Miesiąc: styczeń 2014

Euonymus fortunei 'Coloratus'
trzmielina Fortune'a 'Coloratus'

Wśród zimozielonych krzewów zadarniających jest to jedna z najlepszych odmian, polecana do uprawy w miejscach cienistych, pod koronami drzew, w ogrodach skalnych i na wszelkiego rodzaju skarpach. Sprawdza się zarówno w terenach zieleni miejskiej, jak i w ogrodach przydomowych.

Trzmielina pnąca pochodzi z Chin. W Europie została wprowadzona do uprawy na początku XX wieku. Większość jej odmian to krzewy ozdobne z liści, o długich pędach tworzących korzenie przybyszowe, za pomocą których rośliny przyczepiają się do pni drzew, murów oraz innych podpór wspinając się do wysokości kilku metrów. W przypadku braku podpór rośliny płożą się po powierzchni gleby, zakorzeniają i tworzą gęsty dywan, który wypiętrza się w miejscach sadzenia.

Trzmielina pnąca ‘Coloratus’ w przeciwieństwie do innych, bardziej znanych odmian o marmurkowatych liściach wspina się słabo, ale za to tworzy zwarty i równy kobierzec o wysokości 20-30 cm. Ciemnozielone, grubo piłkowane, eliptyczne blaszki liściowe mają wyraźnie jaśniejszy, niemal żółtawy nerw główny, są skórzaste, z wierzchu błyszczące, od spodu matowe. Jesienią zarówno liście, jak i młode pędy przybierają barwę purpurową. Wiosną na powrót stają się zielone. ‘Coloratus’ to jedna z najsilniej rosnących odmian trzmieliny pnącej, pozwala szybko uzyskać zaplanowany efekt.

‘Coloratus’ to odmiana mało wymagająca, jak na roślinę o zimozielonych liściach, polecana do uprawy niemal na wszystkich rodzajach gleb ogrodowych, umiarkowanie wilgotnych. Toleruje gleby ubogie, a nawet krótkotrwałe okresy suszy. Najlepiej rośnie na stanowiskach cienistych  lub półcienistych. Doskonale znosi cięcie.  Charakteryzuje się dobrą mrozoodpornością. Jedynie sadzona na stanowiskach słonecznych wymaga lekkiego okrycia stroiszem lub agrowłókniną, które zabezpieczy liście przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Krzewy rosną zdrowo, wykazują dużą odporność na choroby i porażenie przez szkodniki.

Jest to idealna roślina do stosowania na dużych, zacienionych powierzchniach, zwłaszcza w zieleni publicznej. Tworzy podszycie pod koronami drzew w parkach i stanowi doskonałą alternatywę dla trawników, które trudno utrzymać przy braku odpowiednio silnego nasłonecznienia. Krzewy trzemieliny pnącej ‘Coloratus’ świetnie sprawdzą się na wszelkiego rodzaju skarpach, nasypach, pagórkach, zabezpieczą je przed erozją, wypłukiwaniem i osuwaniem gleby podczas obfitych opadów deszczu. Sadzone w rozstawie 5 szt. na m² przykryją powierzchnię gleby w ciągu 1 do 2 sezonów.   

Abies koreana 'Silberlocke' 
jodła koreańska 'Silberlocke'

Jodła koreańska to gatunek endemiczny, naturalnie występujący w górach Półwyspu Koreańskiego. Jest to jeden z niższych gatunków jodeł, przydatny do uprawy w ogrodach przydomowych. Do najciekawszych odmian jodły koreańskiej należy niemiecka odmiana ‘Silberlocke’, wyselekcjonowana w szkółkach Horstmanna w 1978, stąd można ją czasami spotkać pod nazwą synonimiczną ‘Horstmann’s Silberlocke’. Pod względem niedużych wymagań uprawowych, a jednocześnie bogatych walorów ozdobnych jest to wyjątkowo dekoracyjne drzewo iglaste o fantastycznie podwiniętych igłach oraz jajowatych szyszkach.

Abies koreana ‘Silberlocke’ to wolno rosnące drzewo o zwartym, szerokostożkowym pokroju, osiągające po 30 latach uprawy około 5-6 m wysokości. Pień pokrywa jasna, gładka korowina, na pędach niemal kremowa. Pędy rozchodzą się promieniście wokół pnia, gałązki są sztywne, dosyć krótkie, układają się horyzontalnie, blisko siebie. Pędy boczne przyrastają rocznie o 3 – 5 cm. Grube igły długości od 2,5 do 4 cm są ułożone grzebieniasto po obu stronach gałązek i, co charakterystyczne dla tej właśnie odmiany, są silnie łukowato wygięte ku górze, skręcone. Dzięki temu ukazuje się spodnia, biała strona igieł, a jednocześnie częściowo widoczna pozostaje ich górna, zielona powierzchnia. Połączenie tych dwóch barw sprawia, że rośliny przybierają srebrzysto-zieloną barwę. Igły są tępe, miłe w dotyku, po roztarciu przyjemnie pachną cytryną. Rośliny dosyć wcześnie osiągają dojrzałość i już w wieku kilku lat zawiązują bardzo ozdobne, zielono-niebiesko-fioletowe szyszki.

Jodła koreańska należy do roślin niewymagających, łatwych w uprawie. W przeciwieństwie do rodzimego gatunku (jodły pospolitej), Abies koreana dobrze znosi suche powietrze i okresowy niedobór wody, jest przy tym w pełni odporna na mróz. Drzewa oczywiście najlepiej rosną na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych, o kwaśnym odczynie, ale można je z powodzeniem sadzić również na glebach mniej zasobnych w składniki pokarmowe. Drzewa należy sadzić na miejscach słonecznych, co sprzyja tworzeniu gęstej, regularnej korony oraz utrzymaniu dolnych gałęzi. Jodła koreańska ‘Silberlocke’ trudno tworzy przewodnik i w pierwszych latach uprawy w szkółce wymaga palikowania. Dlatego sadząc niewielkie okazy bez wyraźnego przewodnika warto na początku taki palik zachować i nadal przywiązywać do niego najsilniejszy pęd. Poza tym roślina nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, rośnie zdrowo, rzadko ulega porażeniu przez choroby lub szkodniki.

Jodła koreańska ‘Silberlocke’ z pewnością należy do najpiękniejszych odmian jodeł o niezwykle ciekawej aranżacji igieł oraz zabarwieniu. Doskonale nadaje się do uprawy w ogrodach przydomowych, w miejscach wyeksponowanych. Drzewa efektownie prezentują się przez cały rok.