Tegoroczną wystawę „Zieleń to Życie” zrelacjonowało wiele europejskich czasopism branżowych, których domeną jest produkcja roślin, handel ogrodniczy bądź ogrody lub tereny zieleni. Na zaproszenie Związku Szkółkarzy Polskich przyjechało bowiem do Warszawy 11 dziennikarzy z 8 krajów: Czech, Holandii (2 osoby), Niemiec (3), Norwegii, Rumunii, Szwecji, Węgier, Wielkiej Brytanii. W dniach 26 i 27 sierpnia reporterzy ci zwiedzili targi, a następnie dwa gospodarstwa – szkółkę Ewy i Bartłomieja Ważyńskich w Śleszynie oraz szkółkę Clematis w Pruszkowie, złożyli również wizytę w Centrum Ogrodniczym Tracz w Sosnowcu k. Łodzi.
Podczas pobytu w Polsce dziennikarze zwiedzili też wybrane ciekawe miejsca w stolicy – Łazienki, czyli najatrakcyjniejszy park publiczny w tym mieście, oraz ogrody Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, z jedynym w swoim rodzaju ogrodem na dachu (oprowadzała opiekująca się nim Barbara Siedlicka).
Większość dziennikarzy po raz pierwszy miała okazję nie tylko odwiedzić „Zieleń to Życie” i przekonać się, jak wygląda produkcja szkółkarska w naszym kraju, ale w ogóle zobaczyć Polskę. W ich opiniach na temat wystawy przeważały stwierdzenia, że zaskakuje ona jakością i bogactwem asortymentu pokazywanych roślin, dużą liczbą „najświeższych” europejskich nowości w ofertach polskich gospodarstw, a także wysokim poziomem poszczególnych prezentacji i estetyczną, a zarazem przejrzystą kompozycją całości. Chwalono ponadto dobrą organizację przedsięwzięcia.
Gości zainteresowało wiele odmian zgłoszonych do Konkursu Roślin – Nowości, zwłaszcza polskie kreacje (niektóre nazwane zostały „ukrytymi skarbami” naszego kraju). Oprócz nagrodzonych w konkursie (a parę dni wcześniej na targach Plantarium w Holandii) powojników – Clematis‘Beautiful Bride’i‘Krakowiak’ - szczególnym uznaniem zagranicznych dziennikarzy cieszył się dąb szypułkowy (Querscus robur) ‘Posnania’o długich, fantazyjnie i nieregularnie powcinanych, delikatnych, zwisających liściach.
W szkółce Ewy i Bartłomieja Ważyńskich, która specjalizuje się w produkcji „młodzieży”, zwracała uwagę różnorodność gatunków i odmian roślin (prawie 600 taksonów krzewów liściastych, z berberysami na czele – ok. 50, oraz 150 iglastych), niespotykana w większości zachodnioeuropejskich analogicznych gospodarstw, a oddająca specyfikę polskiej produkcji (i nie tylko – E. i B. Ważyńscy eksportują towar do 12 krajów). Prezentowano usprawnienia techniczne, w które zainwestowano w ostatnim czasie, pozwalające nie tylko podnieść wydajność produkcji, ale również – co podkreślali właściciele – jej jakość. „Sercem firmy” nazwali halę z linią technologiczną służącą do przesadzania ukorzenionych sadzonek z multiplatów do doniczek P9 (z automatycznym napełnianiem ich substratem, nawadnianiem podłoża i dozowaniem nawozu o przedłużonym działaniu). Mówiąc o planach na przyszłość, wymieniali dalszą mechanizację produkcji, a jednocześnie podnoszenie jakości finalnych produktów. Przejawem tego procesu są na przykład samojezdne ramiona nawadniające, które w bieżącym roku zaczęto w tej szkółce montować pod osłonami, i których ma przybywać. Ewa Ważyńska zwracała uwagę na dbałość o staranne, regularne odchwaszczanie (ręczne) roślin, a Bartłomiej Ważyński opowiadał o zasadach stymulowania młodych roślin do rozkrzewiania się (systematyczne przycinanie sadzonek w multiplatach i w P9) oraz o dużych niekiedy różnicach pomiędzy odmianami, jeśli chodzi o zdolność sadzonek do ukorzeniania się oraz wypuszczania pędów bocznych. Szkółkarze ci stwierdzili, że lubią wyzwania, takie jak rozmnażanie „trudnych” roślin, które innym się nie udaje. Prezentowali też własny, srebrnoigielny i wolno rosnący mutant świerka kłującego (Picea pungens) – odmianę ‘Śleszyn’, wyselekcjonowaną przez B. Ważyńskiego i nagrodzoną srebrnym medalem w „Konkursie Roślin – Nowości” podczas wystawy „Zieleń to Życie 2008”.
Andrzej Tracz,który zajmuje się głównie handlem detalicznym materiałem szkółkarskim (i innymi produktami), podkreślał, że jego firma ma charakter typowo rodzinny. W działalność tego przedsiębiorstwa, z główną siedzibą w Sosnowcu niedaleko Strykowa, polegającą też na świadczeniu usług (m.in. projektowanie i urządzanie ogrodów oraz terenów zieleni), włączyły się dzieci właściciela – Tomasz Tracz i Maria Zakrzewska. Właściciel informował, że 50% roślin oferowanych w jego centrach ogrodniczych (także w Łodzi) pochodzi z własnej (rodzinnej) produkcji. Zakończona w ubiegłym roku rozbudowa obiektu – centrum ogrodniczego TRACZ - w Sosnowcu umożliwiła przy tym poszerzenie asortymentu towarów nieroślinnych tam sprzedawanych, tak że proporcja roślin do „dodatków” (m.in. dział z dekoracjami, meble ogrodowe) wynosi obecnie 50 : 50 (było 70 : 30). Andrzej Tracz tłumaczył, że rozwój centrów ogrodniczych w Polsce ogranicza konkurencja ze strony szkółek prowadzących handel detaliczny i stosujących niskie, nawet 20-procentowe marże (podał, że w jego sklepie wynoszą one w przypadku roślin 50-70%). Właściciel mówił, że wciąż sporo ma jeszcze do zrobienia, jeśli chodzi o infrastrukturę w obrębie pokazywanego dziennikarzom centrum ogrodniczego. Dodał, że korzysta z uwag Johna Stanleya, który podczas konferencji towarzyszących ubiegłorocznej i tegorocznej wystawie „Zieleń to Życie” przedstawiał jej uczestnikom tajniki sukcesu w prowadzeniu tego typu biznesu, a także przekazywał swoje rady właścicielom centrów, które przy okazji odwiedził (był m.in. w Sosnowcu) .
Efektem rozbudowy obiektu A. Tracza było otwarcie przy punkcie sprzedaży nowej restauracji Le Jardin, w której zagraniczni dziennikarze mogli się przekonać, jak pyszna jest np. polska zupa grzybowa czy szarlotka!
W firmie CLEMATIS Szkółka Pojemnikowa Sz. Marczyński, W. Piotrowski sj.mieli okazję zobaczyć na kwaterach produkcyjnych odmiany powojnika, które zwracały powszechną uwagę na wystawie „Zieleń to Życie” (zwiedzili ją dzień wcześniej) – ‘Beautiful Bride’, ‘Krakowiak’ oraz ‘Maria Skłodowska-Curie’. Dowiedzieli się przy okazji, że ich hodowla trwała 10-16 lat. Obejrzeli i sfotografowali wiele innych pnączy, które są rozmnażane w tym gospodarstwie. Szczepan Marczyński opowiadał gościom, że zakładając, wraz ze swoim wspólnikiem, szkółkę pod koniec lat 80. XX w., chciał wdrożyć do praktyki wiadomości, jakie przez lata przekazywał innym jako naukowiec i nauczyciel akademicki na SGGW (na przykład był krajowym pionierem, jeśli chodzi o szkółkarski tunel z podwójną folią). U podstaw jego działania był też zamiar wprowadzenia na rynek wartościowego asortymentu powojników i innych pnączy, które mogłyby rosnąć w warunkach klimatycznych Polski, choć 23 lata temu popyt na tego typu rośliny był u nas niewielki. Budowa rynku odbywała się m.in. za pomocą dostarczania potencjalnym klientom rzetelnych informacji (o zasadach uprawy, walorach ozdobnych, a następnie – także o dobroczynnych dla zdrowia człowieka właściwościach poszczególnych pnączy), co do dziś jest oczkiem w głowie właścicieli, choć pochłania sporo czasu i nakładów. Szczepan Marczyński stwierdził, że wciąż czuje się wykładowcą i lubi przekazywanie wiedzy. W zagranicznych dziennikarzach znalazł dobre audytorium, gdyż nie szczędzili oni pytań. Zapoznali się między innymi z 3 różnymi systemami nawadniania zainstalowanymi w szkółce – deszczowaniem, nawadnianiem kroplowym oraz zagonami typu Efford (podsiąk). Goście zwrócili uwagę nie tylko na najpopularniejsze pnącza, czyli wielkokwiatowe powojniki, ale również na te bylinowe – ‘Arabella’ (bestseller w tej grupie), ‘Praecox’ (zdaniem
Sz. Marczyńskiego najlepszy okrywowy powojnik), ‘Sizaja Ptitsa’
(bardzo odporna odmiana wywodząca się z b. ZSRR).
Zagraniczni dziennikarze zostali wszędzie przyjęci bardzo gościnnie i otrzymali wiele interesujących informacji. Zdobyli ich tyle, że z pewnością wystarczy to na niejeden artykuł w kilkunastu europejskich czasopismach, poświęconypolskiej szkółkarskiej branży (nie tylko zresztą zwiedzanym gospodarstwom).
