przez Związek”. Skład zespołu zajmującego się standaryzacją, w znacznej mierze, pokrywał się ze składem zespołu redakcyjnego zaleceń. Najnowsze wydanie ukazało się na początku 2011.
Do pisma, dołączony jest plik w Excelu, podzielony na arkusze, zawierające standaryzację różnych grup roślin. Prosimy o uważne zapoznanie się z zaproponowaną standaryzacją.
·          Czekamy na Państwa pisemne poprawki i uwagi do 16 listopada 2011 .
·          Prosimy o kontakt, jeżeli potrzebujecie Państwo dłuższego czasu na analizę załączonych danych.
·          Nie wszystkie rośliny zostały ujęte w standaryzacji. Jeżeli mają Państwo te rośliny w swojej ofercie, bardzo prosimy dopisać dla nich standaryzację, w oparciu o dostępne parametry .
·          Opracowanie może zawierać błędy powstałe przy przepisywaniu lub standardy, z którymi się Państwo nie zgadzają. W takim przypadku prosimy o poprawienie danych na czerwono.
 
UWAGA!
Wszelkie uwagi i poprawki muszą być zgodne z „Zaleceniami jakościowymi dla ozdobnego materiału szkółkarskiego” (Wyd. 2011).
 
Z poważaniem
Urszula Kaźmierczak